Η χροιά του «ρετζίστρο»

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΓΚΑΡΗΣ

Ενα κρυφό ρετζίστρο

εκδ. Μετρονόμος, σελ. 84

Για όσους δεν γνωρίζουν, το «ρετζίστρο» είναι μια ομάδα 17 κουμπιών του ακορντεόν που ρυθμίζει ή αλλάζει τη χροιά του ήχου. Πολύ φυσιολογικό λοιπόν να επιλέξει τον τίτλο «Ενα κρυφό ρετζίστρο» (έκδοση Μετρονόμος) στο βιβλίο του ο σπουδαίος ακορντεονίστας Βασίλης Δρογκάρης, για να εκφραστεί και να βγάλει στο φως τον δικό του εσωτερικό (κρυφό) κόσμο. Οχι έτσι ξαφνικά, επειδή κάποια στιγμή το αποφάσισε, αλλά προφανώς ως αποτέλεσμα μιας δικής του προσωπικής και πολύχρονης διαδικασίας.

Ομολογουμένως, οι έμμετροι και πεζοί «ρετζίστρος», που συγκροτούν το συγκεκριμένο μικρό βιβλίο, δεν είναι… ευρείας κατανάλωσης. Πρέπει κανείς να γνωρίζει τον άνθρωπο και καλλιτέχνη Βασίλη Δρογκάρη για να μπορεί να αντιληφθεί τα βιώματα που διαμόρφωσαν την πορεία και την προσωπικότητά του. Που η μία διάστασή της είναι ασφαλώς οι επιδόσεις του στη μουσική, με σχετικά πρόσφατο στοιχείο τη δημιουργία και τις θαυμάσιες εκτελέσεις του μουσικού συνόλου Κουαρτέτο, η δεύτερη αναδύεται βεβαίως από την προσωπική επαφή μαζί του και η τρίτη αποκαλύπτεται τώρα μέσα από αυτό το βιβλίο.

Το βασικό χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι ότι οι στίχοι και οι γραμμές του είναι αφιερωμένα (και εμπνευσμένα) στις απώλειες προσώπων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή του συγγραφέα. Απώλειες, είτε με την έννοια ανθρώπων που έφυγαν από τη ζωή είτε με την έννοια της απομάκρυνσής τους από τη δική του καθημερινότητα. Κάτι που συμβαίνει με όλους, τουλάχιστον κάποιας ηλικίας, που έχουν πλέον παρελθόν, όχι μόνο παρόν και μέλλον. Και κάτι επίσης που υπάρχει στα βάθη της ψυχής του οποιουδήποτε όντος με στοιχειώδες συναίσθημα και εξίσου στοιχειώδη μνήμη… Ξεχωριστή απώλεια για τον Βασίλη Δρογκάρη, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, με τον οποίον είχε συνδεθεί καλλιτεχνικά και φιλικά.

Αντίστοιχα, βασικό συμπέρασμα προκύπτει και από τη σημασία του ρόλου που παίζει στον καθένα η σύνδεσή του με κάποιο χώρο, μια ιδιαίτερη πατρίδα, με πρόσωπα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος. Για τον Βασίλη Δρογκάρη η σύνδεση αυτή είχε και τη μορφή λαϊκής κουλτούρας, όπως αποδεικνύεται και από τη μουσική διαδρομή του και ομολογείται ουσιαστικά μέσα από τα ποιήματα και τους ιδιωματισμούς του μικρού χωριού Αρνα της Λακωνίας, απ’ όπου κατάγεται.

Οπως τονίστηκε πιο πάνω, το «Ενα κρυφό ρετζίστρο» δεν είναι ευρείας κατανάλωσης και δεν διεκδικεί δάφνες εκπομπής ενός οικουμενικού μηνύματος. Αποτελεί ωστόσο ένα δείγμα τού πόσο τυχερός είναι όποιος θυμάται και εκτιμά τα πρόσωπα που τον έπλασαν στη διάρκεια του χρόνου και δεν φοβάται να θρηνεί ανοιχτά τις απώλειές του. Να επιχειρεί δηλαδή μια λύτρωση από πράγματα που τον βαραίνουν!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή