Η Ελλάδα και τα ελληνοτουρκικά θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία της Τουρκίας, μιας και ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης επενδύουν στον άκρατο εθνικισμό. Ομως μεγαλύτερη σημασία θα έχει η συνέχεια – πώς θα διαμορφωθεί η γειτονική μας χώρα. Οι ενδείξεις είναι ότι θα είναι ολοένα πιο πολωμένη στο εσωτερικό και συνεχώς επιθετική στις εξωτερικές της σχέσεις. Ο λόγος είναι ότι η νέα Τουρκία γεννιέται μέσα στην ανωμαλία.
Ανώμαλες είναι οι συνθήκες στις οποίες ανακοινώθηκαν οι πρόωρες εκλογές, ανώμαλη και η ταραχή που η χώρα αντιμετωπίζει ή προκαλεί στα σύνορά της. Οι προεδρικές και βουλευτικές εκλογές της 24ης Ιουνίου θα δείξουν τον βαθμό που η Τουρκία έχει ήδη υποκύψει στις βουλές του κ. Ερντογάν. Με την αντιπολίτευση ανοργάνωτη, με τη Δικαιοσύνη υπάκουη και τον Τύπο ελεγχόμενο, με νέους νόμους που ενθαρρύνουν την εκλογική νοθεία, ο Τούρκος πρόεδρος επιδιώκει να μονιμοποιήσει τις εξουσίες που ήδη διαθέτει μέσω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, που ανανεώνεται συνεχώς μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Είναι αξιοσημείωτο ότι το περυσινό δημοψήφισμα, που καθιερώνει τις νέες εξουσίες του προέδρου, διεξήχθη κι αυτό κάτω από συνθήκες έκτακτης ανάγκης, με αντίθετες φωνές αποκλεισμένες, και παρ’ όλα αυτά ο κ. Ερντογάν κέρδισε με διαφορά μικρότερη του 2%. Εχασε όλες τις μεγάλες πόλεις – συμπεριλαμβανομένων και συνοικιών που έως τότε ψήφιζαν υπέρ του.
Γι’ αυτό ο Τούρκος πρόεδρος άδραξε την ευκαιρία να επισπεύσει τις εκλογές, που ήταν προγραμματισμένες για τον Νοέμβριο του 2019. Ενώ είναι πανίσχυρος και η συγκυρία θετική, γνωρίζει ότι η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί γρήγορα. Η οικονομία άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα· η εισβολή και η κατοχή μέρους της βόρειας Συρίας προκαλούν ακόμη λαϊκό ενθουσιασμό, αλλά θα εξελιχθούν σε έντονο πολιτικό και διπλωματικό πρόβλημα· το νταηλίκι εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου εξάπτει τα πνεύματα, αλλά κάποια στιγμή θα φανεί το αδιέξοδο αυτής της πολιτικής· η Αγκυρα θα αναγκαστεί να επιλέξει μεταξύ της Ρωσίας και της Δυτικής Συμμαχίας, προκαλώντας τη δυσαρέσκεια των εθνικιστών που σήμερα ενθαρρύνει.
Το σημαντικότερο είναι ότι η Τουρκία που αναδύεται θα είναι η εικόνα και ομοίωση ενός αλλοπρόσαλλου προσώπου, πάντρεμα ισλαμικής επανόρθωσης και εθνικισμού· ενώ θα διακηρύττει το δόγμα της «πολύτιμης μοναξιάς», θα αναγκάζεται να καταπιέζει διαφωνούντες στο εσωτερικό· για να παριστάνει την «αδέσμευτη», θα εξαρτάται από πρόσκαιρες συμμαχίες. Η Ελλάδα θα χρειαστεί όλες τις δυνάμεις της, όλες τις ικανότητες που σήμερα είναι ανεκμετάλλευτες, όλο το διπλωματικό της κεφάλαιο, για να αντεπεξέλθει σε όσα θα ακολουθήσουν.