Δυο βαλίτσες

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αυτές τις μέρες ένα ολόκληρο σπίτι πασχίζει να χωρέσει σε δύο βαλίτσες. Μια μεγάλη βαλίτσα για τη γυναίκα που μετά 25 χρόνια στην Ελλάδα επιστρέφει στην Αλβανία, στα παιδιά και τα εγγόνια της και μια μικρότερη για τη γυναίκα που φρόντιζε, που στα 70 της θα πρέπει να αφήσει το σπίτι της και να μετακομίσει σε οίκο ευγηρίας. Μετανάστευση και της μιας και της άλλης, πατρίδα είναι και το σπίτι σου, οι σχέσεις σου, οι συνήθειές σου. Τι να πρωτοπάρουν; Τι να πετάξουν και τι να στριμώξουν στη βαλίτσα;

Εκατομμύρια φορές να πέταγε κάποιος το ζάρι, δεν θα πετύχαινε ξανά τη ζαριά που έκανε αυτές τις δύο ζωές να σμίξουν. Από πού να πιάσει να αναζητά κανείς το νήμα της ιστορίας τους, το σταυροδρόμι που τις έφερε σήμερα να πακετάρουν, πλάι πλάι, τα υπάρχοντά τους. Χιλιάδες έφυγαν από τη διαλυμένη χώρα τη δεκαετία του ’90, μια μικρή κουκκίδα στο πλήθος και εκείνη. Στην αρχή έλεγε ότι ερχόταν από τη Βόρειο Ηπειρο, άλλαξε και το μικρό της όνομα για να βρει πιο εύκολα δουλειά. Δεν ήταν από τους τυχερούς, σήκωνε στην πλάτη άντρα και δύο παιδιά, δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει αρκετά για να τους ζήσει. Επιστρέφει στην πατρίδα με τον καημό ότι το σπίτι στην Αλβανία είναι ακόμα στα τούβλα, δεν κατάφερε να το τελειώσει παρά τον ιδρώτα της. Τι να γίνει, θα είναι τουλάχιστον κοντά στους δικούς της, ποτέ δεν χώνεψε το ρημάδι το skype.

Η δεύτερη βαλίτσα θ’ ανοίξει στο γηροκομείο, άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Σαν το άγχος της πρώτης μέρας στο σχολείο, αλλά με το ασήκωτο βάρος των χρόνων. Αν και η ίδια δεν πήγε ποτέ σχολείο. Οι δικοί της δεν ήθελαν να την εκθέσουν στην κοροϊδία των συμμαθητών, της κοινωνίας, άλλες εποχές. Ενα ιατρικό λάθος στον τοκετό, λέει η ιστορία, μια άτσαλη χρήση της βεντούζας ήταν αυτό που έκανε το μυαλό της να μη «μεγαλώνει» παράλληλα με το σώμα της, να μην είναι σαν τα άλλα τα παιδιά, να χρειάζεται ειδική φροντίδα, έναν άνθρωπο στο πλάι της πάντα και παντού. Οπως κι έγινε, μέχρι που άρχισαν να προστίθενται το ένα μετά το άλλο και τα προβλήματα της ηλικίας. Η οικογένεια έψαξε άλλον άνθρωπο, αλλά άνθρωπο δεν βρήκε έμπειρο και έμπιστο να σηκώσει όλη αυτή τη δουλειά, φαίνεται πολλοί είναι αυτοί που έχουν πάρει τον δρόμο του γυρισμού. Η λύση στην οποία κατέληξαν ήταν μονόδρομος, όλοι τους το είπαν, μένει να το χωνέψουν.

Και να τες τώρα δύο βαλίτσες ανοιχτές πάνω στο κρεβάτι, η μία πλάι στην άλλη, ξέχειλες και «άδειες».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή