Η Ευρώπη ξεφαντώνει

12' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι λαοί της Γηραιάς Ηπείρου αναβιώνουν μακραίωνες παραδόσεις, θυμούνται παγανιστικά έθιμα και στήνουν γιορτές στην ύπαιθρο. Ας γνωρίσουμε μερικές από αυτές.

ΣΟΥΗΔΙΑ

Midsommar

18-24 Ioυνίου 2018

Στο συλλογικό υποσυνείδητο των Σουηδών υπάρχει βαθιά εντυπωμένη η εξής εικόνα: ένα γαϊτανάκι σε σχήμα βέλους, ντυμένο με κλαδιά σημύδας και λουλούδια, δύο στεφάνια δεξιά και αριστερά, ένα μακρύ στρωμένο τραπέζι στη βεράντα ενός εξοχικού, μπολ με φράουλες –τις πρώτες της σεζόν– και καλεσμένοι, στεφανωμένοι με λουλούδια, να τρωγοπίνουν, να τραγουδούν και να χορεύουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της μεγαλύτερης ημέρας του χρόνου.

Το Midsommar, το θερινό ηλιοστάσιο δηλαδή, είναι μία από τις σημαντικότερες γιορτές στη Σουηδία. Οι εκδηλώσεις ξεκινούν την παραμονή, η οποία είναι πάντα μια Παρασκευή στα τέλη Ιουνίου. Οι ιστορικοί θεωρούν πως οι εορτασμοί αυτοί έχουν τις ρίζες τους σε παγανιστικά έθιμα. Όμως το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου τελετουργικού διαμορφώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Το μενού περιλαμβάνει συγκεκριμένα πιάτα –πατάτες νέας εσοδείας, μαριναρισμένες ρέγκες, φράουλες– και τραγούδια, όπως το «Sma Grodorna» που τραγουδούν οι συμμετέχοντες γύρω από το γαϊτανάκι. Οι πιο παλιοί βγάζουν τις παραδοσιακές στολές τους από τη ναφθαλίνη, ενώ ανθισμένα μπουκέτα μετατρέπονται σε πολύχρωμα στεφάνια. Η μπίρα ρέει άφθονη και το φαγοπότι διακόπτεται κάθε τόσο από σφηνάκια παγωμένου άκουαβιτ (σκανδιναβικού αποστάγματος) και παραδοσιακά τραγούδια, τα λεγόμενα snapvisor, που τραγουδιούνται δυνατά στις παρέες συνοδεύοντας το ποτό.

Ωστόσο, το μοναδικό απαραίτητο συστατικό αυτών των εορτασμών είναι η φύση. Όσοι δεν μπορούν να πάνε στην εξοχή παρακολουθούν τις διάφορες εκδηλώσεις στα πάρκα ή δίνουν το «παρών» στο τριήμερο φεστιβάλ που διοργανώνεται στο Skansen, το υπαίθριο μουσείο-ζωολογικό κήπο της Στοκχόλμης. Δεν χρειάζεται γαϊτανάκι ή άκουαβιτ, αρκεί λίγο… γρασίδι για να μπει κανείς στο κλίμα της γιορτής.

Σε ένα πάρκο της Στοκχόλμης πέρασα κάποτε μια ονειρεμένη παραμονή Midsommar, έχοντας μαζί μου όλα κι όλα τρία πράγματα: κουβέρτα για πικνίκ, ψησταριά μιας χρήσης και ένα προχειροφτιαγμένο στεφάνι από αγριολούλουδα. H καλή παρέα και τα παιχνίδια στο γκαζόν κάτω από τον καταγάλανο ουρανό ήταν αρκετά για να γιορτάσω το πέρασμα στο καλοκαίρι και να καλωσορίσω το άφθονο φως της ημέρας, που είχε επιτέλους επιστρέψει στη Σουηδία μετά από μήνες σκοταδιού. — INGRID K. WILLIAMS

sweden.se


Η Ευρώπη ξεφαντώνει-1

Ψαροκάικα και παραδοσιακά σκαριά δίνουν ραντεβού στο Scottish Traditional Boat Festival, στο Portsoy της Σκωτίας. (Φωτογραφία: © Andy Haslam/The New York Times)

ΣΚΩΤΙΑ

Scottish Traditional Boat Festival

30 Ιουνίου-1 Ιουλίου 2018

Ψαρόβαρκες και αγωνιστικές κωπηλατικές ομάδες θα πάρουν μέρος στο 25ο Σκωτσέζικο Παραδοσιακό Φεστιβάλ Βάρκας στο παραθαλάσσιο Portsoy, στη βόρεια ακτή του Aberdeenshire. Φημισμένο για το γραφικό λιμάνι και τα πέτρινα σπίτια του 17ου αιώνα, το πολυφωτογραφημένο χωριό πρωταγωνιστεί συχνά σε ταινίες και τηλεοπτικά σποτ.

Όταν όμως η προκυμαία είναι γεμάτη από μεγαλοπρεπή σκάφη αντίκες –όπως το «Isabella Fortuna», ένα ανακατασκευασμένο ψαροκάικο 14 μέτρων του 1890–, οι φωτογραφικές μηχανές στρέφονται προς τη θάλασσα. Άλλα σκάφη είναι το «White Wing», ένα ιστιοφόρο 10 μέτρων του 1917, και το «Waterwitch», ένα ψαροκάικο του 1923. Το φεστιβάλ προσελκύει επίσης μια φλοτίλα (μικρό στόλο ιστιοπλοϊκών) και άλλα μικρότερα σκαριά. Στα διαλείμματα από τις επευφημίες για τις αγωνιζόμενες ομάδες κωπηλασίας και τις επισκέψεις σε ψαροκάικα οι παρευρισκόμενοι μπορούν να δοκιμάσουν να κυβερνήσουν και οι ίδιοι μια βάρκα.

Όπως και αν αποφασίσετε, όμως, να περάσετε τον χρόνο σας, θα βοηθούσε να έρθετε προετοιμασμένοι για τα στοιχεία της φύσης. «Οι περισσότερες δραστηριότητες πραγματοποιούνται σε εξωτερικούς χώρους», έγραφε σε ένα email της η Vivian Rae, εκ των διοργανωτών. «Καλό είναι να είστε προετοιμασμένοι για τον σκωτσέζικο καιρό. Φέρτε μαζί σας αντηλιακό, αλλά και ομπρέλα!»

Άλλοι πόλοι έλξης για το κοινό είναι οι μπάντες με τις γκάιντες, οι παιδότοποι, τα άφθονα «clooties» –ένα είδος γλυκού ντάμπλινγκ με μπαχαρικά–, το τηγανητό ψάρι, οι διάφορες σπάνιες ποικιλίες ουίσκι και άλλες τοπικές νοστιμιές. Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε το μουσείο της πόλης, που στεγάζεται σε ένα ανακαινισμένο εργοστάσιο πάγου και επεξεργασίας σολομού του 1834 και στο οποίο θα ενημερωθείτε για τα γενεαλογικά δέντρα και τις ιστορίες ντόπιων οικογενειών. Προσοχή στους κανόνες του φεστιβάλ: τα προηγούμενα χρόνια οι διοργανωτές ανακοίνωσαν ότι θα απαγορεύονται οι μπανάνες και τα σφυρίγματα· και τα δύο, σύμφωνα με τους ναυτικούς, φέρνουν κακή τύχη.

EVAN RAIL

stbfportsoy.org


Η Ευρώπη ξεφαντώνει-2

Συγκομιδή λουλουδιών για τη Fête du Jasmin, στο Γκρας. (Φωτογραφία: ©Susan Wright/The New York Times)

ΓΑΛΛΙΑ

Fête du Jasmin

Aύγουστος 2018

Κάθε χρόνο τον Αύγουστο, το Γκρας (Grasse), η μεσαιωνική πόλη της Προβηγκίας –γνωστή και ως η παγκόσμια πρωτεύουσα του αρώματος– αποτίνει τριήμερο φόρο τιμής στο ένα από τα δύο λουλούδια που έχουν καθορίσει την ιστορία της: το γιασεμί.

Για όσο διαρκεί η Γιορτή του Γιασεμιού (που διοργανώνεται από το 1946), τα σπίτια, η κεντρική πλατεία και όλη σχεδόν η πόλη στολίζονται με μοβ γιρλάντες. Οι γυναίκες μεταμφιέζονται σε ανθισμένα λουλούδια και παίζουν μεσαιωνικά όργανα, τα παιδιά παρακολουθούν παραστάσεις κουκλοθέατρου με θέμα τα λουλούδια και οι καμπάνες του καθεδρικού ναού Notre Dame du Puy χτυπούν χαρμόσυνα. Αποκορύφωμα του φεστιβάλ, η παρέλαση με τα άρματα, τα οποία περιφέρονται αργά στους φιδωτούς πλακόστρωτους δρόμους, ενώ ένα όχημα της πυροσβεστικής καταβρέχει τα συγκεντρωμένα πλήθη με νερό με εκχύλισμα γιασεμιού. Την εικόνα συμπληρώνουν νεαρές κοπέλες που ραίνουν τον κόσμο με λουλούδια και άντρες με ξυλοπόδαρα.

Η συμβολή του Γκρας στην ιστορία της αρωματοποιίας είναι αδιαμφισβήτητη. Κατά τον 12ο αιώνα στην πόλη ήκμαζε το εμπόριο δερμάτων, η επεξεργασία των οποίων όμως άφηνε μια άσχημη μυρωδιά. Ένας ντόπιος αρωματοποιός πρόσφερε στην Αικατερίνη των Μεδίκων, βασίλισσα της Γαλλίας από το 1547 έως το 1559, ένα ζευγάρι δερμάτινα γάντια εμποτισμένα με άρωμα και μια νέα βιομηχανία γεννήθηκε. Τόσο το γιασεμί όσο και η τριανταφυλλιά –η λεγόμενη ρόζα η δαμασκηνή– πρωταγωνιστούν κατά παράδοση στην αρωματοβιομηχανία και σε πολλές διάσημες ετικέτες. — COLLEEN CREAMER

grassetourisme.fr


Η Ευρώπη ξεφαντώνει-3

Σχεδόν 180 τόνοι τομάτας χρησιμοποιούνται ως «πολεμοφόδια» στο ισπανικό γλέντι της Tomatina. (Φωτογραφία: ©Amuel Aranda/The New York Time)

IΣΠΑΝΙΑ

La Tomatina

29 Aυγούστου 2018

Η Ισπανία έχει τη φήμη ότι ξέρει να γλεντάει. Πράγματι δεν υπάρχει μέρος στη χώρα που να μη διοργανώνει γιορτή ή φεστιβάλ, τα περισσότερα εκ των οποίων συνεπάγονται ξενύχτι και γερό φαγοπότι.

Από τις πένθιμες θρησκευτικές πομπές της Μ. Εβδομάδας στο Βαγιαδολίδ έως την πολύχρωμη Feria de Abril στη Σεβίλλη και τις ταυροδρομίες του Σαν Φερμίν στην Παμπλόνα, όλες οι γιορτές είναι εντυπωσιακές και σημαντικές από ιστορικής άποψης, ενώ κάποιες έχουν βαθιές ρίζες στη θρησκεία. Μία από τις πιο δημοφιλείς είναι ο ετήσιος ντοματοπόλεμος La Tomatina στη μικρή πόλη Μπουνιόλ (Bunol), 40 χλμ. έξω από τη Βαλένθια.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, πραγματοποιείται την τελευταία Τετάρτη του Αυγούστου και διαρκεί λιγότερο από δύο ώρες. Το γλέντι ξεκινά με ένα κομμάτι χοιρομέρι που τοποθετείται στην κορυφή ενός αλειμμένου με λίπος στύλου, στην κεντρική πλατεία. Όταν καταφέρει κάποιος να αναρριχηθεί και να το πιάσει, δίνεται το σύνθημα και φορτηγά αρχίζουν να κινούνται αργά στα στενά, ξεφορτώνοντας στον δρόμο περίπου 180 τόνους ζουμερές και κατακόκκινες ντομάτες. Πρόκειται για τα πολεμοφόδια της ανελέητης μάχης που ακολουθεί.

Το φετινό ραντεβού έχει οριστεί για τις 29 Αυγούστου. Επειδή πριν από μερικά χρόνια οι επισκέπτες είχαν φτάσει τους 50.000, οι αρχές περιόρισαν τις συμμετοχές στις 22.000. Υπάρχει μάλιστα και εισιτήριο (10 ευρώ). Αν αποφασίσετε να πάτε, πάρτε μαζί σας προστατευτικά γυαλιά, ένα παλιό ζευγάρι αθλητικά παπούτσια και μια αλλαξιά σε αδιάβροχη τσάντα. Μετά τη μάχη, οι κάτοικοι προσφέρονται να βοηθήσουν στο καθάρισμα καταβρέχοντας τους πάντες και τα πάντα με νερό. — ANDREW FERREN

latomatina.info


ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Festival-Mediaval

6-9 Σεπτεμβρίου 2018

Για τέσσερις ημέρες τον Σεπτέμβρη, η μικρή βαυαρική πόλη Σελμπ (Selb) στα σύνορα με την Τσεχία μεταμορφώνεται σε ένα μαγευτικό βασίλειο με ξωτικά, νεράιδες, Τεύτονες πολεμιστές και πλανόδιους πωλητές με ρούχα εποχής που πουλάνε από βιτρό μέχρι τη βαυαρική σπεσιαλιτέ mutzbraten.

Το Festival-Mediaval, που διαφημίζεται ως το μεγαλύτερο μεσαιωνικό φεστιβάλ στην Ευρώπη, ακολουθεί τον άγραφο κανόνα όλων των διοργανώσεων του είδους: στις αναπαραστάσεις ιστορικών γεγονότων κάνουν την εμφάνισή τους και χαρακτήρες από τους φανταστικούς κόσμους του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, του «Game of Thrones», του παιχνιδιού ρόλων Dungeons & Dragons, ακόμα και Βίκινγκ. Αν και το φεστιβάλ του Σελμπ δεν προσεγγίζει τον Μεσαίωνα με την πολεμοχαρή διάθεση αντίστοιχων γερμανικών φεστιβάλ –όπως το Kaltenberg Ritterturnier, που λέγεται ότι είναι το μεγαλύτερο τουρνουά κονταρομαχίας στον κόσμο–, λαμβάνουν χώρα και σε αυτό μάχες με κοντάρια, δρεπάνια και μπαρούτι.

Το Festival-Mediaval προσφέρει επίσης μια σειρά από εργαστήρια, στα οποία οι επισκέπτες μπορούν μεταξύ άλλων να μάθουν να φτιάχνουν φυτικές βαφές σύμφωνα με τις παραδοσιακές συνταγές της οραματίστριας Βενεδικτίνης ηγουμένης Hildegard von Bingen, να παίζουν τσίγκινη φλογέρα, να χορεύουν μεσαιωνικούς χορούς ή να γνωρίσουν από κοντά τον Bernhard Hennen, συγγραφέα του γερμανικού μπεστ σέλερ φανταστικής λογοτεχνίας «Die Elfen» (Τα ξωτικά) και να του δώσουν το δικό τους χειρόγραφο για αξιολόγηση.

Το μουσικό πρόγραμμα περιλαμβάνει από σκανδιναβικό βιομηχανικό γκοθ μέχρι το oυγγρικό νεο-σαμανικό ντουέτο Moon and the Nightspirit και τον τροβαδούρο Knud Seckel από τη Γερμανία, ο οποίος παίζει κάτι που ο ίδιος περιγράφει ως τζαζ για Σταυροφόρους. Το εισιτήριο για 4 ημέρες κοστίζει 90-111 ευρώ. Στην τιμή περιλαμβάνονται διαμονή σε κάμπινγκ και συμμετοχή σε μια πελώρια διελκυστίνδα στη σκιά των ορέων Fichtel. — CHARLY WILDER

www.festival-mediaval.com


TΣΕΧΙΑ

Slunce ve Skle

21-22 Σεπτεμβρίου 2018

Καθώς οι pilsner, οι dunkel και άλλες παραδοσιακές lager συνεχίζουν να κερδίζουν έδαφος, οι φίλοι της μπίρας ταξιδεύουν στην Κεντρική Ευρώπη για να τις δοκιμάσουν στον τόπο όπου γεννήθηκαν. Αν και οι μπιραρίες της Πράγας και του Μονάχου προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες ζυθοποσίας, οι γνώστες υποστηρίζουν ότι αξίζει τον κόπο να επισκεφθεί κανείς μερικά από τα μικρής κλίμακας φεστιβάλ μπίρας. Το Annafest της πόλης Forchheim, το Sandkerwa της Βαμβέργης ή το φεστιβάλ Minipivovaru στην Πράγα δεν θα απογοητεύσουν κανέναν. Για τους πιο μυημένους, όμως, ένα από τα καλύτερα στο είδος του είναι το Slunce ve Skle, η μικρή θεματική γιορτή που διεξάγεται στο Πίλσεν (Pilsen), τη γενέτειρα της Pilsner.

«Το Slunce ve Skle ξεχωρίζει για το αποτέλεσμα της μείξης των κλασικών τσεχικών lager με τις καλύτερες της σύγχρονης μικροζυθοποιίας», αναφέρει ο Mark Dredge, συγγραφέας του ταξιδιωτικού οδηγού «The Beer Bucket List». «Δεν νομίζω πως υπάρχει άλλο φεστιβάλ μπίρας που να συνδυάζει τόσο αριστοτεχνικά την παράδοση με το σήμερα».

Το Slunce ve Skle πραγματοποιείται στο προαύλιο της ζυθοποιίας Purkmistr, νότια του Πίλσεν, καθώς και στον γειτονικό χώρο πρασίνου. Από την παρθενική διοργάνωση του 2008 και για πολλά χρόνια κρατούσε μόνο μία μέρα, συνήθως κάποια ζεστή Κυριακή στα μέσα του Σεπτέμβρη, αλλά από πέρυσι διεξάγεται Παρασκευή και Σάββατο.

Ο συνδυασμός παραδοσιακών lager και προϊόντων σύγχρονων μικροζυθοποιείων επιτρέπει στο κοινό να γευτεί μπίρες που πιθανότατα δεν θα έχει ποτέ ξανά την ευκαιρία να δοκιμάσει. Το 2017 παρουσιάστηκαν μπίρες από 78 ζυθοποιίες 7 διαφορετικών χωρών. Φέτος τον Σεπτέμβρη πιθανότατα θα είναι παραπάνω, σερβιρισμένες στην ίδια γιορτινή ατμόσφαιρα και συνοδευόμενες από τις ίδιες μυρωδιές ψητού λουκάνικου και σούπας γκούλας.

Όσοι αναρωτιούνται αν το φεστιβάλ κατακλύζεται από τουρίστες μπορούν να μείνουν ήσυχοι. Αν και στο βιβλίο του ο Dredge αναφέρει κάπου 150 αντίστοιχες διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο, το Slunce ve Skle δεν είναι ανάμεσά τους. Ίσως να ήθελε να το κρατήσει μυστικό. — EVAN RAIL

slunceveskle.cz


Η Ευρώπη ξεφαντώνει-4

 Λευκή τρούφα με αυγά, ένα από τα πιάτα που θα γευτείτε στην Alba τις ημέρες του φεστιβάλ. (Φωτογραφία: © Andy Haslam/The New York Times)

ITAΛΙΑ

La Fiera Internazionale del Tartufo Bianco d’Alba

6 Οκτωβρίου-25 Νοεμβρίου 2018

Είναι ιδιαίτερη εμπειρία να κρατάς μία στο χέρι σου. Να εξετάζεις τα εξογκώματα της επιφάνειάς της. Να εισπνέεις τη μυρωδιά του δάσους και να φαντάζεσαι τη διακριτική, ανεπαίσθητα σκορδένια γεύση της, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του εμπόρου που γνωρίζει καλά πως αυτός ο σπάνιος βολβός –η λευκή τρούφα της Άλμπα (Alba)– κοστίζει μια περιουσία.

Αδύνατον να καλλιεργηθεί και εξαιρετικά σπάνια, λόγω της κλιματικής αλλαγής που επηρεάζει τους βιοτόπους της, φύεται  στα δάση του Πιεμόντε στη Βορειοδυτική Ιταλία, όπου οι κυνηγοί τρούφας προσλαμβάνουν λαγωνικά για να την ξεθάβουν από τη γη. Το φθινόπωρο είναι η εποχή της και τότε ακριβώς πλήθη επισκεπτών έρχονται στην Άλμπα για το ετήσιο φεστιβάλ λευκής τρούφας.

Ο σφυγμός του φεστιβάλ χτυπά στον χώρο της αγοράς, η οποία καταλαμβάνει ένα μεγάλο σκεπαστό περίπτερο στο κέντρο της πόλης. Εδώ φέρνουν τη συγκομιδή τους οι «κυνηγοί» του Πιεμόντε προς επιθεώρηση, μέτρηση, ζύγιση και τιμολόγηση σύμφωνα με το διεθνές «χρηματιστήριο» της τρούφας, που ορίζει τις τιμές με βάση την ποιότητα και την ποσότητα της ετήσιας συγκομιδής. Το 2017 δεν ήταν καλή χρονιά για παράδειγμα, εξαιτίας του καύσωνα και της ξηρασίας, οπότε κοστολογήθηκε στα 5.000 ευρώ το κιλό (και η τιμή θεωρήθηκε χαμηλή!).

Αν και είναι ελάχιστοι οι επισκέπτες που θα έρθουν στην Άλμπα για να αγοράσουν τρούφες με το κιλό, οι έμποροι θα σας αφήσουν να αγγίξετε και να μυρίσετε την πραμάτεια τους: από τρουφίτσες σε μέγεθος καρυδιού, που πωλούνται για κάτι λιγότερο από 100 ευρώ η μία, μέχρι σπάνιες, σε μέγεθος γκρέιπφρουτ, με τιμές τριών ή τεσσάρων ψηφίων.

Υπάρχουν επίσης πάγκοι γεμάτοι με παράγωγά της: πεκορίνο με τρούφα, αλλαντικά με λάδι τρούφας, μέλι και λάδι αρωματισμένα με τρούφα και ειδικά εργαλεία για να την τρίψετε. Τα Σαββατοκύριακα διοργανώνονται μαγειρικές επιδείξεις, οινογευσίες, αγώνες με γαϊδουράκια και ιστορικές αναπαραστάσεις σε διάφορα σημεία της πόλης.

Όσο για το πού μπορείτε να φάτε λευκή τρούφα τις ημέρες αυτές, τοπικά εστιατόρια, τρατορίες ακόμα και πάγκοι στην αγορά την τρίβουν πάνω από ο,τιδήποτε. Ωστόσο, όλοι προτιμούν τις βουτυράτες ταλιατέλες, γνωστές στο Πιεμόντε ως tajarin. Καθώς ο ατμός ανεβαίνει από τις τούφες ζυμαρικών που καλύπτονται από λεπτές, σαν χάρτινες, φλούδες τρούφας, το γήινο άρωμά της γεμίζει τον αέρα – μια εξαιρετική, αν και εφήμερη, απόλαυση, όπως και τόσες άλλες στη ζωή. – INGRID K. WILLIAMS

fieradeltartufo.org


Η Ευρώπη ξεφαντώνει-5

Το κρασί είναι ο «βασιλιάς» της φθινοπωρινής Γιορτής του Τρύγου, στη Μονμάρτρη. (Φωτογραφία: © Roberto Frankenberg/The New York Times)

ΓΑΛΛΙΑ

Fête des Vendanges de Montmartre

10-14 Οκτωβρίου 2018

Το καμπαναριό της εκκλησίας δεν είχε σημάνει ακόμα 10 στον λόφο της Μονμάρτρης, του κατάφυτου προαστίου του Παρισιού που γέννησε τη σύγχρονη τέχνη και το καμπαρέ. Το κρασί όμως έρεε άφθονο. Κάτω από τον χλωμό ήλιο του Οκτώβρη, πλήθη μεταμφιεσμένων ανέβηκαν τα πλακόστρωτα δρομάκια μιας αμπελοφυτεμένης πλαγιάς μεταξύ του μουσικού κέντρου Lapin Agile και της μονοκατοικίας όπου έζησε ο ζωγράφος Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ και  η οποία τώρα στεγάζει το Musée de Montmartre. Κάποιοι ήταν ντυμένοι γελωτοποιοί, άλλοι αξιωματούχοι του Ναπολεόντειου στρατού. Πολλοί φορούσαν πλατύγυρα καπέλα, μαύρες κάπες και κόκκινα κασκόλ – τη στολή της Δημοκρατίας της Μονμάρτρης, μιας φιλανθρωπικής τοπικής οργάνωσης που έχει ιστορία ενός αιώνα. Από μια εξέδρα γεμάτη μουσικούς και γλεντζέδες ο δήμαρχος της συνοικίας εξήρε τη γειτονιά και ανέθεσε καθήκοντα παρουσιαστή σε έναν από τους «Δημοκρατικούς» της Μονμάρτρης.

«Σηκώστε τα ποτήρια σας στην υγεία της Μονμάρτρης, των αμπελιών και του κρασιού της», φώναξε και στράφηκε προς τον αμπελώνα. Έτσι ξεκίνησε η περσινή Γιορτή του Τρύγου της Μονμάρτρης, το ετήσιο φθινοπωρινό φεστιβάλ της γειτονιάς.

Κανένας αμπελώνας στη Γαλλία δεν χαίρει τέτοιας προβολής όσο το μικρό Clos Montmartre, το οποίο εμπνεύστηκαν τη δεκαετία του 1930 τοπικοί σύλλογοι και διαχειρίζεται πλέον ο δήμος. Αν και το κτήμα είναι μετά βίας ενάμισι στρέμμα, απαιτείται μία μέρα για τη συγκομιδή των σταφυλιών και παράγονται ετησίως μόνο 1.000 φιάλες – ένα ροζέ και ένα ερυθρό, που πιέζονται στο δημαρχείο και πωλούνται στο τοπικό τουριστικό γραφείο. Το φεστιβάλ πυροδοτεί μια σειρά από μουσικά, θεατρικά, γαστρονομικά και οινικά δρώμενα σε διάφορα σημεία του 18ου διαμερίσματος του Παρισιού.

Η περσινή γιορτή περιλάμβανε επίσκεψη στον αμπελώνα με ντόπιους ειδικούς, περιήγηση στο καμπαρέ Moulin Rouge, διαλέξεις στο Musée de Montmartre, βόλτα γύρω από τη Sacré Coeur, όπου ήταν παρατεταγμένοι περίπου 100 πάγκοι με φαγητό και κρασί, και χορό στην πλατεία Louise Michel με τα τραγούδια της Dalida, η οποία ζούσε στη γειτονιά μέχρι τον θάνατό της. Όσο για το ίδιο το κρασί, οι πρώτες κριτικές για το περσινό Clos Montmarte ήταν ενθαρρυντικές. «Καλή συγκέντρωση τανινών. Πολύ ώριμο», είχε δηλώσει η Sylviane Leplatre, η δημοτική οινοποιός που επιβλέπει τον αμπελώνα, ενώ μασκαρεμένα πλήθη εξέρχονταν από το κτήμα και έπαιρναν θέση για την παρέλαση που θα ακολουθούσε.

SETH SHERWOOD

fetedesvendangesdemontmartre.com

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή