Τη δεκαετία του ’70 ο επικεφαλής της παράταξης των Φιλελεύθερων στη Βρετανία, Τζέρεμι Θορπ, διατηρούσε μια (προφανώς) μυστική ερωτική σχέση με έναν νεαρό ονόματι Νόρμαν Σκοτ. Για να εξασφαλιστεί ότι η σχέση αυτή θα μείνει στο σκοτάδι και ότι δεν θα αποβεί επιζήμια ούτε για τον ίδιο τον Θορπ ούτε για την παράταξη, φαίνεται ότι προκρίθηκε η λύση της δολοφονίας του νεαρού. Ο εκτελεστής όμως αστόχησε. Ο Θορπ συνελήφθη και ακολούθησε μια δίκη στην οποία αθωώθηκε. Φυσικά, η πολιτική του καριέρα καταστράφηκε. Αποχώρησε από την παράταξη και τις επόμενες εθνικές εκλογές κέρδισαν οι Συντηρητικοί, που είχαν ως νέα επικεφαλής τη Μάργκαρετ Θάτσερ.
Όλα αυτά τα πολύ βρετανικά αφηγείται ο Στίβεν Φρίαρς σε μια έξοχη μίνι σειρά τριών επεισοδίων του BBC One, «A Very English Scandal», αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρον του κόσμου γι’ αυτή την ξεχασμένη πια υπόθεση. Καλός ρυθμός, ρετρό βρετανικό χρώμα, συναρπαστική εξέλιξη. Η σειρά βεβαίως σημαδεύεται και από την επιστροφή του Χιου Γκραντ στην τηλεόραση (στον ρόλο του Θορπ – ο Μπεν Γουίσοου στον ρόλο του Σκοτ), σε μια, όπως χαρακτηρίστηκε, «ερμηνεία καριέρας».
Αντίστοιχα σπουδαία είναι και η παράσταση που δίνει ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς σε μια άλλη μίνι σειρά που επίσης μόλις ολοκληρώθηκε και που επίσης μας μεταφέρει στα ανώτερα στρώματα της βρετανικής κοινωνίας. Ο Κάμπερμπατς είναι ο Πάτρικ Μέλροουζ του «Patrick Melrose», μιας συμπαραγωγής του Showtime και του Sky Atlantic (το είδαμε από την Cosmote), γόνος πλούσιας οικογένειας, που μεγάλωσε απολαμβάνοντας μια σειρά προνομίων – παράλληλα, κακοποιούνταν από τον τερατώδη πατέρα του. Η σειρά ξεκινά με την είδηση του θανάτου του πατέρα, στο Λονδίνο του 1982, όταν ο Πάτρικ έχει πια εξελιχθεί σε έναν ενήλικα στοιχειωμένο από το παρελθόν και ακραία εθισμένο στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ, μια εκδοχή του Ντον Ντρέιπερ του «Mad Men» με τις ευλογίες του Έβελιν Γουό και του Όσκαρ Ουάιλντ.
Αυτό που παρακολουθούμε είναι η πορεία της βαθιά δραματικής ζωής του Πάτρικ σε πέντε ωριαία επεισόδια, καθένα από τα οποία βασίζεται και σε ένα από τα πέντε μυθιστορήματα ημιαυτοβιογραφικού χαρακτήρα του Βρετανού συγγραφέα Έντουαρντ Σεντ Όμπιν – στα ελληνικά κυκλοφορεί μόνο ένα από αυτά, το «Μητρικό γάλα» (εκδ. Καστανιώτη). Το προτείνουμε ανεπιφύλακτα. Κραυγές απελπισίας περιτυλίγονται σε ένα πέπλο σαρκασμού και κατάμαυρου χιούμορ, μια γραφή ευφυής, ακομπλεξάριστη, αυθεντική.
Η ομορφιά του λίγου
Ένα από τα αξιοσημείωτα επιτεύγματα του «Patrick Melrose» είναι η οικονομία της αφήγησης και το γεγονός ότι «χώρεσαν» πέντε μυθιστορήματα σε πέντε τηλεοπτικές ώρες – σε ένα review στο Vanity Fair σχολιάστηκε δηκτικά ότι, αν η σειρά ήταν παραγωγή του Netflix, θα διαρκούσε πέντε σεζόν. Η αλήθεια είναι ότι ειδικά στις αμερικανικές τηλεοπτικές παραγωγές παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια προκλητική φλυαρία, που πλήττει την ποιότητα του προϊόντος, με την κουλτούρα της ποσότητας να καταστρέφει σειρές που σχεδόν αναγκαστικά αφήνουμε κάποια στιγμή στη μέση. Στην εποχή της υπερπροσφοράς τηλεοπτικών επεισοδίων είναι σχεδόν αδύνατη η δέσμευση σε μια αφήγηση που κρατάει χρόνια. Υπάρχουν εξαιρέσεις (βλ. «Game of Thrones»), αλλά για τον καθένα μας είναι ελάχιστες. Το μοντέλο μιας προσεγμένης μίνι σειράς, όπως το «Patrick Melrose» ή το «A Very English Scandal», είναι καμιά φορά η απάντηση. ■