Ο Αγγελος Μπράτης είναι ένας «τεχνίτης» της μόδας που δουλεύει με τεχνικές ντραπέ και bias-cut, χτίζοντας φορέματα χωρίς ραφές πάνω σ’ ένα κομμάτι ύφασμα. Δεν γνωρίζω αν οι δημιουργικές πτυχές του θα αποκαλυφθούν κάποια στιγμή στις μικρές μας οθόνες, εκεί όπου ο σχεδιαστής, ένας από τέσσερις κριτές σε ριάλιτι μόδας, μοιάζει να «ορίζει» το μέλλον μιας ομάδας νεαρών γυναικών με φιλοδοξίες για καριέρα στο φαινομενικά λαμπερό μόντελινγκ. Εξάλλου, η εκπομπή εστιάζει σ’ ένα από τα πιο πιασάρικα κομμάτια της αλυσίδας της μόδας, την προώθηση ενός τελικού προϊόντος όπως ακριβά κοσμήματα, η οποία επιτυγχάνεται με φωτογράφιση των νεαρών με μαγιό σε μπανιέρα με νερό και στρατηγικά τοποθετημένες κάμερες για τις κανιβαλιστικές τάσεις της παντοκρατορικής τηλεθέασης.
Η μόδα είναι εφήμερη, φευγαλέα θα μου πείτε. Ναι, αλλά είναι και ουσιαστική. Εχει ιστορία, προσωπική και κοινωνική διάσταση, μικρό ή μεγαλύτερο ρόλο σε μια οικονομία. Στην τόσο όμορφη, «παρεΐστικη» χώρα μας, όμως, στέκεται ακλόνητη στη «βιτρίνα», παίρνοντας τον εαυτό της σοβαρά εκεί που μάλλον θα έπρεπε να γελάει. Και οι τέσσερις κριτές του ριάλιτι συμφωνούν ότι, πέρα από τη σωστή εξωτερική εμφάνιση, η νεαρή γυναίκα που θα λάβει τον τίτλο του επόμενου «Top model» της χώρας (για να εργαστεί σε ποια ακριβώς «top» βιομηχανία;) πρέπει να διαθέτει και προσωπικότητα. Σωστά. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ενισχυθεί με μια επίσκεψη της ομάδας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου η έκθεση «Οι αμέτρητες όψεις του ωραίου» μας υπενθυμίζει από πού προερχόμαστε αισθητικά. Ή ακόμα, με μια βόλτα στο Ναύπλιο, όπου η ρετροσπεκτίβα για τον Γιάννη Τσεκλένη στο «Φουγάρο» ακολουθεί μια τεράστια ατομική πορεία που ακόμη μας αφορά. Ομως και χωρίς να βγουν από το «σπίτι», τα κορίτσια θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν την πρώτη τηλεοπτική καταγραφή του ελληνικού στυλ στις «Ιστορίες μόδας», που προβάλλει τώρα η κρατική τηλεόραση. Η άλλη όψη του «μοδάτου» νομίσματος θα άξιζε λίγη από την προσοχή τους. Για να ποζάρουν λίγο καλύτερα στη «βιτρίνα».