Οι γίγαντες του Χόλιγουντ, η αιματοχυσία στη Συρία, η μάχη για το περιβάλλον. Η μηνιαία στήλη του Γκρέιντον Κάρτερ θα λείψει σε πολλούς παγκόσμιους αναγνώστες που αγαπούν τα χαρισματικά editorials του διευθυντή της αμερικανικής έκδοσης του Vanity Fair. Ο ευφυής Καναδός, και πλέον Νεοϋορκέζος, Κάρτερ ανακοίνωσε στις αρχές Σεπτεμβρίου την οικειοθελή αποχώρησή του από τον βαρύ τίτλο του ομίλου της Conde Nast.
«Θέλω να φύγω όσο το περιοδικό είναι στην κορυφή. Ήθελα μια τρίτη πράξη και σκέφτηκα ότι ο χρόνος είναι πολύτιμος», ανέφερε ο ίδιος μιλώντας στους New York Times. Είκοσι πέντε χρόνια στο τιμόνι μιας ποικίλης ύλης έκδοσης με συχνή επιρροή στη διεθνή κοινή γνώμη, ενός δημοσιογραφικού τόπου όπου συναντιούνται παίκτες της μουσικής βιομηχανίας, της διεθνούς πολιτικο-οικονομίας, της τέχνης και της μόδας, με μέλη της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας μεταξύ άλλων, δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάτι λιγότερο από τεράστια επαγγελματική επιτυχία – το γεγονός ότι ο 68χρονος Κάρτερ ξεκίνησε μόλις πρόσφατα να κάνει ψυχανάλυση θα μπορούσε να καταχωρισθεί, με νεοϋορκέζικους όρους, και ως μια «προσωπική» νίκη.
Γκρέιντον εναντίον Ντόναλντ
Στον επίλογο της θητείας του στο «λαμπερό» έντυπο, όμως, ξεχωρίζει η 30 ετών και πρόσφατα αναζωπυρωμένη διαμάχη του με τον σημερινό πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ. Ο ίδιος ο Κάρτερ σημειώνει ότι θα είχε φύγει νωρίτερα από το πόστο του αν δεν είχε μεσολαβήσει η προεκλογική καμπάνια και η μετέπειτα νίκη του επιχειρηματία στις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου.
Τα μέχρι πρότινος 42 tweets που έχει ποστάρει ο Τραμπ για τον Κάρτερ είναι κορνιζαρισμένα και κρέμονται σήμερα έξω από το γραφείο του δεύτερου στο One World Trade Center στο Μανχάταν. Σ’ ένα από αυτά, ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ, ο οποίος στο παρελθόν είχε εμφανιστεί στο εξώφυλλο αλλά και στις σελίδες του περιοδικού, χαρακτηρίζει τον Κάρτερ «αποτυχημένο διευθυντή ενός αποτυχημένου εντύπου». Τα στοιχεία δεν συμφωνούν μαζί του. Σύμφωνα με τον οργανισμό Alliance for Audited Media, η κυκλοφορία του περιοδικού ήταν κατά μέσο όρο 1,2 εκατoμμύρια το πρώτο εξάμηνο του 2016, ενώ η ιστοσελίδα του υποδέχτηκε 14,3 εκατομμύρια μοναδικούς επισκέπτες τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς.
«Δεν αρέσω πάρα πολύ στον χαζούλη Γκρέιντον Κάρτερ… φοβερό νέο. Είναι μεγάλος loser!» έγραφε το 2016 μέσω της έξυπνης συσκευής του ο Τραμπ, ο οποίος έχει επίσης χαρακτηρίσει το Waverly Inn, το πρώτο από τα δύο εστιατόρια του Κάρτερ στο Μανχάταν (το δεύτερο είναι το Monkey Bar), το «χειρότερο φαγητό της πόλης» – το συγκεκριμένο tweet είναι τυπωμένο στο μενού του εστιατορίου.
© Sasha Maslov/The New York Times
«Άξεστος, με κοντά δάχτυλα»
Η κόντρα κρατάει από την εποχή που ο Κάρτερ είχε χαρακτηρίσει τον Τραμπ «άξεστο, με κοντά δάχτυλα» στο περιοδικό Spy, την πρώτη επαγγελματική πράξη του δημοσιογράφου. Οι δύο άντρες είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά το 1983, όταν ο Κάρτερ, γράφοντας ένα προφίλ του επιχειρηματία για το ανδρικό περιοδικό GQ, παρατήρησε ότι ο Τραμπ είχε μικρά, αν και περιποιημένα, χέρια. Αργότερα, όταν ο Κάρτερ ανέλαβε το Vanity Fair, ο Τραμπ αποφάσισε να προχωρήσει σε ανακωχή και τον κάλεσε στον γάμο του με τη Μάρλα Μέιπλς. Το οικογενειακό γεγονός, γράφει ο Κάρτερ, έγινε «ένα βράδυ, μεσοβδόμαδα, και έμοιαζε περισσότερο με λανσάρισμα προϊόντος παρά με οτιδήποτε άλλο». Όταν πέτυχε ο ένας τον άλλον στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα, ο Τραμπ κάλεσε τον Κάρτερ να δειπνήσουν μαζί στη φανταχτερή έπαυλή του, Mar-a-Lago. «Ένα δείπνο με τον Τραμπ», συνεχίζει ο Κάρτερ, «είναι, σε γενικές γραμμές, μια μονόπλευρη ιστορία. Μιλάει τόσο πολύ και με τέτοια ταχύτητα που κάνει τα μαλλιά να ανεμίζουν. Η εκάστοτε σύζυγος συνήθως δεν μιλάει καθόλου». Ο δημοσιογράφος διηγείται ακόμα ότι όταν σε μια φωτογράφιση πριν από τον γάμο του με τη Μάρλα ο Τραμπ αρνήθηκε να βγάλει ένα Loro Piana κασμιρένιο πουλόβερ, για να μη χαλάσει το μαλλί του, ένας βοηθός αναγκάστηκε να το κόψει με ψαλίδι.
Όμως οι «μάχες» με τον Τραμπ είναι μόνο ένα μέρος της ιστορίας του Κάρτερ στο περιοδικό το οποίο στο εξώφυλλό του έχει φιλοξενήσει την Ντεμί Μουρ γυμνή και έγκυο, την Τζένιφερ Άνιστον στην πρώτη της συνέντευξη μετά το διαζύγιό της με τον Μπραντ Πιτ, τη δημόσια «πρεμιέρα» της Κέιτλιν Τζένερ –πρώην Μπρους Τζένερ, Ολυμπιονίκης δεκαθλητής– μετά την αλλαγή φύλου και την αποκάλυψη της Τέρι Χάτσερ (εκ των «Desperate Housewives») ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά σε μικρή ηλικία.
Αποκαλύψεις
Επί Κάρτερ δημοσιεύτηκε επίσης το ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Μαρί Μπρένερ για τη βιομηχανία του καπνού, το οποίο αργότερα μετατράπηκε στην ταινία «The Insider» από τον σκηνοθέτη Μάικλ Μαν και «πρώτα» ονόματα τους Αλ Πατσίνο και Ράσελ Κρόου. Το 2005, το Vanity Fair αποκάλυψε την ταυτότητα του Μαρκ Φελτ, του ανθρώπου που μέχρι τότε ήταν γνωστός ως το «βαθύ λαρύγγι». Ο Φελτ ήταν μία από τις πηγές που μιλώντας στην εφημερίδα Washington Post και στους δημοσιογράφους Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπέρνσταϊν αποκάλυψε την υπόθεση Γουότεργκεϊτ και οδήγησε στην παραίτηση του Ρίτσαρντ Νίξον. Την ίδια χρονιά, ο Κάρτερ και το περιοδικό ενεπλάκησαν σε δικαστική διαμάχη με τον Ρομάν Πολάνσκι, ο οποίος είχε καταθέσει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση όταν σ’ ένα άρθρο του Vanity Fair είχε γραφτεί ότι καθ’ οδόν για την κηδεία της άγρια δολοφονημένης συζύγου του, Σάρον Τέιτ, το 1969, ο σκηνοθέτης είχε προσεγγίσει σεξουαλικά μια νεαρή γυναίκα. Η δίκη έγινε επί αγγλικού εδάφους, αλλά ο σκηνοθέτης κατέθεσε από το Παρίσι μέσω βίντεο (για πρώτη φορά στην ιστορία του βρετανικού Δικαίου), γιατί φοβόταν την απέλασή του στις ΗΠΑ, όπου αντιμετώπιζε κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση ενός 13χρονου κοριτσιού. Η ομάδα του Κάρτερ έχασε τη δίκη και αποζημίωσε τον Πολάνσκι με 50.000 λίρες στερλίνες.
H ηθοποιός Ντεμί Μουρ σε ένα εξώφυλλο που έμεινε στην ιστορία.
Λέξεις και εικόνες
Με την ηγετική συμβολή του Κάρτερ, ο πυρήνας του Vanity Fair παρέμεινε η αμφίδρομη σχέση λέξεων και εικόνων, οι δυνατές ιστορίες ζωής, αλλά και οι γνώμες γραφιάδων όπως ο αθεϊστής Αγγλοαμερικανός Κρίστοφερ Χίτσενς, συγγραφέας του «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος», ο οποίος πέθανε το 2011. Την καλλιτεχνική ταυτότητα του περιοδικού υπογράφουν φωτογράφοι-σταρ, όπως η Άνι Λίμποβιτς, ο Μπρους Γουέμπερ και ο Μάριο Τεστίνο.
Το στίγμα του Κάρτερ όμως επεκτάθηκε και στα νέα «κοινά», μια νέα τάξη των πραγμάτων που αναδείχθηκε από τον New Establishment δείκτη του Vanity Fair, ο οποίος ένωνε το business με την ανερχόμενη Σίλικον Βάλεϊ και τα ΜΜΕ. Λάτρης του ασπρόμαυρου Χόλιγουντ, ο Κάρτερ θέλησε να αναβιώσει μια χαμένη εποχή οργανώνοντας το πιο χοτ πάρτι της βραδιάς των Όσκαρ στο Λος Άντζελες και κερδίζοντας επάξια τον τίτλο του εκδότη-ιμπρεσάριου. «Όποιος έχει καταφέρει να οργανώσει το ποιος θα καθίσει με ποιον σ’ αυτό το δείπνο επί τόσα χρόνια είναι εξαιρετικός διπλωμάτης. Θέλω να πω ότι, αν μπορείς να οργανώσεις το συγκεκριμένο οσκαρικό δείπνο, τότε μπορείς να χειριστείς και τη Βόρεια Κορέα. Δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτό το δείπνο των Όσκαρ», λέει με χαρακτηριστικό χιούμορ η συγγραφέας και συνεργάτις του περιοδικού Φραν Λίμποβιτς.
Διαδικτυακή αντιπολίτευση
Ο Κάρτερ εισήγαγε το Vanity Fair και στην ιντερνετική εποχή, καθιερώνοντας, π.χ., την καθημερινή διαδικτυακή στήλη «The Hive», η οποία εξελίχθηκε σε συχνή ηλεκτρονική πηγή αντιπολίτευσης της προεδρίας Τραμπ. Ένα μακρύ ταξίδι για το περιοδικό που γεννήθηκε το 1913, έκλεισε το 1936 και ξαναζωντάνεψε από την Conde Nast to 1983. Ο Κάρτερ αντικατέστησε τη Βρετανίδα Τίνα Μπράουν το 1992, ενώ σήμερα ο τίτλος εκδίδεται στη Βρετανία, στη Γαλλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία και στο Μεξικό. Και ενώ δημοσιογραφικοί κύκλοι του Μανχάταν συζητούν την επόμενη μέρα, η βάση της έκδοσης δεν αναμένεται να αλλάξει.
Στο μεταξύ, η τρίτη πράξη του Κάρτερ θα περιμένει. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι, όταν αποχωρήσει τον Δεκέμβριο, θα μετακομίσει μαζί με την τρίτη του σύζυγο και μητέρα του μικρότερου από τα πέντε παιδιά του, Άννα Σκοτ, στη νότια Γαλλία για έξι μήνες. Πολλοί είναι εκείνοι που αναμένουν την επάνοδό του. Ανάμεσά τους, κατά πάσα πιθανότατα, ο Τραμπ, αλλά και ο ψυχαναλυτής του. ■