Η Μαρίζα Ρίζου «πετάει»

2' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μιλάει έντονα, κουνάει τα χέρια της, γελάει δυνατά, όταν την παρατηρείς νιώθεις ότι σκηνοθετεί την κάθε στιγμή, μόνο που δεν χρειάζεται αρκετή ώρα για να καταλάβεις ότι αυτό είναι το φυσικό της. Είναι ένα κορίτσι που «κελαηδάει» ακόμη και όταν πίνει ένα καφέ, γεμάτο ενέργεια, αισιοδοξία, πάθος. Μαρίζα Ρίζου, ετών 31. Τα επόμενα Σαββατόβραδα θα τη βρείτε στη σκηνή του Passport Κεραμεικός, να τραγουδάει, να χορεύει, να κάνει stand up comedy ανάμεσα στα τραγούδια, δικά της, «Μια άλλη ευτυχία», «Πετάω», «Είναι μικρή η ζωή», «Πάμε μια βόλτα» ή αυτό που έγραψε πρόσφατα για την παράσταση του Γιάννη Κακλέα «Μαντάμ Σουσού» αλλά και αγαπημένες δημιουργίες άλλων: Tραγούδια μεταμορφωμένα, όμως, και ενταγμένα στον προσωπικό της ήχο, ένα κράμα μεσογειακής αύρας, λάτιν αρωμάτων και φυσικά θεατρικής τρέλας, στοιχείο που όσοι την έχουν δει έστω και μια φορά live το γνωρίζουν καλά.

Η Μαρίζα Ρίζου είναι άλλη μια «εκπρόσωπος» της ενδιαφέρουσας και ταλαντούχου γενιάς τραγουδοποιών γύρω στα 30 και κάτι που έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα τα τελευταία χρόνια, και, κυρίως, έχει βγάλει ένα πρόσωπο φωτεινό και ακομπλεξάριστο.

«Δεν μπορώ να μην έχω σχέση με το χιούμορ», λέει σαν να το θέτει ως προϋπόθεση για τη συζήτησή μας. «Δεν γίνεται διαφορετικά. Οπως είμαι στη ζωή μου είμαι και στη σκηνή. Καμιά φορά, λέω, “μήπως το παρατραβάω;”. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι δεν θα είμαι εγώ, αλλά κάποια άλλη. Και αυτό ούτε το θέλω ούτε το μπορώ». Από μικρή ήθελε να γίνει μουσικός, ήταν το αρχικό της πλάνο. Μέχρι να τελειώσει τη σχολή σπουδάζοντας στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το τραγούδι με μια μπάντα φίλων, δούλεψε για το χαρτζιλίκι σε ένα βιβλιοπωλείο του Κέντρου, έκανε ένα «πέρασμα» από τον χώρο της διαφήμισης όπου δεν βρήκε αυτό που είχε φανταστεί ότι θα βρει, απόλυτη δημιουργική ελευθερία δηλαδή, και επέστρεψε στο αρχικό πλάνο, αυτό της μουσικής. Μόνο που τώρα ήταν έτοιμη, συνειδητοποιημένη και στοχοπροσηλωμένη και με τις… ευλογίες του «αυστηρού αλλά δίκαιου» μπαμπά, που ως γιατρός είχε εκφράσει αρχικά τις επιφυλάξεις του. «Τώρα έρχονται όπου εμφανίζομαι και καμαρώνουν και ο μπαμπάς και η μαμά που κι αυτή ήταν γιατρός. Τους καταλάβαινα όμως. Είχαν στο μυαλό τους ότι το τραγούδι είναι νύχτα, άρα ποτά και ποιος ξέρει τι άλλο; Οταν είδαν ότι στην περίπτωσή μου δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά, ησύχασαν και το απολαμβάνουν».

Η Μαρία Ρίζου διαμορφώθηκε μουσικά ακούγοντας Τσανακλίδου, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Αγγελάκα, Παυλίδη, Φοίβο Δεληβοριά αλλά και Ελα Φιτζέραλντ, smooth jazz και πολλά άλλα. «Και στον Βέρτη θα περάσω καλά», διευκρινίζει. Στην πορεία ανέπτυξε τη δική της γλώσσα. Γράφει μουσική, τραγουδάει, δίνει τη γραμμή στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, έχει άποψη για το αισθητικό μέρος των live της και το αξιοσημείωτο στην περίπτωσή της είναι ότι όλα αυτά γίνονται φυσικά και ανεπιτήδευτα. «Ναι, δεν βασανίζομαι», εξηγεί. «Ας πούμε δεν θα βάλω τακούνια επειδή πρέπει να βάλω τακούνια, δεν με νοιάζει να τσαλακωθώ, ούτε και καίγομαι ιδιαίτερα για την εικόνα μου. Μ’ αρέσει που ο κόσμος με γνωρίζει σιγά σιγά και το κοινό που έρχεται να με δει, αυτό το διαπιστώνω ιδιαίτερα στις τωρινές εμφανίσεις στο Passport Κεραμεικός, ξέρει τι θα ακούσει, ξέρει τα τραγούδια, έχει μια οικειότητα με τη δουλειά μου. Πιστεύω στο αργό χτίσιμο κι όχι στην απότομη “απογείωση”». Μετά τα αθηναϊκά live, πάντως, θα ετοιμάσει τις βαλίτσες της και θα ταξιδέψει σε πόλεις σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μάλλον, ήρθε η ώρα για την… απογείωση.

​​ Passport Κεραμεικός, Kεραμεικού 58 και Μαραθώνος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή