Η πλειοδοσία του γελοίου

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η αίσθηση του γελοίου δεν σε προφυλάσσει από τον ιό της γρίπης, τις εποχικές λοιμώξεις, τη δύσπνοια που προκαλεί η αφρικανική σκόνη ή την αλλεργική καταρροή εξαιτίας της γύρης. Η αίσθηση του γελοίου, όμως, σε προφυλάσσει από άλλα ατυχήματα, τα οποία μπορούν σωρευτικά να σε απομονώσουν από το κοινωνικό σου περιβάλλον, σε περίπτωση που αυτό δεν την έχει απολέσει όπως εσύ. Αν πηγαίνεις στη δουλειά σου ντυμένος σταυροφόρος, φέρ’ ειπείν, το πρόβλημά σου δεν θα είναι μόνον το βάρος της πανοπλίας αλλά και το βλέμμα των συναδέλφων σου, των προϊσταμένων σου ή των πελατών σου. Αν αντί για υποδήματα φοράς βατραχοπέδιλα, το πρόβλημα δεν θα είναι μόνον το άβολο σχήμα τους, αλλά και τα απορημένα βλέμματα στην ουρά του σούπερ μάρκετ. Δεν είναι τίποτε φοβερό. Δεν κινδυνεύει ούτε η περιουσία σου, ούτε η ζωή σου. Απλώς αν χάσεις την αίσθηση του γελοίου, η καθημερινότητά σου θα γίνει πιο περίπλοκη. Αυτά για κάποιον που έχει απολέσει την αίσθηση του γελοίου σε ένα περιβάλλον το οποίο ακόμη τη διατηρεί. Η αίσθηση του γελοίου είναι συστατικό της κοινωνικής συνύπαρξης.

Οι μεγάλοι κωμικοί, όπως ο Πίτερ Σέλερς, απευθύνονταν σε ένα κοινό το οποίο, επειδή είχε την αίσθηση του γελοίου, εκτιμούσε και γελούσε με τον επιθεωρητή Κλουζό του. Δεν θυμάμαι σε ποιον «Ροζ Πάνθηρα» παριστάνει τον τροχονόμο και δίνει κλήση σε κάποιον που έχει παρκάρει παράνομα μπροστά σε μια τράπεζα ενώ ανοίγει δρόμο στους ληστές της. Τι συμβαίνει, όμως, όταν η αίσθηση του γελοίου έχει αποδημήσει όχι μόνον από τον ήρωα αλλά και από το οικοσύστημα του περιβάλλοντός του; Σε αυτήν την περίπτωση ο πρωταγωνιστής, αντιλαμβανόμενος την κοινωνική αξία της γελοιότητάς του, πλειοδοτεί. Και αντί να διαπρέψει ως κωμικός ηθοποιός, διαπρέπει ως βουλευτής, πανεπιστημιακός, δημοσιογράφος, δημόσιο πρόσωπο εν πάση περιπτώσει, που τον παίρνουν στα σοβαρά άνθρωποι που έχουν χάσει τη σοβαρότητά τους όπως αυτός.

Είναι προφανές ότι ο κύριος που συμμετείχε στο κοκτέιλ πάρτι των οπαδών του ΠΑΟΚ ζητώντας να καεί η Βουλή, εκτός των άλλων, έχει χάσει και την αίσθηση του γελοίου. Θα μου πείτε η διαπίστωση μάλλον περιττεύει αφού είναι βουλευτής του κόμματος του κ. Λεβέντη. Αφήνω κατά μέρος τα ηθικοπλαστικά για τον βουλευτή που καθυβρίζει το Κοινοβούλιο. Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Ελληνική κωμωδία της καλής εποχής; Μα η Βασιλειάδου είχε συνείδηση της γελοιότητάς της και έκανε τέχνη. Δεν έκανε πολιτική. Και μόνον το γεγονός ότι αυτός ο κύριος έχει δημόσιο λόγο δείχνει ότι έχουμε χάσει την αίσθηση του γελοίου. Κατά συνέπεια η σοβαρότητά μας πάει περίπατο. Πού και πώς θα την ξαναβρούμε; Δεν περισσεύει στον κόσμο μας, εδώ που τα λέμε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή