Οσο εσείς παρακολουθείτε, εμείς τυπώνουμε (χρήμα)

Οσο εσείς παρακολουθείτε, εμείς τυπώνουμε (χρήμα)

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αν μεταφραστεί κατά λέξη, ο ισπανικός τίτλος «La Casa de Papel» αποδίδεται ως «Το σπίτι του χαρτιού» ή, για να το φέρουμε πιο κοντά στην ελληνική αργκό, «Το σπίτι με τη χαρτούρα». Ο όρος δεν είναι τυχαίος, μιας και η ισπανική σειρά του Netflix για την οποία μιλούν όλοι τελευταία έχει να κάνει με χρήμα. Πολύ χρήμα. Για την ακρίβεια, με μια απίθανα φιλόδοξη ληστεία στο εθνικό νομισματοκοπείο της Μαδρίτης, κατευθείαν δηλαδή στην πηγή της παραγωγής του.

Να τα πάρουμε όμως από την αρχή. Μια ομάδα μικρών και μεγαλύτερων εγκληματιών συνεργάζονται υπό τις οδηγίες του «Καθηγητή» προκειμένου να εισβάλουν στο νομισματοκοπείο και εκεί να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιο. Και αυτό διότι στόχος τους δεν είναι τα… πενιχρά αποθέματα του κτιρίου, αλλά τα φρέσκα, σχεδόν 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ που μπορούν να τυπώσουν οι ίδιοι στο διάστημα της παραμονής τους. Απίθανο; Σχεδόν όσο και η δημιουργία ενός ολόκληρου κύκλου 15 επεισοδίων των 45 λεπτών αποκλειστικά αφιερωμένου σε μία και μοναδική ληστεία. Αυτό το διόλου εύκολο εγχείρημα έφερε εις πέρας ο εμπνευστής της σειράς Αλεξ Πίνια, κατασκευάζοντας ένα από τα καλύτερα τηλεοπτικά θρίλερ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια – της αμερικανικής παραγωγής συμπεριλαμβανομένης.

«Η τέλεια ληστεία», όπως έχει αποδώσει τον τίτλο η ελληνική εκδοχή του Netflix, είναι πράγματι το σχεδόν τέλειο φιλμ αγωνίας: εκτός από ένα πανέξυπνο σχέδιο, υπάρχει μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες, τόσο ανάμεσα στους ληστές όσο και στην πλευρά της αστυνομίας. Μία εξ αυτών, η επιθεωρήτρια που είναι επικεφαλής των διαπραγματεύσεων, ερμηνεύεται εξαιρετικά από τη βασκικής καταγωγής Ιτσιάρ Ιτούνιο, αποτελώντας άξιο αντίβαρο στον ιδιοφυή χαρακτήρα του «Καθηγητή». Γενικώς, οι γυναίκες έχουν την τιμητική τους στη σειρά, ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής, χωρίς όμως αυτό να μοιάζει επιτηδευμένο όπως σε άλλες περιπτώσεις.

Εχοντας την ευρύτερη εικόνα από το σύνολο του πρώτου κύκλου, τα πάντα μοιάζουν τοποθετημένα στη θέση τους. Από τις υπολογισμένες και αληθοφανείς ανατροπές, τα φλας μπακ που παρεμβάλλονται πλουτίζοντας την αφήγηση, μέχρι τη συναισθηματική –και όχι τόσο την ηθική– εξέλιξη των χαρακτήρων, το σενάριο μοιάζει με μηχανισμό ακριβείας, του οποίου τα γρανάζια σχεδόν ακούμε να γυρίζουν καθώς η πλοκή ξεδιπλώνεται.

Η αλήθεια είναι πως, δεδομένης της υψηλής ποιότητας που έχουμε δει να παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια το ισπανικό σινεμά, ειδικά στο είδος του θρίλερ, θα ήταν περίεργο αυτή να μη μεταφερθεί και στην τηλεόραση. Το «La Casa de Papel» υιοθετεί τα καλύτερα από αυτά τα στοιχεία· τον αγωνιώδη –αλλά όχι καταιγιστικό– ρυθμό, τον κοινωνικό σχολιασμό, την επιμονή στην ανάλυση των χαρακτήρων. Και τα μεταφέρει στην πολύ πιο πρόσφορη «αρένα» της τηλεόρασης, εκεί όπου μια παράλληλη ιστορία, για παράδειγμα, μπορεί να διαρκέσει 15 λεπτά, χωρίς να στερήσει πολύτιμο χρόνο από άλλα κομμάτια της αφήγησης. Είπαμε, υπάρχει… σχέδιο. Οχι τυχαία, η ισπανική σειρά είναι ήδη το μη αγγλόφωνο πρόγραμμα με τους περισσότερους θεατές σε ολόκληρη τη μέχρι τώρα πορεία του Netflix.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή