Η γλύκα του Κορινθιακού

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Να αποθέσουμε τα σώματα σε μια γαληνεμένη δροσερή καθάρια θάλασσα και έπειτα, με τα μέλη μας ναρκωμένα, να συρθούμε έως την ταβέρνα, για να ξυπνήσουμε με τη δροσιά μιας μπίρας, μέχρι να έρθουν στο τραπέζι τα καλά της ημέρας. Αυτό θέλαμε, δεν αντέχαμε περιπέτειες φέτος. Δεν είχαμε μεγάλες προσδοκίες να ικανοποιήσουμε, μόνο να ησυχάσουμε, να ξεχάσουμε τις σκοτούρες. 

Κάπως έτσι βρεθήκαμε μήνα Σεπτέμβρη στον Ελαιώνα, στα Τρυπιά, ένα χωριό στην Αιγιάλεια, στο σπίτι ενός φίλου, που θεωρήσαμε «μέρος χαμηλών προσδοκιών», αρκούντως παρηγορητικό, σαν επιστροφή σε κάτι ανακουφιστικά γνώριμο, σαν «διακοπομέρος» των παιδικών μας χρόνων. Πώς να μη σε γοητεύσει αυτή η επιστροφή, όταν μάλιστα και όλα τα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας συνηγορούν για να περάσεις καλά; Το σπίτι εδώ, απέναντι η παραλία και δίπλα η ταβέρνα. Σε αυτή τη φιλόξενη ταβέρνα Ανεμόεσσα, του ευγενέστατου Νίκου και της Ρίτας, περάσαμε σχεδόν κάθε μεσημέρι και κάθε βράδυ της εβδομάδας. Τέλος σεζόν, οι ορδές των παραθεριστών έχουν υποχωρήσει, έχουν απομείνει οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι και οι τελευταίοι παραθεριστές, κυρίως άνω των εξήντα, που δεν έχουν δουλειές και παιδιά να στείλουν στο σχολείο.

 Αυτοί θα γεμίζουν τα τραπεζάκια της Ανεμόεσσας μέχρι περίπου τα μέσα Οκτωβρίου που θα μείνει ανοιχτή. Αυτοί, αλλά και άλλοι από την ευρύτερη περιοχή που γνωρίζουν την ταβέρνα και έρχονται συχνά.

Το μεσημέρι το πρόγραμμά μας είχε μαγειρευτά ή φρέσκο ψάρι. Δοκιμάσαμε πολλά. Λαχανοντολμάδες αρχοντικούς, τροφαντούς, με πλούσια, μυρωδάτη γέμιση. Σουτζουκάκια συνοδευμένα με «καρόνια» (μακαρόνια, για τη μικρή), τρομερό χιτ. Φαγάκια σουλούδικα, καλοκαμωμένα, μερακλίδικα. Το φρέσκο ψάρι ανάλογα με την ψαριά και την ημέρα. Ξιφίας ζουμερός, ψητές σαρδέλες, ανοιγμένες, ξαπλωμένες στο πιάτο, τα μπακαλιαράκια και οι κουτσομούρες αφρός, τηγανισμένα μαστόρικα.

Ο μουσακάς απλός και απλώς τέλειος. Καλοτηγανισμένες μελιτζάνες, κρεμμυδάτος κιμάς κοκκινισμένος με πελτέ και λίγο μπαχάρι, αφράτη, κρεμώδης μπεσαμέλ με μπόλικο μοσχοκάρυδο. Το όλον κάπως ρευστό, όχι «στούκας», όχι τριώροφο μπετόν, χαμηλός και μαλακός. Απλό και νοστιμότατο και το κοκκινιστό. 

Το άλλο εξαιρετικό, οι καραβίδες. Είχε φρέσκες ο Νίκος μια μέρα και μας τις έκανε ψητές στα κάρβουνα, με ελάχιστο λάδι και λεμόνι, πιπέρι και ψιλοκομμένο μαϊντανό. Τι βαθιά, γλυκιά γεύση! Τι νόστιμες θάλασσες που έχει ο Κορινθιακός! Αυτή τη γεύση δεν θα την άλλαζα με όλα τα Μισελέν του κόσμου. ■

Ανεμόεσσα, παραλία Ελαιώνα, Ελαιώνας Αιγιαλείας, ανοιχτά καθημερινά από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, κόστος: περίπου 15 €/άτομο (με μπίρα), Τ/26910-41.506, 6945-290.593.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή