Ποιος θα φανταζόταν κάποτε ότι η ξανθούλα, λεπτεπίλεπτη θυγατέρα του διπλωμάτη, λογοτέχνη και ποιητή Αλέξανδρου Μάτσα θα εξελισσόταν σε αμπελουργό και οινοποιό, κρατώντας ζωντανό το ιστορικό κτήμα των Καμπάδων στην Κάντζα, κόντρα στην οικιστική αστικοποίηση της περιοχής.
Ρωξάνη Μάτσα! Γεννημένη στην Ελβετία, μεγαλώνει στη Ρώμη, μαθαίνει να κολυμπάει στον Βόσπορο, ανακαλύπτει το Ιράν και ύστερα την Αμερική, πριν γυρίσει στα πάτρια εδάφη και αποφασίσει να φοιτήσει στη Σχολή Δοξιάδη, μια και της άρεσε να ζωγραφίζει. Είναι πραγματική απόλαυση να ακούς την ίδια να διηγείται τη ζωή της, με σπαρταριστά στιγμιότυπα. Ένα από τα πιο ξεχωριστά σημεία του χαρακτήρα της είναι το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός, ο αυθεντικός λόγος.
Δεν θα πολυλογήσω για το πώς η κοσμοπολίτισσα νεαρή έφτασε και ρίζωσε στην Κάντζα. Ίσως γιατί οι απίστευτες μετακινήσεις των παιδικών της χρόνων τής δημιούργησαν την ανάγκη μιας σταθερής βάσης αναφοράς. Και ποια καλύτερη από το μαγικό κτήμα των Μεσογείων και το υπέροχο σπίτι, που μοιάζει παραμυθένιο και ακτινοβολεί την προσωπικότητα της Ρωξάνης: το χθες, το σήμερα συνυπάρχουν αρμονικά, λοιδορώντας τον χρόνο και βγάζοντας τη γλώσσα με αυθάδεια σε καθετί συμβατικό και βαρετό. Όλα αυτά υπογραμμισμένα από τον γάργαρο λόγο της Ρωξάνης, που μασάει πάντα το «ρο»!
Το 1980 η Ρωξάνη συναντιέται με τον Κωνσταντίνο Μπουτάρη. Ένας «κεραυνοβόλος έρωτας» οδηγεί στη νέα εποχή του αμπελώνα και του κτήματος, που έως τότε υπηρετούσε κυρίως το Σαββατιανό, παραδοσιακή ποικιλία της περιοχής. Το 1990 φυτεύονται οι πρώτες Μαλαγουζιές με εμβολοκληματίδες του Θανάση Παρπαρούση. Το 1994 κυκλοφορεί η Μαλαγουζιά Μάτσα ως πειραματικός οίνος σε 290 φιάλες και το 1997 βγαίνει κανονικά στα ράφια και γίνεται η ναυαρχίδα του Κτήματος.
Πριν από λίγες μέρες η οινοποιία Μπουτάρη διοργάνωσε στους δροσερούς κήπους της Fuga μια βραδιά αφιερωμένη στη Ρωξάνη και στη Μαλαγουζιά της. Ένα κρασί που πρόσφατα απέσπασε χρυσό μετάλλιο στον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Θεσσαλονίκης και το οποίο επάξια χαρακτηρίζεται μία από τις καλύτερες Μαλαγουζιές που έχει να επιδείξει ο ελληνικός αμπελώνας.
Είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τη Μαλαγουζιά του 2017, που κυκλοφορεί τώρα στην αγορά, φρέσκια, κοφτερή, νόστιμη. Εκείνες όμως που μας εντυπωσίασαν πραγματικά ήταν οι παλιές εμφιαλώσεις, του 2003 και του 2008, υπέροχα αγκαλιασμένες από τον χρόνο, δύο σπουδαία κρασιά. Ιδιαίτερα θέλω να σταθώ επίσης σε έναν πειραματικό Ροδίτη, εξαιρετικό, αλλά και στο Σαββατιανό 2017, που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. ■