«Η ηθική επανάσταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έλθει ποτέ. Ούτε αυτή ούτε κάποια άλλη. Αυτό που απέξω μοιάζει με μεταρρύθμιση του κράτους είναι στην πραγματικότητα προπέτασμα καπνού. Για να βγει από την κρίση, για να μη θέτει μόνη της εμπόδια στον εαυτό της, η Ελλάδα χρειάζεται πρωτίστως ένα πράγμα: τον νέο άνθρωπο. Αλλά ούτε αυτός θα έλθει. Μόνο ένα πράγμα θα έλθει σίγουρα – η αναστροφή όσο το δυνατόν περισσότερων νόμων και διαταγμάτων που συμφωνήθηκαν με την τρόικα. Και μάλιστα από την πίσω πόρτα, σιγανά και ήσυχα».
Ετσι κλείνει το επίμαχο, πολυσυζητημένο πλέον, άρθρο της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung με θέμα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το κείμενο υπογράφει ο Richard Fraunberger και, ως γνωστόν, τίτλος του είναι «Η μιζέρια των Ελλήνων».
Το άρθρο θίγει πολλά, πάρα πολλά ζητήματα, της ελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας όπως αυτή άρχισε να διαμορφώνεται από τον Ιανουάριο του 2015 κι έπειτα. Το σχόλιο του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών στο άρθρο ήταν αυτό: «Οσο πλησιάζει η ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας και η έξοδος από τα μνημόνια, τόσο συγκεκριμένοι κύκλοι και μέσα ενημέρωσης επιδιώκουν τη δημιουργία αρνητικών και εσφαλμένων εντυπώσεων προκειμένου να μην επιτρέψουν να βγει η Ελλάδα από την κρίση και τον έλεγχό τους».
Είναι μια μη απάντηση στην πραγματικότητα. Γενικόλογη, γεμάτη αοριστίες, βεβαιότητες που κινούνται στη σφαίρα του φαντασιακού («όσο πλησιάζει η ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας») και, εννοείται, βολεύεται με την εύκολη λογική της «διατεταγμένης υπηρεσίας»: η κυβέρνηση εμφανίζεται ως διωκόμενη από «ξένους κύκλους» (και μάλιστα γερμανικούς!) που επιβουλεύονται την ευημερία της.
Μπορεί να υπάρχει εμπάθεια στον συγγραφέα του εν λόγω άρθρου, η προσωπική μου άποψη, όμως, είναι ότι περιγράφει την πραγματικότητα που βιώνουμε ως πολίτες αυτής της χώρας. Για παράδειγμα, η κραυγαλέα διγλωσσία του ίδιου του πρωθυπουργού: εξυμνεί τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, στην πράξη όμως προωθεί τον ισοπεδωτικό κρατισμό. Επίσης, δεν ξέρω πού κάνει λάθος ο αρθρογράφος όταν λέει: «Η κυβέρνηση επωφελείται από την αποδυνάμωση επί δεκαετίες του κρατικού μηχανισμού και τη διάβρωση των θεσμών του, κληρονομιά των παλιών λαϊκών κομμάτων. Απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα και κάνει εύκολα παιχνίδι. Και αυτό αποτελεί κατάλοιπο των προκατόχων της, που για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους καλλιέργησαν τον τύπο του ανεύθυνου, αδιάφορου, ωφελιμιστή πολίτη, χωρίς κοινωνική συνείδηση».
Αυτή η διασύνδεση του ΣΥΡΙΖΑ με προηγούμενες κυβερνήσεις, όσο κι αν ενοχλεί πολλούς, είναι, κατά τη γνώμη μου, απολύτως εύστοχη. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει σημαία και έχει ωθήσει στα άκρα παλαιότερες συλλογικές μας παθογένειες με επιπρόσθετο στοιχείο τώρα τη βαθύτατη εχθρότητα προς τον κοινοβουλευτισμό. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο φαινόμενο με τη σημερινή κυβέρνηση.