Πώς θα μείνουμε στην Ευρωζώνη;

Πώς θα μείνουμε στην Ευρωζώνη;

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η έκθεση του Economist Intelligence Unit, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη, περιέχει εκτιμήσεις και προβλέψεις για την Ελλάδα. Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα ταλανίζεται από τη «βαθιά ριζωμένη διαφθορά της ολιγαρχίας της, την έλλειψη ξένων επενδύσεων (λόγω «κλειστών» κλάδων, προστατευτισμού και της εχθρότητας προς τις ξένες εταιρείες), με συνέπεια την έλλειψη ανταγωνιστικότητας». Σε όλους εμάς, τους ιθαγενείς, δεν μας λέει κάτι καινούργιο. Αυτό που χρήζει σκέψης και δη περίσκεψης, είναι η εκτίμηση των αναλυτών του EIU ότι η θέση μας στην Ευρωζώνη δεν είναι μεσοπρόθεσμα δεδομένη. Είναι χρήσιμο να φρεσκάρουμε την (παραδοσιακά) βραχεία μνήμη μας.

Το 2010, όταν κλειδωθήκαμε έξω από τις αγορές και οδεύαμε σε ανθρωπιστική κρίση λόγω ανοικτής χρεοκοπίας, διασωθήκαμε από την Ευρώπη, όχι επειδή ήμασταν μια σημαντική χώρα αλλά, κυρίως, επειδή τότε αποτελούσαμε έναν συστημικό κίνδυνο για το πολύ μεγάλο πολιτικό εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αποφάσισαν να μην πάρουν το ρίσκο των δευτερογενών, πολλαπλών, βαριών συνεπειών που ενδεχομένως θα προκαλούσε εις βάρος τής (τότε αιφνιδιασμένης και αδύναμης) Ευρωζώνης και των τραπεζών της, η χρεοκοπία ενός κράτους-μέλους. Γι’ αυτό (ειδικά η καγκελάριος Μέρκελ, με πολιτικό κόστος) έκαναν ό,τι έπρεπε και απέδειξαν ότι μπορούν να διασώσουν την Ευρωζώνη, διαψεύδοντας (και) τον νομπελίστα Π. Κρούγκμαν…

Τώρα, είναι η σειρά μας να αποδείξουμε ότι μπορούμε να σταθούμε στην Ευρωζώνη. Μπορούμε, αλλά όχι εύκολα. Από το 2010 πολλά έχουν αλλάξει στην Ευρωζώνη, με αποτέλεσμα τη θεσμική, οικονομική ενίσχυσή της. Παραμένει δομικά ελλειμματική, αλλά έχει κάνει τομές και θεσμικές αλλαγές που την καθιστούν πολύ ισχυρότερη και ανθεκτική από όσο πριν από την κρίση. Δεν κινδυνεύουν η συνοχή ούτε η προοπτική της πλέον, αν ένα μικρό κράτος-μέλος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προδιαγραφές της. Η Ελλάδα δεν είναι, πλέον, συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη. Γι’ αυτό, οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να ασχολούνται περαιτέρω με την Ελλάδα. Κατά συνέπεια, η χώρα μας θα παραμείνει στην Ευρωζώνη μόνον εφόσον αποφασίσουμε να γίνει κανονικό μέλος, να πάψει να είναι «ειδική περίπτωση».

Τι σημαίνει αυτό; Νομίζω ότι δεν σημαίνει να αναζητούμε σωσίβιο σε νέα μνημόνια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν προσφέρονται άλλωστε – και, επιτέλους, ας τελειώνει αυτή η παράδοση ντροπής, σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ιστορίας μας να καλούμε τους ξένους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Ούτε να θεωρούμε σωσίβιο τη ρύθμιση του χρέους – κι αν μειωθεί ο αριθμητής του κλάσματος της επιβάρυνσης, ίσως να κτυπήσουν ο παρονομαστής, η αναιμική αύξηση του ΑΕΠ. Η θέση μας ως κανονικού μέλους, ισοδυναμεί με την αναβάθμιση της θέσης μας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, με την ανασυγκρότηση της (σε σημαντικό βαθμό κατεστραμμένης) παραγωγικής βάσης της και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της.

Τον Αύγουστο τελειώνει η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη των «πακέτων». Μετά, θα είμαστε μόνοι. Κάψαμε πολύ χρόνο. Γι’ αυτό, τα δύσκολα είναι μπροστά μας.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή