Κάθε φορά που η Τουρκία κρυώνει, ζεσταίνεται, φταρνίζεται, θυμώνει, χαίρεται, φοβάται, έχει εκλογές, αντιμετωπίζει εσωτερική κρίση, απειλεί ή απειλείται, οι νουνεχείς στην Ελλάδα συστήνουν ψυχραιμία και προσοχή στην εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Είναι αλήθεια ότι με αυτή την έννοια τροφοδοτείται ένα σύνδρομο ανασφάλειας, καθώς μικρές είναι οι περίοδοι ηρεμίας που διάγει ο «τζαναμπέτης» γείτονας. Ωστόσο και αυτή τη φορά η πιο σωστή πολιτική για την Αθήνα είναι να παρακολουθεί, ασφαλώς να θωρακίζεται κατά το δυνατόν απέναντι σε ενδεχόμενες συνέπειες από την κρίση της τουρκικής οικονομίας, αλλά να μην τρέφει μεγάλες προσδοκίες για οφέλη από την ανοιχτή αντιπαράθεση Τραμπ – Ερντογάν.
Με δύο τόσο απρόβλεπτους ηγέτες, ο ένας της μεγαλύτερης δύναμης στον πλανήτη και ο άλλος μιας ισχυρής στρατιωτικά, πολύ σημαντικής γεωστρατηγικά, χώρας, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού και πώς θα καταλήξει η μεγάλη ένταση στις σχέσεις τους. Μπορεί η Ουάσιγκτον του Τραμπ να είναι εξαιρετικά οργισμένη με την Αγκυρα του Ερντογάν, αλλά λογικά δεν είναι διατεθειμένη να «χάσει» την Τουρκία από το πλευρό της. Η βαθύτερη αιτία της διαμάχης είναι οι τάσεις αποστασιοποίησης από τις γραμμές των ΗΠΑ που χαρακτηρίζουν την πολιτική του Ερντογάν απέναντι στη Ρωσία, στο Ιράν, στο Ισραήλ, στους Κούρδους, στη Συρία, στην Αίγυπτο, στην κυπριακή ΑΟΖ, και όχι η φυλάκιση του Αμερικανού πάστορα.
Η κρίση της τουρκικής οικονομίας ήταν αναμφίβολα έτοιμη να ξεσπάσει και η πολιτική ένταση με τις ΗΠΑ επιτάχυνε και έκανε περισσότερο βαθύ το ξέσπασμά της. Ομως, για την Ελλάδα αυτό δεν είναι… χαρμόσυνο γεγονός, το αντίθετο. Δεν ξέρουμε προς τα πού και πώς θα προσπαθήσει να διοχετεύσει την κρίση ο Ερντογάν· δεν συμφέρει τον τουρισμό μας γιατί γίνεται πιο ανταγωνιστική η Τουρκία και ταυτόχρονα περιορίζονται οι αφίξεις από εκεί· υπάρχει πραγματικός φόβος ότι οι συνέπειες στο προσφυγικό θα είναι αρνητικές· η κατάσταση θα γίνει πάρα πολύ επικίνδυνη εάν η οικονομική αστάθεια λάβει διαστάσεις βίαιης εσωτερικής σύγκρουσης και, ακόμη περισσότερο, διαμελισμού της γειτονικής χώρας.
Δεν είναι επίσης καθόλου σίγουρο ότι η διάδοχη κατάσταση θα είναι καλύτερη για την Ελλάδα εάν καταρρεύσει το καθεστώς Ερντογάν. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν θέλουμε δίπλα μας μια Τουρκία εκτός ΝΑΤΟ. Ψυχραιμία, προσοχή και διατήρηση ισορροπιών, λοιπόν!