Στα τέλη του περασμένου μήνα, σε ομιλία του προέδρου Τραμπ στην Τάμπα της Φλόριντα, έκαναν έντονα αισθητή την παρουσία τους οι οπαδοί ενός νέου κινήματος, που έως τότε υφίστατο μόνο στις σκοτεινές συνωμοσιολογικές παρυφές του Διαδικτύου. Φορώντας μπλούζες με το κεφαλαίο γράμμα Q, κραδαίνοντας πλακάτ με συνθήματα όπως «We are Q», οι στρατιώτες του QAnon έκαναν μαζική έφοδο από τα ψηφιακά τους λαγούμια στην εκτυφλωτική λάμψη του πραγματικού κόσμου.
Στο επίκεντρο του πλέγματος συνωμοσιών που συναποτελούν την κοσμοθεωρία του QAnon βρίσκεται ο (ή; οι;) Q – ένα άτομο ή μια μικρή ομάδα ανώνυμων αξιωματούχων, το ύφος των αναρτήσεων των οποίων παραπέμπει σε στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών ή των ενόπλων δυνάμεων (το γράμμα αναφέρεται σε υψηλού επίπεδου κρατική εξουσιοδότηση ασφαλείας). Στις αναρτήσεις αυτές αποκαλύπτεται μια ιλιγγιώδης πανσπερμία διαβολικών σχεδίων που εξυφαίνονται από μια διεθνή οργάνωση, η οποία ελέγχει την αμερικανική κυβέρνηση, τη βιομηχανία και τα ΜΜΕ. Στη ρίζα του συνωμοτικού δένδρου βρίσκεται η (εβραϊκή) οικογένεια των Ρόθτσιλντ, στην πλεκτάνη εμπλέκονται (τουλάχιστον) όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ μετά τον Ρέιγκαν και μεταξύ των ειδεχθών δραστηριοτήτων της οργάνωσης είναι η εμπορία και η σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων, στην οποία συμμετέχουν κορυφαία στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο μόνος που μάχεται εναντίον της πολυσχιδούς μεγα-συνωμοσίας, σύμφωνα με τον Q, είναι ο πρόεδρος Τραμπ – εξ ου και το μένος με το οποίο τον πολεμά το «βαθύ κράτος».
Οι οπαδοί του Q βλέπουν τους εαυτούς τους ως τον στρατό της αντίστασης κατά της διεθνιστικής αυτής εγκληματικής οργάνωσης, με τον Τραμπ ως άτυπο αρχιστράτηγο. Οι αναφορές του στον αριθμό 17, όπως όταν είπε ότι έχει επισκεφθεί την Ουάσιγκτον μόνο 17 φορές –το Q είναι το 17ο γράμμα της αγγλοσαξονικής αλφαβήτου– εκλαμβάνονται ως έμμεσα μηνύματά του προς το κίνημα. Η πρόβλεψή του, προ μηνών, ότι βιώνουμε «τη νηνεμία πριν από την καταιγίδα», θεωρήθηκε προμήνυμα της επερχόμενης κάθαρσης.
Το QAnon μετράει λιγότερο από ένα χρόνο ζωής, αλλά –όπως μαρτυρεί η παρουσία των πιστών του στην Τάμπα– έχει διευρύνει ταχέως την απήχησή του χάρη στην υποστήριξη διασημοτήτων όπως η Ροζάν Μπαρ και τη χειμαρρώδη διάδοσή του μέσω των social media. Ο ίδιος ο Τραμπ, παρά τις φαντασιώσεις των συνωμοσιολόγων, δεν το έχει ενστερνιστεί ή προωθήσει.
Ωστόσο το δημαγωγικό του λεξιλόγιο –οι αναφορές στο «βαθύ κράτος», στους «διεθνιστές» (globalists) που επιχειρούν να μπλοκάρουν την ατζέντα του, στη «βρώμικη» Χίλαρι Κλίντον, στο «κυνήγι μαγισσών» του Ρόμπερτ Μιούλερ και στη διαφθορά της ηγεσίας του FBI– έχει δημιουργήσει ιδιαίτερα γόνιμο έδαφος για να ευδοκιμήσουν τέτοιες θεωρίες. Και σε μια εποχή στην οποία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού απορρίπτει τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης ως συνένοχα στη συνωμοσία εις βάρος του «λαού», η παράλληλη πραγματικότητα με ήρωα τον λευκό ιππότη Τραμπ μπορεί να έχει σοβαρές πολιτικές συνέπειες. Πώς θα αντιδράσουν, άραγε, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που τον λατρεύουν εάν όντως ξεκινήσουν διαδικασίες καθαίρεσής του; Ιδιαίτερα με δεδομένο ότι ο Τραμπ θα κάνει τα πάντα για να υποδαυλίσει το μίσος τους για το σύστημα;
Αναλογίες
Υπάρχουν ενδιαφέρουσες αναλογίες με την Ελλάδα στην περίπτωση του Τραμπ και του QAnon. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συντάχθηκε με τις παλαβές θεωρίες του Αρτέμη Σώρρα, ο οποίος δήλωνε έτοιμος να καλύψει με ένα μικρό μέρος των τρισεκατομμυρίων του το δημόσιο και τα ιδιωτικά χρέη των Ελλήνων. Στα κρίσιμα χρόνια της κορύφωσης της αντιμνημονιακής υστερίας, ωστόσο, καθώς εκτοξεύθηκε στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης, το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα επέμενε σε ένα αφήγημα που δρούσε σαν πολλαπλασιαστής τρέλας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους χαρακτηρισμούς του χρέους ως «απεχθούς» και «επονείδιστου», λες και η χώρα είχε μόλις εξέλθει από πολυετή δικτατορία, και τις υποσχέσεις για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του; Ή τη στήριξη του κινήματος «Δεν Πληρώνω», από τα διόδια μέχρι τον ΕΝΦΙΑ, και την τυφλή εναντίωση στη διενέργεια πλειστηριασμών;
Θα υπάρχουν πάντα έμποροι της παράνοιας, ιδίως με τη μορφή που έχει τώρα το Διαδίκτυο. Το πόσο ευρέως θα διαδοθεί το μήνυμά τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους πολιτικούς και τα κόμματα που βρίσκονται (κοντά) στην εξουσία και τη διάθεσή τους να αναπαράγουν πτυχές της τρέλας που κυκλοφορεί για μερικές ψήφους παραπάνω.