Στην ερώτηση ενός ξένου επενδυτή «έχετε κάποιες προτάσεις να μου κάνετε για να επενδύσω 200 ή 500 ή 1.000 εκατ. ευρώ;», παραδοσιακά δεν υπήρχε απάντηση.
Υποτίθεται ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που θα έκανε η σημερινή κυβέρνηση θα ήταν μία λίστα επεξεργασμένων, επενδυτικών προτάσεων, σε καθαρό έδαφος, σε διάφορους τομείς της ελληνικής οικονομίας και για διαφορετικού ύψους επενδυτική δαπάνη, ώστε να προσκληθούν, με πειστικό τρόπο, και να επενδύσουν στη χώρα μας ξένα ιδιωτικά μακροπρόθεσμα κεφάλαια. Αυτή η ιδέα δεν ήταν καινούργια, είχε εμφανιστεί αρκετές φορές στο παρελθόν, αλλά, όπως παλαιότερα, έτσι και αυτή τη φορά έμεινε μόνο στο μυαλό όσων την είχαν σκεφτεί, δεν της δόθηκε συνέχεια, δεν αποτυπώθηκε καν σε ένα χαρτί κάποια επεξεργασία, τελικά τη λησμόνησαν ακόμα κι εκείνοι που την είχαν σκεφτεί. Τώρα αυτό το έργο επαφίεται στις τράπεζες και στα funds, που είναι βέβαιο ότι θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικά.
Αυτό που συζητιέται σήμερα είναι κάτι πολύ πιο φιλόδοξο και σύνθετο. Μιλάμε για τη διαμόρφωση ενός αναπτυξιακού σχεδίου (growth plan).
Βεβαίως, αυτή την υποχρέωση την είχε αναλάβει η Ελλάδα ήδη από το πρώτο μνημόνιο, το 2010, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν την υλοποίησε. Είναι μία από τις ελάχιστες δεσμεύσεις που δεν υλοποίησε επειδή, απλά, ποτέ δεν πιέστηκε σοβαρά να την υλοποιήσει. Γιατί τώρα πιεζόμαστε να καταρτίσουμε ένα αναπτυξιακό σχέδιο; Οχι επειδή κατανοήθηκε ότι το χρειάζεται η χώρα, αλλά μάλλον επειδή το χρειάζονται οι δανειστές μας. Πρέπει να μπουν στο χαρτί κάποια ποσοστά ετήσιας οικονομικής μεγέθυνσης, προκειμένου να φανεί ότι, με τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που είναι διατεθειμένοι να μας δώσουν οι δανειστές μας, αυτοί οι ρυθμοί μεγέθυνσης θα είναι επαρκείς ώστε η χώρα να εξυπηρετεί το χρέος της.
Ενα αναπτυξιακό σχέδιο προϋποθέτει τεράστιο όγκο προεργασίας, μεγάλες επιλογές με βάση επεξεργασμένες μελέτες. Τέτοιες, απλά, δεν έχουν γίνει – το ΚΕΠΕ, μάλιστα, χαρακτηριστικά απέχει από τέτοιου είδους ασχολίες. Ετσι, μένουν οι «μαντεψιές» για κάποιους ρυθμούς μεγέθυνσης και οι ευχές για ελάφρυνση του χρέους.
Ερώτημα: Οι ρυθμοί μεγέθυνσης θα αποτελέσουν το κύριο στοιχείο, αυτοί θα χρησιμοποιηθούν ως βάση ώστε, σε δεύτερη φάση, να διαμορφωθούν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους μας; ΄Η, μήπως, το βασικότερο στοιχείο της συνάρτησης θα είναι τα μέτρα ελάφρυνσης που αντέχουν να μας προσφέρουν, ώστε με βάση το αποτέλεσμα αυτών των μέτρων να «εναρμονιστούν» οι προβλεπόμενοι ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης και έτσι να εμφανιστεί ότι θα είμαστε σε θέση να τους αποπληρώνουμε το χρέος;
Αν έπρεπε να στοιχηματίσετε, μην είστε βέβαιοι ότι η σωστή απάντηση είναι το πρώτο. Υποψιάζομαι ότι μάλλον είναι το δεύτερο ή το δεύτερο θα βαρύνει. Οτι, δηλαδή, πρώτα θα αποφασίσουν οι δανειστές μας πόσο και σε ποιο βάθος χρόνου θέλουν να ελαφρύνουν το χρέος μας και μετά, με βάση αυτή την απόφασή τους ως κρατούμενο, θα διαμορφωθούν οι ελάχιστοι «κατάλληλοι» ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης που θα αποτυπωθούν στο αναπτυξιακό σχέδιο. Και όλοι θα είναι ευτυχείς, προσώρας…