Κάθε αντιπολίτευση, απρόθυμη να ξεφεύγει από αυταπάτες, ονειρεύεται να φέρει μέσα στους στεγανούς μηχανισμούς της εξουσίας μια συθέμελη αλλαγή. Επειτα, ως κυβέρνηση, περνώντας από το κόσκινο της κομματικής σοφίας τις νέες πρακτικές, προσαρμόζει τη λογική στις διαστάσεις των παγιωμένων σιδηροπαγών προτεραιοτήτων. Ούτε κουβέντα πλέον για το πώς θα παραμείνουν οι βουλευτές ευπρεπείς, έμφρονες και νηφάλιοι, με τον αυτοσεβασμό που επιβάλλει το αξίωμά τους, ακολουθώντας τον «μονόδρομο» της κατεπείγουσας επικύρωσης εκατοντάδων αποφάσεων, το ακριβές περιεχόμενο των οποίων συχνά δεν γνωρίζουν.
Εχει συμβεί υπουργός να αγνοεί άρθρο νομοσχεδίου που φέρει την υπογραφή του, αρχηγός κόμματος να παραδέχεται ότι ψηφίστηκε κατά λάθος διάταξη από τους βουλευτές του, ομάδα βουλευτών κυβερνώντος κόμματος να ζητεί ακύρωση μέτρου που ψήφισε αγνοώντας το περιεχόμενό του. Τη Δευτέρα, άλλη μία αναπότρεπτη στοίχιση στον κομματικό μονολιθικό λόχο, με «δαγκωτό» υπέρ του 1.531 σελίδων πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα της γ΄ αξιολόγησης, «που συντάχθηκε εγκαίρως» ώστε να ψηφιστεί πριν από το Eurogroup της 22ας Ιανουαρίου. Οι περισσότεροι εκ των 153 βουλευτών της συγκυβέρνησης θα το έχουν ξεφυλλίσει αποσπασματικά ή θα έχουν ενημερωθεί για τα «βασικά» από τις εφημερίδες ή κατά το «φροντιστήριο» για την προάσπιση του πλεονασματικού ισολογισμού – «περισσότερα τα θετικά από τα αρνητικά» δεν είπε ο κ. Τσακαλώτος;
Με τη διαδικασία του επείγοντος έκλεισε νομοθετικά η κυβέρνηση και τις δύο προηγούμενες αξιολογήσεις. Τον Μάιο του 2016, το πολυνομοσχέδιο των 7.500 σελίδων με τα προαπαιτούμενα της α΄ αξιολόγησης κατατέθηκε βράδυ Τετάρτης, ψηφίστηκε Κυριακή («7.500 σελίδες νομοσχέδιο θα ξεκινήσει να συζητείται σε 14 ώρες· ανάγνωση 535 σελίδων την ώρα χωρίς ύπνο», έγραφε βουλευτής στο Twitter). Τον Αύγουστο του 2017, στο κλείσιμο –με τα εναπομείναντα προαπαιτούμενα– της β΄ αξιολόγησης, μέσα σε 14 ημέρες εισήχθησαν στην Ολομέλεια και ψηφίστηκαν επτά νομοσχέδια… Κυβερνήσεις αλλάζουν, όμως το παράλογο déjà vu της ταχείας κομματικής υπερψήφισης ή καταψήφισης νόμων παραμένει αμετάλλακτο απορροφώντας την περίσσεια της, από βήματος Βουλής, επιχειρηματολογίας.