«Η φιλία έχει κάτι το αβίαστο. Δεν περιμένεις να κερδίσεις κάτι από τη φιλία, δεν παίρνεις και δεν δίνεις, είσαι μάρτυρας της ζωής του άλλου. Είμαι ο σκληρός δίσκος σου και είσαι ο σκληρός δίσκος μου και καταγράφεις τα γεγονότα». Η συζήτηση περί φιλίας με τον ηθοποιό Κίμωνα Φιορέτο είναι αναπόφευκτη σε αυτή τη συγκυρία. Για δεύτερη σεζόν πρωταγωνιστεί στη μαύρη κωμωδία του Άλεν Μπάρτον «Σε μια… μέρα», ένα έργο που «μιλάει για τη φιλία και για την επίπλαστη εικόνα που μπορεί να έχουμε ο ένας για τον άλλο. Νομίζουμε ότι γνωρίζουμε κάποιον, αλλά συνήθως είναι η εικόνα που έχουμε προβάλει πάνω του, αυτό που θέλουμε εμείς να είναι, και, μόλις μας το χαλάσει αυτό, αισθανόμαστε ένα είδος προδοσίας». Είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και δάσκαλος ο ίδιος. Είχε από νωρίς το «μικρόβιο» της διδασκαλίας, ήθελε να γνωρίσει τους τρόπους που διδάσκεται η τέχνη της υποκριτικής. Και έχει πάθος με την τέχνη του, είναι εμφανές από τη θέρμη με την οποία μιλά γι’ αυτήν, από τη γλώσσα του σώματός του, που περιγράφει ενθουσιωδώς την κοσμοθεωρία του. Είναι, θεωρεί, στη φύση του ανθρώπου να πλάθει, συνειδητά ή ασυνείδητα, ιστορίες και να τις υλοποιεί μέσω της τέχνης. «Η τέχνη για μένα είναι ο τρόπος να εκφράσουμε όνειρα έξω από το ασυνείδητο». Όσο για την ηλικία των 40 που απασχολεί τους δύο ήρωες του έργου, πια, και ο ίδιος επιλέγει να λέει «όχι», χωρίς να είναι εγωιστικό. «Μετά τα 40 επιλέγεις να εκτιμάς τα πράγματα που πιστεύεις ότι έχουν αξία και όλα τα άλλα είναι περιττά, ψυχοφθόρα και επικίνδυνα».
Περί φιλίας και άλλων δαιμονίων
1' 17" χρόνος ανάγνωσης
