Μπορεί να αντέξει ο κ. Τσίπρας δώδεκα μήνες ακόμη, όπως «απείλησε»; Δύσκολο! Ο ρυθμός με τον οποίο προωθεί νομοθετήματα (με στυλ που θα εθαύμαζε ο πιστός Γκρούεζας), δείχνει πάντως ότι θέλει να είναι έτοιμος ακόμη και για τον χειμώνα που έρχεται. Σίγουρα πάντως για τον Μάιο, ώστε να έχει προλάβει ο μηχανισμός τις αυξήσεις στο κατώτατο μεροκάματο, την προκήρυξη θέσεων για το Δημόσιο και μια «γενναία» ρύθμιση του σκοπιανού ζητήματος για το «ηγετικό προφίλ».
Κάνει όμως –και το επαναλαμβάνει με εφηβική εμμονή– ένα στοιχειώδες λάθος ως προς τις προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη που προπορεύεται στην εκλογική προετοιμασία. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει κανένα λόγο να μη συναινεί στις ρυθμίσεις που θα φέρουν στη Βουλή τα «φιλαράκια». Το είδαμε την Πέμπτη, όταν η πληρωμή των περικοπών του 2012 στα ειδικά μισθολόγια ασμένως υπερψηφίστηκε από όλους. Η αντιπολίτευση πίεζε, άλλωστε, όλο το έτος που πέρασε, στο πλευρό γιατρών, ενστόλων και καθηγητών, για να πληρώσει η κυβέρνηση, όπως μέχρι και η μνημονιακή δέσμευση προέβλεπε για τα επιδικασθέντα από παλαιότατες (του 2014!) αποφάσεις του ΣτΕ. Η κυβέρνηση «απειλούσε» να δώσει χρήματα μόνον στους πολίτες που είχαν προσφύγει, ανοησία που επανέλαβε ο προχείρως προετοιμασμένος επί του θέματος πρωθυπουργός, όταν η επιτροπή συμμόρφωσης του ανώτατου δικαστηρίου έφτασε στο σημείο να εκδώσει διαταγή με την απειλή προστίμου, αφού η διοίκηση «σε ουδεμία ενέργεια προέβη».
Ο λαός δεν τρώει κουτόχορτο. Οταν παρασύρεται, το κάνει γιατί αυτή είναι η κυρίαρχη πεποίθηση οφέλους που μπορεί να αποκομίσει «ψηφίζοντας». Ενόσω ο κ. Τσίπρας θα πραγματοποιεί τις «απειλές» του και μέχρι την ψήφιση του προϋπολογισμού, η αντιπολίτευση θα απολαμβάνει να υπερψηφίζει –ενεργά ή παθητικά μικρή σημασία έχει– τα όποια θετικά μέτρα, που άλλωστε θα αξιοποιήσει και όταν (και εφόσον…) κληθεί να κυβερνήσει.
Σε τελευταία ανάλυση, ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει κανένα λόγο να συγκρουστεί με τις Βρυξέλλες. Τα όσα παραλάβει θα είναι πολιτικά «υποχρεωμένος» να συνεχίσει να τηρεί. Κανείς λογικός πολιτικός δεν πρόκειται ποτέ να συζητήσει την επιστροφή όσων θα έχει «μοιράσει» η αποπεμφθείσα κυβέρνηση, με την έγκριση μάλιστα του Eurogroup. Θέλει όμως να μοιράσει φόβο ο κ. Τσίπρας: «Αν παλινορθωθεί το παλαιό πολιτικό σύστημα», είπε σε τηλεοπτική εμφάνισή του, «όχι μόνο βοηθήματα δεν θα έρθουν, θα έρθει συνταξιοδοτικό Πινοσέτ». Πρόκειται για αποκαλυπτική αντίδραση. Ο κ. Τσίπρας θυμάται τον ακτιβιστή μέσα του όταν περιέρχεται σε αμηχανία. Κουνά τη φρικτή κούκλα του Πινοσέτ, λησμονώντας τη σοφία του μύθου για τον «Ψεύτη Βοσκό»: όλα τα κράτη επιλέγουν, με τον δικό τους τρόπο το καθένα, συστήματα που στηρίζονται στην ελεύθερη συμμετοχή των εργαζομένων, τη δημιουργία ανταποδοτικού ασφαλιστικού κεφαλαίου, με χαμηλότερες εισφορές και διασφάλιση των παλαιών συνταξιούχων, αυτό δηλαδή που προτείνει η μείζων αντιπολίτευση.
Πίσω από τη μάσκα σιγουριάς, που ξέρει να την προσαρμόζει στις ευκαιρίες, η κυβέρνηση έχει στριμωχθεί με τον ίδιο τρόπο που της είχε συμβεί στις αρχικές αξιολογήσεις του τρίτου μνημονίου. Εύκολα το υποθέτει κανείς από την αιδήμονα σιωπή που τηρεί ο κ. Τσακαλώτος, ο οποίος συνεννοείται με τις υπηρεσίες των κ. Μοσκοβισί και Γιούνκερ. Στις προχθεσινές προβλέψεις της Επιτροπής για όλες τις οικονομίες σημειώνεται ότι το ΑΕΠ θα αυξηθεί με ακόμη μικρότερο ρυθμό (στο 2% από 2,5% που προέβλεπαν στην αρχή του έτους) αν η κυβέρνηση δεν εφαρμόσει τα μέτρα μείωσης των φόρων, όπως έχουν συμφωνηθεί. «Το μέγεθος και ο σχεδιασμός της συμβιβαστικής πρότασης συζητούνται ακόμη και δεν έχουν συνεκτιμηθεί στην παρούσα πρόβλεψη» (σελ. 101). Αυτά διαβάζουν οι άνθρωποι των αγορών και σκέφτονται: «Πούλα όση Ελλάδα έχεις και περίμενε τις εκλογές!». Και γι’ αυτό θα προσέφερε «εθνική» υπηρεσία ο κ. Τσίπρας αν στήσει τις κάλπες το συντομότερο. Αφού άλλωστε πιστεύει ότι θα τις κερδίσει, γιατί να μην αποκτήσει η χώρα τον ορίζοντα που όλοι χρειάζονται, ιδίως οι πάντοτε απαιτητικές αγορές;