«Για την ανατριχίλα που νιώθεις όταν ο DJ βάζει ένα κομμάτι»

«Για την ανατριχίλα που νιώθεις όταν ο DJ βάζει ένα κομμάτι»

3' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εδώ και λίγους μήνες, ο Λευτέρης δεν ακολουθεί τους συναδέλφους του από την εταιρεία συστημάτων ασφαλείας στην οποία εργάζεται στο καθιερωμένο ραντεβού για after work drinks. Αν και η παρόρμηση να βρεθεί κι αυτός πάνω από ένα ποτήρι ουίσκι συζητώντας περί ανέμων και υδάτων είναι ισχυρή, ο Λευτέρης έχει βρει άλλη μέθοδο «αποθεραπείας». Δύο απογεύματα την εβδομάδα, αφήνει το κέντρο της Αθήνας με κατεύθυνση τη Γλυφάδα, παρκάρει σε κάποιον παράδρομο της Βουλιαγμένης, σκαρφαλώνει δυο δυο τα σκαλιά μιας πολυκατοικίας και χτυπά το κουδούνι μιας μεγάλης μαύρης πόρτας. Το καταφύγιό του είναι μια σχολή DJing.

«Εψαχνα κάτι… “εξωσχολικό”, κάτι να κάνω για τον εαυτό μου, και αποφάσισα να ασχοληθώ με το παλιό μου χόμπι», λέει στην «Κ» ο 38χρονος προγραμματιστής. «Παλιά μαζευόμασταν και παίζαμε μπάσκετ, αλλά είναι πια δύσκολο να συντονιστούμε, μεγαλώσαμε και λίγο και το αφήσαμε… Από μικρός μου άρεσε η ηλεκτρονική μουσική και το DJing, στα 17 μου έπαιζα σε μικρά μαγαζιά για χαρτζιλίκι, αλλά με τα χρόνια σταμάτησε να με ενθουσιάζει η νύχτα όπως είχε αρχίσει να διαμορφώνεται». Ψάχνοντας πληροφορίες στο Ιντερνετ, έπεσε πάνω στην DJ Survival, τη σχολή που έστησε πριν από δύο χρόνια ο Dino MFU, κατά κόσμον Ντίνος Τσιώρης, ένας από τους γνωστότερους DJs στην Ελλάδα. Επικοινώνησε μαζί του, διερευνώντας αρχικά τη δυνατότητα να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα. «Ο Dino όμως από την αρχή μου μίλησε για τη σημασία τού να μπω στην τάξη. “Ελα και θα δεις”». Πράγματι, το τόλμησε και, όπως λέει σήμερα, η εμπειρία είναι μοναδική. «Είναι η ψυχοθεραπεία μου», λέει. «Ελα και θα δεις!»

Κάπως έτσι, πριν από μια εβδομάδα βρεθήκαμε να χτυπάμε τη μεγάλη-μαύρη-πόρτα του DJ Survival. Ο χώρος είναι κάτι μεταξύ ντιζαϊνάτου φροντιστηρίου και underground κλαμπ. Η «τάξη» που γίνεται το μάθημα έχει θρανία, γκράφιτι στους τοίχους, φωτιστικά νέον, HD τηλεοράσεις και κάμερες που καλύπτουν από όλες τις πλευρές τη δράση στην «έδρα», όπου βρίσκεται η κεντρική κονσόλα και ο μίκτης, και φυσικά ηχεία. Πολλά και δυνατά ηχεία. Ο,τι ονειρεύεται ένας πιτσιρικάς –και όχι μόνο– που θέλει να ασχοληθεί με το DJing.

Για τον Dino MFU, με 13 χρόνια επαγγελματικής πορείας –resident DJ επί μια δεκαετία στα decks του Scarpa και του Cavo Paradiso της Μυκόνου, για τέσσερα χρόνια στο Bolivar και με εκατοντάδες εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό–, η δημιουργία μιας σχολής, με έμφαση στη χορευτική ηλεκτρονική μουσική, ήταν όνειρο ζωής. «Θέλω να έρχονται εδώ παιδιά που το αγαπάνε πάρα πολύ και μπορούν να ακολουθούν το αυστηρό πρόγραμμα. Αυτά θα συναντήσουν και “έξω”. Ενας καλός επαγγελματίας δεν θα αργήσει ποτέ», λέει στην «Κ», λίγο πριν μπει στο μάθημα. Οπως αναφέρει, μπορεί ο DJ να είναι ο «νέος» ροκ σταρ, «αλλά δεν είναι λόγος να έρθεις γιατί θες να γνωρίσεις γκόμενες ή για να βγάλεις χρήματα». Ο ίδιος ξεκίνησε από βοηθός σερβιτόρου το ’96 στο +SODA και πέρασε από σαράντα κύματα έως ότου να ξεκινήσει να βγάζει λεφτά από τη δουλειά του. «Στα πρώτα μου βήματα βίωσα πολύ μεγάλη έχθρα. Με τη σχολή θέλω να δημιουργήσω μια διαφορετική νοοτροπία στον χώρο μας. Δεν σχολιάζουμε τα μουσικά γούστα του άλλου, δεν σχολιάζουμε άλλους DJs. Λέω στα παιδιά να βγουν έξω και να γνωρίσουν όλους τους επαγγελματίες, να πάνε σε όλα τα μαγαζιά και να αποκτήσουν μόνοι τους άποψη». Επιπλέον, το μάθημα εδώ γίνεται αυστηρά με μηχανήματα και όχι με υπολογιστή. Η ομάδα του DJ Survival που εκτός από τον Dino απαρτίζεται από τους εξίσου καταξιωμένους Αντώνη Δημητριάδη, V-SAG (Βασίλης Σαγώνας) και Alex Dimou, πιστεύουν ότι μόνο έτσι μπορεί κάποιος να μάθει πραγματικά την τέχνη. Σε αυτά τα μηχανήματα «έπαιξε» πρόσφατα αποκλειστικά για τους σπουδαστές της σχολής ο βραβευμένος με Grammy David Morales.

«Δημιουργία εμπειρίας»

Το πείραμά τους πέτυχε. Η σχολή ξεκίνησε τον Ιανουάριο του ’16 με 20 μαθητές, συνέχισε τον Σεπτέμβριο του ’16 με 67, ενώ φέτος οι εγγραφές έφτασαν τις 109 – μαθητές λυκείου, 40άρηδες, επίδοξοι επαγγελματίες και απλοί μουσικόφιλοι. «Πολλοί δεν θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά, έρχονται να ξεχαστούν, να κάνουν μουσικοθεραπεία. Οπως άλλοι επιλέγουν το γυμναστήριο». Η Φωτεινή, στα 19, φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, είναι εκεί γιατί αγαπά την ηλεκτρονική μουσική και θέλει να μάθει να παίζει για χόμπι. «Να κάνω κι εγώ τον κόσμο να τρελαίνεται, όπως κι εμένα μου ήρθε ανατριχίλα όταν ο DJ έβαλε ένα κομμάτι», λέει.

Ο Λευτέρης γιατί θα ’θελε να παίζει σε κλειστά event, παράλληλα με τη δουλειά του. «Μου αρέσει να δημιουργώ συναισθήματα σε αυτόν που είναι από κάτω». «Ο DJ είναι κατά κατά βάση δισκοθέτης, επιλογέας κομματιών, αλλά με την επιλογή του δημιουργεί μια εμπειρία, δεν είναι τόσο απλό», λέει ο Dino. «Στην Ελλάδα πάντως υπάρχουν τρομακτικά ταλέντα. Είμαστε μια χώρα με 12μηνη διασκέδαση, άπειρα κλαμπ και μπαρ, έχουμε παράδοση στη διασκέδαση. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο άσχημα κι αν περνάμε αυτή τη στιγμή, θα βρεις ένα πάρτι μια Τετάρτη βράδυ που θα γίνεται χαμός», προσθέτει, κάνοντας νόημα στα παιδιά: «Ξεκινάμε».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή