Το καλό είναι πως το στοίχημα της συμμετοχής κερδήθηκε. Διακόσιες δέκα χιλιάδες άνθρωποι άφησαν τον καναπέ και περίμεναν υπομονετικά στις ουρές για να ψηφίσουν. Δεν ήταν λίγοι. Στις εσωκομματικές της Νέας Δημοκρατίας πήγαν οι διπλάσιοι, αλλά τα δημοσκοπικά ποσοστά της ήταν τότε τριπλάσια. Αυτό σημαίνει ότι ο χώρος της Κεντροαριστεράς είναι ζωντανός, προς θλίψη κάποιων που ήλπιζαν να λαφυραγωγήσουν τα απομεινάρια του. Αυτή η προσέλευση δεν ήταν αποτέλεσμα της κινητοποίησης των κομματικών μηχανισμών, όπως λένε κάποιοι. Ενα ισχνό κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κινητοποιήσει τόσους για να ψηφίσουν. Ούτε η σημαντικά μεγαλύτερη Νέα Δημοκρατία μπορεί να πείσει κάποιους από τους ψηφοφόρους της να αφήσουν το κυριακάτικο χουζούρι, για να στηθούν στις ουρές με τις ώρες για ένα άλλο κόμμα. Η προχθεσινή συμμετοχή εκφράζει άλλα υπόγεια ρεύματα, αυτά που δεν συμφέρουν και δεν θέλουν να δουν στον ΣΥΡΙΖΑ, και γι’ αυτό διακινούν γελοίες κομματικο-συνωμοσιολογικές θεωρίες. ΄Η πιθανότερο είναι ότι υπάρχουν πολλοί κοψοχέρηδες του ΠΑΣΟΚ που πίστεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τις επαγγελίες του για εύκολη και ανώδυνη έξοδο από την κρίση.
Το κακό είναι πως ο πρώτος γύρος έκανε τον δεύτερο μια ενδοπασοκική αναμέτρηση. Η πρόεδρος του πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος αναμετρείται με τον πρώην γραμματέα του. Η εξέλιξη δεν σηματοδοτεί κατ’ ανάγκην ότι το στοίχημα του μεσαίου χώρου χάθηκε, αλλά πως η κ. Φώφη Γεννηματά και ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης χρειάζεται να κάνουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να αποδείξουν ότι είναι κάτι περισσότερο από ΠΑΣΟΚ. Αυτό επιτάσσει και η λογική: ο χώρος του παλιού κακού ΠΑΣΟΚ έχει ήδη καλυφθεί με καταστροφικά για τη χώρα αποτελέσματα. Στο πεδίο του λαϊκισμού ούτε η κ. Γεννηματά ούτε ο κ. Ανδρουλάκης μπορούν να ανταγωνιστούν με επιτυχία τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Το μόνο κομμάτι της πολιτικής αγοράς που δεν εκφράζεται από κανένα είναι η έλλογη Αριστερά. Αν μπορέσουν να το καλύψουν, τότε η Κεντροαριστερά θα ξεφύγει από το τέλμα των ισχνών ποσοστών. Αλλιώς το ΠΑΣΟΚ θα είναι σε χειρότερη θέση από το ΚΚΕ. Θα απαρτίζεται μόνο από νοσταλγούς του παρελθόντος, χωρίς την ΚΝΕ. Κι αυτό είναι ένα σχήμα που διαρκώς θα φθίνει.
Βεβαίως, οι ηττημένοι της εκλογής που δεν είναι στελέχη του μικρού πλέον Κινήματος διασφαλίζουν ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα είναι Συμπαράταξη και όχι αμιγές ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη, η κ. Γεννηματά με την τολμηρή της κίνηση να ανοίξει την εκλογή και να βάλει διαιτητή έναν άνθρωπο κύρους όπως ο κ. Νίκος Αλιβιζάτος έδειξε ότι μπορεί να κάνει ενωτικές υπερβάσεις. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Και οι δύο υποψήφιοι πρέπει να πείσουν ότι είναι κάτι περισσότερο από προϊόντα του κομματικού μηχανισμού. Πρέπει να μεταμορφωθούν –αν μπορούν– σε ηγέτες ενός ευρύτερου χώρου.