Λες και είχε σκοπό να επιβεβαιώσει τον χθεσινό υπαινιγμό της στήλης για την ταύτιση των θέσεών του με εκείνες των ΑΝΕΛ, ο Ευάγγελος Αντώναρος δημοσίευσε χθες στο Τουίτερ ένα τετράστιχό του, εμφανώς βασισμένο στο γνωστό προεκλογικό σύνθημα των ΑΝΕΛ. Απολαύστε το – ει δυνατόν, τη συνοδεία άρπας: «Είμαστε εδώ. / Είμαστε παντού. / Είμαστε πολλοί. / Είμαστε όλο και πιο πολλοί». Οχι ιδιαίτερα πρωτότυπο, αλλά συμπαθητικό· δεν νομίζετε;
Βέβαια, αν με είχε ρωτήσει –αν μου είχε κάνει την τιμή να με ρωτήσει–, θα τον συμβούλευα, στον τέταρτο στίχο, να αντικαταστήσει το «όλο και πιο πολλοί», μια επανάληψη που προδίδει ποιητική αμηχανία, με κάτι όπως το «όλοι», ώστε να υπάρχει η νοηματική αντιστοιχία του ζεύγους «πολλοί – όλοι», στο δεύτερο δίστιχο, με το «εδώ – παντού» στο πρώτο δίστιχο. Βέβαια, το ποίημα θα παρέμενε το ίδιο σαχλό· αλλά αυτό δεν διορθώνεται – πώς να αλλάξεις τη φύση του έργου; Τουλάχιστον, όμως, θα ήταν πιο καλοδουλεμένη σάχλα. Αλλά ας συγκρατήσω τον λογοτεχνικό κριτικό που πάει να αφηνιάσει μέσα μου· τώρα μας απασχολεί το πολιτικό θέμα: τι θα απογίνει το πολιτικό κεφάλαιο που λέγεται Αντώναρος.
Ισως, σκέπτομαι, αυτό να είναι η εκδίκηση του Αντώναρου. Οχι βέβαια το τετράστιχο. Εννοώ εκεί όπου οδηγεί το τετράστιχο και η επιταχυνόμενη διολίσθηση (βοηθά πολύ ότι είναι ολοστρόγγυλος) του Ευάγγελου προς τους ΑΝΕΛ· δηλαδή, σε υποψηφιότητά του στις επόμενες εκλογές με το ψηφοδέλτιο των ΑΝΕΛ, ως συνεργαζόμενος. Αν το σκέπτεται, καλά κάνει και το σκέπτεται – είναι απόδειξη του απαράμιλλου ενστίκτου που έχει για την πολιτική και της οξυδέρκειάς του. Γιατί, στις επόμενες εκλογές, είναι πολύ πιθανό ακόμη και διψήφιο ποσοστό ψήφων για τους ΑΝΕΛ. Δεν το βλέπετε στους γύρω σας; Δεν το ακούτε από τους δικούς σας; Πάντως, είναι βέβαιο ότι θα αυξήσουν τις έδρες τους στη Βουλή. Γιατί να μην είναι και ο Ευάγγελος μέσα;
Και δεν έχει καμία ανάγκη για ιδιαίτερη μεταχείριση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Ο Ευάγγελος ένα πράγμα είχε από την πρώτη στιγμή στην πολιτική: είναι αδύνατον να μην τον συμπαθήσεις. Ηταν πάντα δημοφιλέστατος· μάλιστα, μου έχουν πει ως γεγονός ότι, σε κάποια δύσκολη στιγμή της κυβέρνησης Καραμανλή, έπεσε στο τραπέζι η ιδέα μήπως έβγαζαν τον Ευάγγελο σε λούτρινο κουκλάκι (σε ποικιλία μεγεθών: από μεγάλο για το κρεβάτι μέχρι μικροσκοπικό με βεντούζα, για το «παρμπρίζ» των αυτοκινήτων), με τον σκοπό να βελτιώσουν τα ποσοστά της κυβέρνησης στις μετρήσεις. Απερρίφθη, δυστυχώς, εξαιτίας της ζήλιας των άλλων.
Λένε κάποιοι ότι θα είναι παρακινδυνευμένο από πλευράς του: είναι τόσο καραμανλικός, πώς θα εμφανισθεί ως ΑΝΕΛ; Δεν ξέρουν τι λένε! Ο κόσμος που τον υπεραγαπά θα του το συγχωρήσει – δεν υπάρχει περίπτωση! Επειτα, σε σύντομο χρόνο, θα έχει επικρατήσει στο Κοινοβούλιο με το κύρος και τη βαρύτητα της προσωπικότητάς του, με την ανεξαρτησία του άγρυπνου πνεύματός του. Πόσοι θυμούνται σήμερα ότι ο Αδωνις μπήκε στη Βουλή μέσω του Καρατζαφέρη; Το πιθανότερο που θα λάβεις ως απάντηση, ιδίως από νεότερους, είναι η ερώτηση ποιος είναι ο Καρατζαφέρης. Συνεπώς, το εφαλτήριο είναι ασφαλές και από εκεί και πέρα ανοίγεται ο δρόμος προς τη δόξα.
Το δε άλλο πού το βάζετε; Αν κάνει πως βάζει υποψηφιότητα με τους ΑΝΕΛ ο Αντώναρος, ο Κυριάκος θα τρελαθεί! Θα έχει δεχθεί ένα πλήγμα ανεπανόρθωτο. Ξέρω τι σας λέω, αυτό είναι ό,τι φοβάται περισσότερο ο Μητσοτάκης. Να την, λοιπόν, η εκδίκηση του Αντώναρου! Εύχομαι να βρεθεί ο προικισμένος καλλιτέχνης, που θα εμπνευσθεί από αυτό τον ωραίο τίτλο –τον παραχωρώ αφιλοκερδώς– ένα θεατρικό έργο αντάξιο του ήρωά του. Μακάρι!
Γιατί όχι;
Τελικά, η χθεσινή πρόβλεψή μου ήταν άστοχη. Ποιες τρεις ημέρες, όπως νόμιζα; Την επομένη κιόλας του υπουργικού της συμφιλίωσης, δηλαδή χθες, ο Πάνος Καμμένος άρχισε πάλι τα ίδια με την Τουρκία. «Αν τολμήσουν», είπε, «να αμφισβητήσουν έστω και ένα χιλιοστό ελληνικής γης, θάλασσας ή αέρα, θα αντιμετωπιστούν όπως τους αντιμετωπίσαμε στους παγκόσμιους πολέμους, όπως το 1821 και όποτε ο Ελληνισμός εκλήθη να αμυνθεί». Δυσάρεστη εξέλιξη, αν οι Τούρκοι την πάρουν στα σοβαρά· πάντως, εγώ τον ευχαριστώ που επιβεβαίωσε τη χθεσινή ανάλυση της στήλης για τις σχέσεις των δύο συνεταίρων στην κυβέρνηση.
Ωστόσο, αν οι Τούρκοι διαβάσουν σωστά τη θεωρούμενη προκλητική δήλωση, παύει να είναι πρόκληση και ακούγεται, τολμώ να πω, μάλλον ως πρόσκληση. Ας τα πιάσουμε ένα προς ένα. «Οπως τους αντιμετωπίσαμε στους παγκοσμίους πολέμους»: στον Β΄, δεν είχαμε τίποτε προστριβές απ’ όσο ξέρω· στον Α΄, αν θεωρήσουμε τη μικρασιατική περιπέτεια ουρά του Μεγάλου Πολέμου, τους αντιμετωπίσαμε με την περιβόητη Καταστροφή. «Οπως το 1821»: τότε τους αντιμετωπίσαμε με πλήρη στρατιωτική ήττα, από την οποία μας γλίτωσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. «Οποτε ο Ελληνισμός εκλήθη να αμυνθεί»: αν εννοεί την εισβολή στην Κύπρο το 1974, τους αντιμετωπίσαμε και πάλι με στρατιωτική ήττα, οι συνέπειες της οποίας διαρκούν μέχρι σήμερα. Τους Βαλκανικούς, εκεί που πράγματι ήμασταν οι νικητές, προφανώς δεν τους εννοεί, διότι εκεί οι Τούρκοι ήσαν οι αμυνόμενοι και εμείς οι επιτιθέμενοι.
Ειλικρινά, αν εγώ ήμουν Τούρκος, δεν θα το έπαιρνα καθόλου στραβά! Μη σας πω ότι μπορεί να το σκεπτόμουν κιόλας…