Κασπάρ Βέλντκαμπ: Ο πρέσβης του ποδηλάτου

Κασπάρ Βέλντκαμπ: Ο πρέσβης του ποδηλάτου

4' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, για την ομιλία του με αφορμή την Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας, ο Ολλανδός πρέσβης Κασπάρ Βέλντκαμπ έφτασε με το ποδήλατό του. 

Μαζί του κατηφόρισε τη Συγγρού, επίσης ποδηλατώντας, ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ, με τον οποίο μοιράστηκαν το στρογγυλό τραπέζι με θέμα την εμπειρία των χωρών τους σε… δύο ρόδες και την κοινωνιολογική, οικονομική, περιβαλλοντική και πολιτική διάσταση του ποδηλάτου. «Η ποδηλασία», μου λέει, «είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Στην Ολλανδία υπάρχουν περισσότερα από 22 εκατ. ποδήλατα – 1,3 ποδήλατα ανά κάτοικο. Υπάρχουν 32.000 χιλιόμετρα αποκλειστικά ποδηλατόδρομων και πολλές ακόμα τοπικές οδοί που τα ποδήλατα τις μοιράζονται με άλλα οχήματα. Οι Ολλανδοί πολίτες διανύουν κατά μέσο όρο περισσότερα από 800 χιλιόμετρα τον χρόνο με ποδήλατο. Το χρησιμοποιούν κάθε μέρα, για τη δουλειά, για να επισκεφτούν φίλους, για ψώνια, για να αθληθούν. Το 80% του πληθυσμού ποδηλατεί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Στη Χάγη μπορεί κανείς να δει τον πρωθυπουργό να ποδηλατεί στον δρόμο».

Πώς όμως έγινε η Ολλανδία συνώνυμη με την ποδηλατική κουλτούρα; «Πολλοί δήμοι της χώρας θέλησαν τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 να επανασχεδιάσουν τις πόλεις γύρω από τους αυτοκινητόδρομους. Με βάση τα σχέδια, θα χρειαζόταν να θυσιαστούν τα όμορφα κανάλια και η παλιά αρχιτεκτονική, ακόμα και στο Άμστερνταμ! Η ιδέα ήταν ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν εκτός πόλεων και θα πήγαιναν στη δουλειά με το αυτοκίνητο, γιατί όλοι προτιμούσαν τη ζωή στα προάστια τότε. Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να καταλάβουν ότι τα προάστια και οι πόλεις θα γίνονταν με τον τρόπο αυτό αφιλόξενες για όσους δεν είχαν αυτοκίνητο. Οι πολίτες επέμειναν να επιστρέψουν στα ποδήλατα, ενώ και η πετρελαϊκή κρίση του 1973 βοήθησε τους δημοτικούς αξιωματούχους να καταλάβουν ότι το ποδήλατο ήταν η λύση. Χρειάστηκαν προσπάθειες, αλλά σταδιακά οι πόλεις σχεδιάστηκαν ώστε να είναι φιλικές προς τους ποδηλάτες».

Η Αθήνα, στην οποία ζει και εργάζεται εδώ και χρόνια, παραδέχεται ότι δεν είναι ιδιαίτερα φιλική στα ποδήλατα και στους αναβάτες. «Είναι γεμάτη αυτοκίνητα», διαπιστώνει, «τα οποία προκαλούν μποτιλιάρισμα και ρύπανση. Παρ’ όλα αυτά, όταν έφτασα εδώ, εξεπλάγην ευχάριστα από το γεγονός ότι τόσοι Αθηναίοι χρησιμοποιούν ποδήλατα. Η Αθήνα έχει τη δυνατότητα να γίνει μια πόλη φιλική στα ποδήλατα. Μεγάλα τμήματά της είναι επίπεδα και πολλές περιοχές έχουν πάρκα, μνημεία και αξιοθέατα. Υπάρχουν πολλά μέρη στην πόλη, αλλά και εκτός αυτής, για ημερήσιες εκδρομές με ποδήλατο. Επίσης, παρότι είναι μεγάλη πόλη, έχει εκτεταμένο δίκτυο δημόσιων συγκοινωνιών. Υπάρχει λοιπόν δυνατότητα μετακίνησης προς τη δουλειά με συνδυασμό ποδηλάτου και δημόσιων μέσων μεταφοράς».

 

Κασπάρ Βέλντκαμπ: Ο πρέσβης του ποδηλάτου-1

Στην Ολλανδία υπάρχουν περισσότερα από 22 εκατ. ποδήλατα, δηλαδή 1,3 ποδήλατα ανά κάτοικο. © Shutterstock

 

«Δεν είναι απλώς μόδα» 

«Η Ολλανδία δεν έγινε έθνος ποδηλατών μέσα σε μία νύχτα», ξεκαθαρίζει ο Κασπάρ Βέλντκαμπ. «Βλέπω πολλούς δημιουργικούς ανθρώπους στην Ελλάδα με τη δυνατότητα να επιτύχουν τη στροφή στις βιώσιμες μετακινήσεις. Επίσης, χώρες όπως η δική μου είναι πρόθυμες να μοιραστούν την εμπειρία τους». Οι υποδομές στην Αθήνα έχει διαπιστώσει ότι είναι πολύ αυτοκινητο-κεντρικές. «Νομίζω ότι θα ήταν καλή ιδέα για τους σχεδιαστές των αστικών χώρων να ξανασκεφτούν την κινητικότητα. Αν επιθυμείς βιώσιμες μεταφορές, θα πρέπει να τις κάνεις πιο φιλικές στους ποδηλάτες και στους πεζούς. Θα πρέπει να σκεφτείς ξανά τον σχεδιασμό των δρόμων, με προτεραιότητα στην πεζοπορία και στην ποδηλασία. Είναι κάτι περισσότερο από το να ζωγραφίσεις μια άσπρη γραμμή στην άκρη του δρόμου».

Καθώς φαίνεται, ο δρόμος προς ένα καλύτερο μέλλον θα είναι μάλλον… ποδηλατόδρομος για τον κύριο πρέσβη. Και δικαιολογημένα, γιατί φαίνεται ότι η δημοφιλία του ποδηλάτου δεν περιορίζεται μόνο στην πατρίδα του, αλλά κατακτά σταδιακά και το Παρίσι, τη Βαρκελώνη, τη Νέα Υόρκη, το Τελ Αβίβ. «Δεν είναι απλώς μόδα», λέει κατηγορηματικά. «Υπάρχουν οικονομικοί λόγοι για τη διάδοσή του. Οι οικονομίες μας βασίζονται ολοένα και περισσότερο στη δημιουργικότητα και στη γνώση. Και οι πόλεις προσελκύουν τους πιο δημιουργικούς ανθρώπους. Οι καινοτόμοι τομείς της οικονομίας έχουν στραφεί στο άστυ, οι startups ανθούν σε αστικές περιοχές, η νέα γενιά επιχειρηματιών, τεχνικών και σχεδιαστών δεν θέλει να εργάζεται σε βαρετά γραφεία στα προάστια». 

Η ευκαιρία της Ελλάδας

Έχει δει πολλούς τέτοιους ταλαντούχους ανθρώπους τα χρόνια που ζει στην Ελλάδα. «Υπάρχει τόσο ταλέντο στη χώρα», λέει. «Το επίπεδο του ανθρώπινου κεφαλαίου είναι υψηλό. Οι άνθρωποι είναι δημιουργικοί και έχουν επιδείξει ανθεκτικότητα. Η μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα θα έρθει από την καινοτομία και το ανθρώπινο κεφάλαιο. Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να παρθούν ρίσκα και θα πρέπει να υπάρχει λιγότερος φόβος της αποτυχίας».

Μέσω της πρωτοβουλίας Orange Grove, που στηρίζει νέους Έλληνες και Ολλανδούς επιχειρηματίες –140 startups από το 2013–, έχει αποκτήσει μια καλή εικόνα για το «οικοσύστημα» των ελληνικών startups. «Υπάρχουν άνθρωποι με δημιουργική σκέψη και τη διάθεση να εργαστούν σκληρά. Δεν περιμένουν από έναν θείο ή θεία να τους δώσει δουλειά, αλλά δημιουργούν το δικό τους μέλλον. Έχουν ισχυρό κίνητρο και καινοτόμο, δημιουργικό, διορατικό τρόπο σκέψης. Αυτό ακριβώς χρειάζεται η Ελλάδα: νέους ανθρώπους που τολμούν να σκέφτονται έξω από τα συνηθισμένα και να ξεβολεύονται». ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή