Η εξαγγελία προώρων προεδρικών και βουλευτικών τουρκικών εκλογών στις 24 Ιουνίου, από τον πρόεδρο κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προκάλεσε και την αναμενόμενη διέγερση στην Αθήνα, καθώς διατυπώνονται ήδη εκτιμήσεις περί αρνητικών συνεπειών στις ήδη βεβαρημένες ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ενδιαφέρον είναι ότι η σχετική ανακοίνωση έγινε από τον Τούρκο πρόεδρο μετά την ωριαία συνάντησή του με τον ηγέτη του εθνικιστικού κόμματος Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που είχε ζητήσει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Πρόκειται για μία συμμαχία –υφισταμένη από καιρό– δύο ανατρεπτικών κομμάτων και ηγετών, τόσο εν σχέσει με το παλαιό κεμαλικό κατεστημένο, όσο και έναντι των παραδοσιακών εταίρων της Τουρκίας στο διεθνές επίπεδο.
Η επίσπευση των εκλογών έχει και μία «ευρωπαϊκή» διάσταση, καθώς κάποιοι ισχυροί ηγέτες και τα όργανα της Ε.Ε. αμφισβητούν εδώ και πολύ καιρό την υφιστάμενη πολιτική τάξη στην Τουρκία, μετά την πραξικοπηματική απόπειρα ανατροπής του κ. Ερντογάν από κινηματίες των ενόπλων δυνάμεων, και τα μέτρα καταστολής που ακολούθησαν. Πέραν των εσωτερικών σκοπιμοτήτων, μία νίκη εκλογική του κ. Ερντογάν που πιθανολογείται σχεδόν με βεβαιότητα, και τον αναδεικνύει συνταγματικώς πανίσχυρο, τον νομιμοποιεί τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς.
Η προεκλογική περίοδος πάντα χαρακτηρίζεται από έντονη ρητορεία, σε κάθε επίπεδο και επί παντός θέματος. Είναι αναμενόμενο ότι θα ειπωθούν από όλες τις πλευρές ακρότητες, που ασφαλώς θα θίγουν την Ελλάδα. Δεν πρέπει να αγνοηθούν, αλλά θα ήταν άσκοπο και άκρως επικίνδυνο να ανταγωνισθούν οι ηγέτες μας τους Τούρκους πολιτικούς σε οξύτητα και σε υπερβολές. Δεν έχει λόγο η Ελλάς να εμπλακεί σε μία εσωτερική διαδικασία της γειτονικής χώρας. Οι εταίροι μας μπορεί να συμμετάσχουν στο επικίνδυνο αυτό παιχνίδι εκ του ασφαλούς. Οχι εμείς οι Ελληνες.
Και ας έχουμε πάντα υπ’ όψιν ότι η νέα κρίση των Ιμίων, των «γκρίζων ζωνών» και όλων των άλλων συναφών θεμάτων είναι απλώς επιφαινόμενα. Η κρίση που υφέρπει στις σχέσεις Αθηνών – Αγκυρας από το 1973, με άκρως επικίνδυνες κατά καιρούς εξάρσεις, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τους υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο. Δεν πρέπει να αναχθεί σε μείζον θέμα του παρόντος, διότι, παρά τις υποστηρικτικές προς την Ελλάδα τοποθετήσεις των εταίρων μας, εάν συμβεί το απευκταίο θα είμαστε μάλλον μόνοι.