Λογικά, τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ θα αποφεύγουν να συναναστρέφονται «κανονικούς» ανθρώπους, ήτοι «απλούς» πολίτες, με καθόλου απλά προβλήματα που δεν έχουν κανένα λόγο να χρυσώνουν ένα χάπι που τους έχει ήδη κάτσει στον λαιμό. Τις προάλλες βρέθηκα σε μια παρέα όπου ένα στέλεχος υπουργείου, συμπαθέστατος άνθρωπος κατά τ’ άλλα, δεν κατάφερε να ανασύρει ούτε ένα συμπαγές επιχείρημα απέναντι στις καταιγιστικές ερωτήσεις των υπολοίπων για τις απροσμέτρητες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην επαγγελματική τους ζωή λόγω των διαρκών αλλαγών στο φορολογικό και ασφαλιστικό καθεστώς. «Δεν φταίμε εμείς για την κατάσταση, οι δικοί σας τι κάνανε δηλαδή;» απαντούσε, διότι ως γνωστόν όσοι δεν δηλώνουν τρισευτυχισμένοι στην τοποθεσία πρώτη φορά Αριστερά μπαίνουν αυτόματα στους «απέναντι».
Τουλάχιστον ήταν συνεπής στην κεντρική γραμμή της κυβέρνησης, που μετουσιώνεται και στην πολιτική της. Πολιτική που πυροδοτείται όχι προς όφελος του συνόλου, αλλά κυρίως για βλάβη κάποιων άλλων, εκδικητική, εσαεί προεκλογική, χωρίς στοιχειώδες όραμα για την έρημη χώρα. Μόνοι οι αφελείς πιστεύουν για παράδειγμα ότι το σκάνδαλο Novartis, που έχει κάτσει σαν βαρίδι στην επικαιρότητα, ωσάν τα υπόλοιπα προβλήματά μας να έχουν εξανεμιστεί, έχει οποιαδήποτε σχέση με διάθεση κάθαρσης στον χώρο του φαρμάκου, ευεργετήματος δηλαδή του πολίτη ως φορολογούμενου και ασθενούς. Η σχετική έρευνα διαπνέεται από το μόνο καύσιμο που φαίνεται ότι κινεί την κυβερνητική μηχανή, το μένος. Αν ήταν αλλιώς, δεν θα εξαιρούνταν τόσο εξόφθαλμα από αυτή συγκεκριμένα πρόσωπα ούτε θα στοχοποιούνταν άλλα εκ προοιμίου από το γενικευμένο πάρτι στην Υγεία της περιόδου 2000-2009 όταν η φαρμακευτική δαπάνη είχε εκτοξευθεί στα ύψη. Αν ήταν αλλιώς, δεν θα είχε επιλεγεί αυτός ο χρόνος δημοσιοποίησής της, ούτε θα χρειαζόταν να τσαλαπατηθεί η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Ιδανικά, δε, η έρευνα θα συνοδευόταν και από προτάσεις για περαιτέρω έλεγχο των φαρμακευτικών εταιρειών ή τη διαμόρφωση των τιμών των φαρμάκων, θα γινόταν δηλαδή και κάτι με θετικό πρόσημο, με πραγματικό αντίκτυπο στην κοινωνία.
Δεν αξίζει σε κανέναν αυτό, πόσο μάλλον σε έναν λαό που έχει φτύσει αίμα τόσα χρόνια, να βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μια βάρκα που την κινεί ο τοξικός άνεμος της σκανδαλολογίας. Αντίθετα με το κοινώς λεγόμενο, η εκδίκηση δεν τρώγεται.