Οντως, οι Συνθήκες του Λονδίνου το 1913 και η Συνδιάσκεψη που ακολουθεί το 1914, της Λωζάννης το 1923, εκείνη μεταξύ της Ιταλίας και της Τουρκίας το 1932, όπως και η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων το 1947, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ή παρερμηνείας για τα κυριαρχικά δικαιώματα (της Ελλάδας) στο Αιγαίο. Και σωστά τις επικαλείται η Αθήνα όσο η Αγκυρα προωθεί συστηματικά τις όψιμες διεκδικήσεις της με μορφή εθνικής στρατηγικής από το 1974, μετά το ολέθριο πραξικόπημα της χούντας στην Κύπρο. Χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία πάντως, καθώς η ελληνική διπλωματία έχει καταφέρει να υπερασπιστεί αρκετά αποτελεσματικά τα συμφέροντα και την κυριαρχία της χώρας.
Η αποτελεσματική υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, όμως, ίσχυε έως πρόσφατα που το διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς συμφωνίες τύγχαναν κάποιου σεβασμού. Τώρα επικρατεί κλίμα ρευστότητας, ειδικά στην ευρύτερη περιοχή μας και η Τουρκία δείχνει αποφασισμένη να ανατρέψει στην πράξη συνθήκες στις οποίες έχει βάλει την υπογραφή της, με πρώτη εκείνη της Λωζάννης, αδιαφορώντας για το διεθνές δίκαιο. Οι κάποιες ελπίδες εκτόνωσης της έντασης στα ελληνοτουρκικά που δημιούργησε το συλλυπητήριο τηλεφώνημα του Γιλντιρίμ στον Τσίπρα για τον χαμό του Ελληνα πιλότου διαψεύστηκαν πολύ γρήγορα, όπως απέδειξαν πανηγυρικά το επεισόδιο με τις σημαίες σε βραχονησίδες και, ακόμη περισσότερο, η νέα ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών ότι τα Ιμια είναι τουρκικό έδαφος.
Η εντύπωση λοιπόν ότι σχέδιο της Αγκυρας είναι η δημιουργία νέων δεδομένων και τετελεσμένων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν αποτελεί ελληνική νεύρωση. Ολα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία κλιμακώνει βάσει σχεδίου τις «προκλήσεις» προς την Ελλάδα –μέρος τους και το αυξανόμενο κύμα προσφύγων και μεταναστών από τον Εβρο, αφού όταν επιθυμεί η Αγκυρα ελέγχει τις ροές)– με τριπλό στόχο προς το παρόν και μέχρι το επόμενο επίπεδο προκλητικότητας: να συνηθίσει τη διεθνή κοινότητα στην ιδέα της συγκυριαρχίας στο Αιγαίο, να επιβάλει αίσθημα διαρκούς φόβου στην ελληνική πλευρά, που για να μη προκαλεί θα αμφισβητεί πρακτικά η ίδια την κυριαρχία της σε «γκρίζες ζώνες» απαγορεύοντας σε Ελληνες πολίτες την πρόσβαση σε αυτές, και να επιτύχει τη συνεχή φθορά των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που πρέπει να βρίσκονται σε αέναη εγρήγορση.
Ψυχραιμία, σύνεση και προσοχή είναι οι επικλήσεις των νουνεχών της ελληνικής πολιτικής τάξης και κοινωνίας, προκειμένου να μη συμβάλουμε εμείς στην πρόκληση θερμού επεισοδίου ή και σύγκρουσης. Αν όμως την επιδιώκει η άλλη πλευρά, αρκούν η υπενθύμιση των συνθηκών, η ρητορική συμπαράσταση των εταίρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και είναι σίγουρο ότι θα παρέμβουν εγκαίρως οι ΗΠΑ του Τραμπ; Τα πράγματα είναι κρίσιμα και μένει να δούμε τι θα προκύψει από τις εκλογές που κήρυξε εσπευσμένα ο Ερντογάν, μάλλον επειδή η Τουρκία βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση. Στο μεταξύ, μία εκστρατεία προσφυγών και ενημέρωσης σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και πρωτεύουσες και η σοβαρή θωράκιση της χώρας μας είναι απολύτως αναγκαίες.