Τα χρονικά ορόσημα είναι ανελαστικά και απολύτως ευδιάκριτα, δεν αφήνουν περιθώρια σε παρερμηνείες. Για να ολοκληρωθεί επιτυχώς το τρίτο μνημόνιο, τον Αύγουστο, θα πρέπει η τελευταία αξιολόγησή του να επικυρωθεί από το Eurogroup της 21ης Ιουνίου. Για να συμβεί αυτό, προϋπόθεση είναι να έχει κλείσει επιτυχώς η αξιολόγηση μέχρι τα τέλη Μαΐου. Για να διασφαλιστεί ότι αυτό θα επιτευχθεί, προϋπόθεση είναι να έχει κάνει η χώρα μας όλα όσα έχει κατ’ αρχήν συμφωνήσει ότι θα κάνει, σε βραχύ χρονικό ορίζοντα, ήτοι μέχρι το Πάσχα – γιατί μόνο έτσι θα αφεθεί ένα περιθώριο ασφαλείας για την έγκαιρη ολοκλήρωση της τεχνικής αξιολόγησης. Τα χρονικά περιθώρια είναι ανελαστικά. Αν χαθεί το Eurogroup της 21ης Ιουνίου, η αξιολόγηση δεν κλείνει, η επιτυχής ολοκλήρωση του μνημονίου δεν επιτυγχάνεται. Για να μη χαθεί, έως το Πάσχα θα πρέπει να έχουν υλοποιηθεί τα γνωστά 88 προαπαιτούμενα. Αυτή είναι η πραγματικότητα, και όσο κι αν κάποιοι τη στριφογυρίζουν, δεν αλλοιώνεται.
Και για να υλοποιηθούν τα 88 προαπαιτούμενα, χρειάζεται να γίνει μια θηριώδης δουλειά, η κυβέρνηση θα πρέπει να εργαστεί με τέτοιο σύστημα, συντονισμό και πειθαρχία που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει επιδείξει. Γιατί η τέταρτη αξιολόγηση, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, δεν επιδέχεται παράταση και «διευθετήσεις». Κι αν δεν;..
Σοφό είναι το αυτονόητο: Να βγάλουμε από τον ορίζοντα το «αν δεν». Γιατί (α) αν δεν υλοποιούνται ταχύτατα τα προαπαιτούμενα, μέσα στο δύσκολο διεθνές περιβάλλον θα τεθεί σε αμφισβήτηση η ικανότητα της χώρας να σχηματίσει τον γνωστό «κουμπαρά» – αντί της πιστοληπτικής γραμμής. (β) Θα δημιουργηθούν προσκόμματα στη διαδικασία της ρύθμισης του χρέους μας, όσοι νομίζουν ότι αυτή θα μας δοθεί έτσι ή αλλιώς πλανώνται πλάνην οικτράν. (γ) Οσες υποχρεώσεις παραμείνουν σε εκκρεμότητα θα περιληφθούν σε νέα λίστα προς υλοποίηση, ίσως ενσωματωθούν σε ένα τέταρτο μνημόνιο, είτε με τη μορφή της πιστοληπτικής γραμμής είτε με τη μορφή της παράτασης του τρίτου – αν και οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν θέλουν να ακούσουν ούτε για το ένα ούτε για το άλλο.
Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να απευθυνθούν πάλι στα εθνικά κοινοβούλιά τους για το θέμα της Ελλάδας, ορισμένοι λένε, μάλιστα, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το ξανακάνουν. Κάθε λογικός Ελληνας θέλει να τελειώνουμε με τα μνημόνια, η χώρα μας να πάψει να αποτελεί μια «ειδική περίπτωση» και να επιδιώξει να γίνει και πάλι κανονικό μέλος της Ευρωζώνης. Και, προφανέστατα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα προτιμούσε «να ανοίξει η γη να τον καταπιεί», παρά να εμφανιστεί τον Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ και να ανακοινώσει ότι τα μνημόνια συνεχίζονται. Δεν φτάνει όμως να θέλεις, πρέπει και να μπορείς. Με τη σημερινή σύνθεση της κυβέρνησης, αυτό είναι από δύσκολο έως αμφίβολο.