Η αγάπη δεν αρκεί

4' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πώς σας ακούγεται ο Δημήτρης Καταλειφός στον ρόλο ενός εύπορου και μάλλον κυνικού ιδιοκτήτη χώρων εστίασης στο μητροπολιτικό Λονδίνο; Δεν είναι η πρώτη φορά που ο καταξιωμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης θα υποδυθεί κάτι που δεν είναι κοντά σε ό,τι πιστεύουμε πως «είναι» ο Δημήτρης Καταλειφός. 

Ίσως γιατί υπάρχει κάτι αυθεντικά παλιομοδίτικο στους τρόπους του: από την πηγαία ευγένεια και την αύρα μιας λιγότερο «γρήγορης» εποχής που φέρει σαν δεύτερο ρούχο μέχρι την επιμονή του να καπνίζει ή τη δυσκολία προσαρμογής στις απαιτήσεις της τελευταίας τεχνολογικής επανάστασης. Δεν έχει smartphone («θα πρέπει να πάρω, το ξέρω», ομολογεί) και έχει καταφύγει σε δάσκαλο για να τον μυήσει στα μυστικά του ίντερνετ. 

Προς το παρόν αφήνεται με ευχαρίστηση στις αγωνίες των πρώτων παραστάσεων του νέου έργου στο οποίο πρωταγωνιστεί μαζί με τη Λουκία Μιχαλοπούλου στη μόνιμη, πια, θεατρική του στέγη τα τελευταία πέντε χρόνια, στο «Εμπορικόν». Χθες έγινε η πρεμιέρα και, παρά τη μεγάλη του εμπειρία, το άγχος είναι πάντα εκεί. «Ναι, είναι το ίδιο κάθε φορά, πάντα θα αισθάνεσαι ανέτοιμος, πάντα θα έχεις την αγωνία να οικειοποιηθείς κάτι που δεν είναι δικό σου. Πάντα θα αισθάνεσαι ότι έχει κι άλλο, σπάνια θα πεις πριν από την πρεμιέρα ότι “αυτό ήταν, τελείωσε”. Σχεδόν ποτέ».

Το έργο είναι ο «Φεγγίτης» (Skylight) του Βρετανού θεατρικού συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Sir David Hare, υποψηφίου για δύο Όσκαρ («Οι ώρες», «Σφραγισμένα χείλη»), τρεις Χρυσές Σφαίρες και τρία βραβεία Tony. Έχει κερδίσει ένα βραβείο BAFTA και δύο βραβεία Olivier. Ανεβαίνει για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, 22 χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα στο Θέατρο Εξαρχείων με διαφορετικό τίτλο («Γυάλινος ουρανός»). Σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και είναι η πρώτη φορά που οι δύο άνδρες συνεργάζονται. Αλήθεια, πώς είναι να σε σκηνοθετεί ένας νεότερος συνάδελφος;

Πρώτη φορά με Μαρκουλάκη

«Τα τελευταία χρόνια τον παρακολουθώ και, εκτός από ένας εξαιρετικά ευγενής άνθρωπος, κάνει και παραστάσεις πολύ ενδιαφέρουσες, ακολουθώντας σε μεγάλο βαθμό το κείμενο. Αυτό είναι κάτι που εκτιμώ, γιατί δεν μου αρέσουν οι σκηνοθεσίες που προσπαθούν να επιβληθούν στο έργο. Καμιά φορά αυτό γίνεται με ευφυΐα και επιτυχία, αλλά πολύ συχνά αδικούνται τα ίδια τα έργα. Ο Κωνσταντίνος σέβεται τον συγγραφέα, κι αυτό είναι κάτι που με ησυχάζει».

Η ιστορία του έργου φωτίζει την προσπάθεια δύο ανθρώπων που προσπαθούν να σμίξουν ξανά. Αν και είναι εμφανές ότι χρειάζονται ο ένας τον άλλο, η ζωή τους έχει τραβήξει πολύ διαφορετικούς δρόμους. «Πολλές φορές η αγάπη δεν είναι αρκετή», μου λέει ο Δημήτρης Καταλειφός. «Είναι δύο άνθρωποι που θέλουν πολύ το “εμείς”, αλλά παρεισφρέει το “εγώ”. Στην πραγματικότητα, δεν θέλουμε να καταλάβουμε τον άλλο, αλλά να τον κατέχουμε. Αυτό μας απομακρύνει. Τελικά, το “εγώ” είναι μια άμυνα για να μην είμαστε ελεύθεροι». 

Και συνεχίζει: «Το έργο μιλάει για τρία πολύ σημαντικά πράγματα: την αγάπη, την αλήθεια και την αλλαγή. Η ανάγκη να αγαπηθείς, δεύτερον η αλήθεια, δηλαδή η δυσκολία να δεις ποιος πραγματικά είσαι εσύ και ποιος είναι πραγματικά ο άλλος, και τρίτον η δυσκολία μας τόσο να αλλάξουμε όσο και να αποδεχτούμε την αλλαγή του άλλου».

Η αγάπη δεν αρκεί-1

Η οικογενειακή συνθήκη

Πέμπτος χρόνος στο «Εμπορικόν», χωρίς ίσως να το καταλάβει, βρέθηκε ξανά σε μια συνθήκη εξίσου «οικογενειακή». Για όσους τον παρακολουθούν, η αρχή είχε γίνει πριν από αρκετά χρόνια, με το «Εμπρός». Και τώρα συνειδητοποιεί ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που του πηγαίνει στο θέατρο. «Η περιπλάνηση από θέατρο σε θέατρο εμένα προσωπικά ποτέ δεν μου ταίριαξε. Μου αρέσει να γνωρίζομαι με τους άλλους, κι έτσι πιστεύω ότι γίνεται καλύτερη δουλειά. Αν και θαυμάζω πολλούς καλούς ηθοποιούς που μπορούν και το κάνουν, γιατί υπάρχει και μια διάσταση ανανέωσης σε όλο αυτό, εμένα ομολογώ ότι δεν μου ταιριάζει. Μου αρέσει η ιδέα ότι οι άλλοι ξέρουν τα χούγια μου και εγώ τα δικά τους».

Σεξουαλική παρενόχληση και υπερβολές 

Διεθνώς στον χώρο του θεάματος το μεγάλο θέμα παραμένει η ιστορία της σεξουαλικής παρενόχλησης. Πώς το παρακολουθεί ο ίδιος; «Θεωρώ ότι συμβαίνει μια φοβερή υπερβολή. Θεωρώ εγκληματικό να καταστρέφονται καριέρες όπως του Κέβιν Σπέισι ή του Γούντι Άλεν όπως επί Μακάρθι. Σαφώς είναι κάτι απολύτως ειδεχθές ένας βιασμός ή η κατάχρηση εξουσίας, αυτό εξυπακούεται, αλλά θεωρώ απαράδεκτο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να βγάζουν δικαστικές αποφάσεις μέσα σε λίγα λεπτά και να καταστρέφουν ζωές ανθρώπων. Διαβάζω πράγματα φριχτά, ότι στη Δανία δύο άνθρωποι που είναι μαζί θα πρέπει να υπογράφουν κάποιου είδους πιστοποιητικό… Από αυτή την άποψη, μου αρέσει που φέτος ανεβάζουμε ένα ερωτικό έργο».

Πέρα από το θέατρο

Τον ρωτάω για τη ζωή πέρα από το θέατρο. «Η μεγαλύτερη απόλαυση στην προσωπική μου ζωή είναι το καλοκαίρι. Αγαπάω πολύ το καλοκαίρι, και αυτός είναι ένας λόγος που δεν έχω παίξει ποτέ τα τελευταία τριάντα χρόνια καλοκαίρι. Ούτε Επίδαυρο, ούτε πουθενά». Αλλά φέτος αυτό θα αλλάξει. «Όντως. Θα είμαι στον “Προμηθέα Δεσμώτη” που ετοιμάζει η Μάρθα Φριντζήλα στη μικρή Επίδαυρο». Πάει το καλοκαίρι, τον πειράζω… «Όχι ολόκληρο, μόνο το μισό», χαμογελάει και το βλέμμα του αποκτά μια παιδικότητα που πολλοί θα ζήλευαν. ■

 «Εμπορικόν», Σαρρή 11, Αθήνα, «Ο Φεγγίτης», μετάφραση: Μιρέλλα Παπαοικονόμου, Τετάρτη-Κυριακή, εισιτήρια: 15 ευρώ (προπώληση).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή