Tο φθινόπωρο του 1988, ο κύριος Γκρι προετοιμαζόταν για να δώσει εξετάσεις σε βρετανικά πανεπιστήμια. Ανεβοκατέβαινε καθημερινά από τη Γλυφάδα στη Σχολή Μωραΐτη γι’ αυτόν το σκοπό, τα πρωινά όμως ήταν σπίτι και διάβαζε.
Από μέσα, η μητέρα του έκανε τις δουλειές της έχοντας στη διαπασών το ραδιόφωνο. Ηταν τα πρώτα χρόνια του 9.84 και κάθε πρωί ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης με τη Μίνα Αδαμάκη παρουσίαζαν μια εκπομπή που είχε πολλή πάρλα, αλλά και πολλή μουσική – «οτιδήποτε, αρκεί να μην είναι ροκ», όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης.
Απ’ όλα τα τραγούδια που άκουγε ο κύριος Γκρι κλεισμένος στο δωμάτιό του, ένα τού έμεινε, το οποίο επαναλαμβανόταν συχνά από τη συγκεκριμένη εκπομπή. Ηταν μια ρυθμική, ’50s ελληνική σάμπα με λάτιν ενορχήστρωση, που τραγουδούσε μια κοπέλα με κάπως βραχνή φωνή – έτσι τουλάχιστον όπως ακουγόταν κάτω από τα σκρατς της παλαιάς ηχογράφησης στο βινύλιο. Την εισαγωγή έκαναν τα χάλκινα πνευστά και την ολοκλήρωνε ένα πεταχτό φλάουτο, ενώ από πίσω τα κρουστά κρατούσαν τον ρυθμό.
Ο κύριος Γκρι άνοιγε ελαφρά την πόρτα του για να ακούσει το κομμάτι πιο καθαρά. Οι πρώτοι στίχοι ανακοίνωναν έναν άκρως εξωτικό προορισμό: «Σε κάτι ονειρευτά νησάκια, μακρινά/ είναι ένας τόπος που κανείς δεν τον ξεχνά/ το Αλα Κάλα Κούμπα./ Στο χάρτη μην κοιτάς/ γιατί δεν θα τον βρεις/ και μοναχά στην τύχη να τον βρεις μπορείς/ και μια φορά σαν φτάσεις/ τον κόσμο θα χαλάσεις». Και το ρεφρέν: «Στο Αλα Κάλα Κούμπα τρελαίνονται για ρούμπα», ακολουθούμενο από το «αϊ-αϊ-αϊ-ααα», δεύτερα φωνητικά από τους κυρίους της ορχήστρας. «Εκεί να ’ρθεις να πάμε/ κι ωραία θα περνάμε/ με σάμπα και με ρούμπα/ στο Αλα Κάλα Κούμπα» κτλ. κτλ.
Καμιά φορά, ο κύριος Γκρι έπιανε τη μητέρα του να λικνίζεται άμα περνούσε μπροστά από καθρέφτη. Φρόντιζε να μην τον καταλάβει για να μη διακόψει τον σύντομο χορό της. Του άρεσε διότι ξαφνικά η μητέρα του μεταμορφωνόταν σε κοριτσόπουλο.
Το φθινόπωρο διαδέχθηκε ο χειμώνας, τον χειμώνα η άνοιξη και αρχές του καλοκαιριού. Πάνω στον πυρετό των εξετάσεων και της χαρμόσυνης είδησης της φοιτητικής επανάστασης στην Κίνα, ο κύριος Γκρι είχε πια αποστηθίσει τους στίχους του κομματιού.
Το φθινόπωρο του 1989 αναχώρησε για την Αγγλία. Αφησε τη μητέρα του να ακούει μόνη της το «Αλα Κάλα Κούμπα» στην θαλασσινή Γλυφάδα. Χρόνια μετά, ξαναθυμήθηκε το τραγούδι. Οπως αποδείχθηκε, το είχε ερμηνεύσει μια νεότατη Ρένα Βλαχοπούλου το 1952, την εποχή που υποτίθεται ότι είπε και μερικά κομμάτια «ελαφράς τζαζ». Ο κύριος Γκρι έκανε έναν πρόχειρο υπολογισμό: η μητέρα του ήταν δέκα χρόνων τότε και ίσως να πρωτάκουσε το «Αλα Κάλα Κούμπα» στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών που μετέδιδε μέσα από το Ζάππειο.
Η μητέρα του είχε χαθεί πια. Οσο χόρεψε χόρεψε μπροστά στον καθρέφτη. Το τραγούδι βέβαια έμεινε. Και καμιά φορά ο κύριος Γκρι το βάζει και το ακούει. Φροντίζει, όμως, να αποφεύγει επιμελώς τους καθρέφτες.