Ο πόνος των συγγενών των θυμάτων ενός δολοφόνου είναι κατανοητός, αλλά δεν είναι επαρκής λόγος για να μην απολαμβάνει ο τελευταίος κάποιων δικαιωμάτων, έστω περιορισμένων λόγω της καταδίκης του. Γι’ αυτό καταργήθηκε η θανατική ποινή και γι’ αυτό απαγορεύονται τα βασανιστήρια.
Ο ξαφνικός πόνος για τα δημοκρατικά δικαιώματα εκείνων που ήθελαν να καταλύσουν τη Δημοκρατία και τα δικαιώματα είναι υποκριτικός και γελοίος, αλλά δεν είναι επαρκής λόγος για την κατάργηση της ισονομίας. Ολοι πρέπει να απολαμβάνουν τα δικαιώματα, ακόμη κι αυτοί που τα αρνούνται για τους άλλους. Ακόμη και αυτοί που παραβιάζουν τα δικαιώματα (ακόμη και στη ζωή) των άλλων.
Το πρόβλημα λοιπόν με τη διήμερη άδεια στον καταδικασθέντα για 11 δολοφονίες και αμέτρητα άλλα αδικήματα Δημήτρη Κουφοντίνα δεν είναι ότι εφαρμόστηκαν οι ευεργετικές διατάξεις του νόμου, αλλά η υποψία ότι καταστρατηγήθηκαν. Ο νόμος δεν προβλέπει τη μεταμέλεια ως όρο για την αποφυλάκιση ενός κρατουμένου, αλλά όσοι αποφασίζουν πρέπει να τη λαμβάνουν υπόψη τους. Η αληθής μεταμέλεια είναι ασφαλιστική δικλίδα για τη ρητή πρόβλεψη του σωφρονιστικού κώδικα ότι «δεν υπάρχει κίνδυνος, κατά τη διάρκεια της άδειας, τέλεσης νέων εγκλημάτων».
Βεβαίως, η μεταμέλεια είναι ικανή αλλά όχι αναγκαία συνθήκη για να πάρει ένας κρατούμενος άδεια. Στην απόφαση συνεκτιμώνται και άλλα πράγματα, π.χ. αν ο κρατούμενος έχει πρόσβαση σε όπλα για να «κάνει κακή χρήση της άδειάς του». Κι επειδή δεν βρέθηκαν όλα τα όπλα της δολοφονικής οργάνωσης στην οποία μετείχε ο κ. Κουφοντίνας, αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να συνεκτιμηθεί. Ή πρέπει στο μέλλον να συνεκτιμηθεί, διότι τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας έχουν πέσει πάνω στον αδειούχο κρατούμενο, δύσκολα αυτός θα επιχειρήσει κάτι. Ο Χριστόδουλος Ξηρός εξαφανίστηκε στην 6η κατά σειρά άδειά του και πήρε μέρος στον σχεδιασμό και στην εκτέλεση τρομοκρατικών ενεργειών.
Τα δικαιώματα των κρατουμένων είναι σεβαστά, αλλά όχι αυτομάτως, όπως συμβαίνει με τους ελεύθερους πολίτες. Η αποφυλάκιση, οι άδειες κ.λπ. έχουν πάντοτε τους αστερίσκους, που προβλέπει ο νόμος, και είναι πάντοτε υπό την αίρεση ενός δικαστικού λειτουργού. Αυτός έχει την ευθύνη αν πάει κάτι στραβά.
Το θέμα δεν είναι η αλλαγή του νόμου, όπως πανικόβλητος υπονόησε ο υπουργός Δικαιοσύνης στη Βουλή· ο νόμος είναι κατάκτηση του νομικού πολιτισμού μας και δεν πρέπει να αλλάξει. Το ερώτημα είναι πώς και γιατί αντικαταστάθηκε ο προηγούμενος δικαστικός λειτουργός. Εχουν βάση τα δημοσιεύματα που θέλουν «την αλλαγή του εισαγγελέα των φυλακών [επειδή] η προηγούμενη δικαστική λειτουργός κυρία Σταματίνα Περιμένη προέβαλε βέτο (…) και τουλάχιστον δύο φορές τους τελευταίους μήνες υπήρξε “παρέμβαση” στο σπίτι της στην Καλλιθέα και ακολούθησε η αντικατάστασή της»; («Βήμα» 10.11.2017).