Είμαστε τυχεροί, μιλούν οι πέτρες μας
Κύριε διευθυντά
Με το δημοσίευμα, στις 6/9/17, στην έγκριτη εφημερίδα σας της έμπειρης δημοσιογράφου Γιώτας Συκκά με τίτλο «Οι πέτρες μιλούν»… στην Αθήνα, ανακοινώθηκε ο προγραμματισμός μιας νέας δράσης που ενώνει τον τουρισμό με τον πολιτισμό. Μια θαυμάσια πρωτοβουλία, με τη συνεργασία πολλών φορέων, που σκοπεύει στη γνωριμία των επισκεπτών, Ελλήνων και ξένων, μέσα από μια εκπαιδευτική και ψυχαγωγική εμπειρία, με κορυφαία έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, με την παρουσίαση, από νέους ηθοποιούς, αποσπασμάτων από τον Ομηρο, τον Σοφοκλή, τον Αριστοφάνη, τον Θουκυδίδη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.
Οι θεατρικές παραστάσεις θα πραγματοποιηθούν σε εφτά διαφορετικούς αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία της Αθήνας, με επίκεντρο το θέατρο του Διονύσου, όπου ακούστηκαν για πρώτη φορά τα έργα των μεγάλων τραγικών ποιητών και οι κωμωδίες του Αριστοφάνη. Δυσάρεστη εντύπωση, όμως, μας προκάλεσε η χρήση, σε τρία σημεία του κειμένου, της κακόηχης και δυσνόητης αγγλικής λέξης περφόρμανς (!) αντί της ελληνικής, θεατρική παράσταση, με την κυριολεκτική σημασία του όρου, στην κοιτίδα της γέννησης του θεάτρου, στην Αθήνα. Στην πόλη που γίνεται κέντρο της ελληνικής παιδείας και όπου, με την ενίσχυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, τον 5ο π.Χ. αιώνα, δημιουργούνται δύο είδη που έμελλαν να επιζήσουν μέχρι σήμερα: η ιστορία και το θέατρο, τραγικό ή κωμικό. Ειδικότερα, η τραγωδία και η κωμωδία, που γεννήθηκαν στην πόλη της Παλλάδας Αθηνάς, την εποχή της αθηναϊκής δημοκρατίας, γνώρισαν ως πνευματικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα μεγάλη επιτυχία με τις παραστάσεις τους (διδασκαλίαι) στο διονυσιακό θέατρο.
Αναστασιος Αγγ. Στεφος, Δ.Φ., Σύμβουλος Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων
«Αν η Σαλαμίνα λεγόταν Μύκονος;»
Κύριε διευθυντά
Εγκληματικό και δυστυχώς αληθινό! Οι εικόνες καταστροφής στις παραλίες της Κυνόσουρας και των Σεληνίων που επλήγησαν με σοβαρή οικολογική καταστροφή εξαιτίας του ναυαγίου του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη ΙΙ», ανοικτά της νήσου Αταλάντης, μας έχουν συγκλονίσει όλους. Η ρύπανση απειλεί να καταστρέψει μερικές από τις ωραιότερες παραλίες της Αττικής. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι θα πρέπει άμεσα να αναζητηθούν οι υπεύθυνοι οι όποιοι και θα λογοδοτήσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Tα ερωτήματα όμως πολλά και δυστυχώς τα περισσότερα αναπάντητα, το βασικό όμως ερώτημα ένα: Γιατί το υπουργείο άργησε χαρακτηριστικά να ενεργήσει και να απομονώσει την πετρελαιοκηλίδα ενώ ενημέρωσε τον δήμο με καθυστέρηση 10 ωρών;
Αποδεικνύεται ότι βιώνουμε πρωτοφανή ζητήματα «ταξικότητας» ακόμη και σε θέματα που σχετίζονται άμεσα με τη μόλυνση του περιβάλλοντος και απειλούν άμεσα την ίδια την ύπαρξή μας. Αν το συγκλονιστικό αυτό γεγονός είχε συμβεί λ.χ. στη Μύκονο, οι αρμόδιες Αρχές θα επιδείκνυαν την ίδια ευαισθησία και τα ίδια αντανακλαστικά; Από την άλλη, έπρεπε να απειλήσει η καταστροφή την Πειραϊκή και τη Γλυφάδα, για να κινητοποιηθούν άμεσα οι Αρχές;
Ας ελπίσουμε να αποκατασταθεί η τεράστια οικολογική ζημιά, η οποία από ό,τι φαίνεται και με γυμνό οφθαλμό θα διαρκέσει δυστυχώς πολύ, και ας έχουμε εμείς οι κάτοικοι της Σαλαμίνας το εξής ρητό: «Δυστυχώς, άλλο Μύκονος άλλο Σαλαμίνα». Θα ισχύει άραγε αυτό επ’ αόριστον ή θα κατορθώσουμε να το αλλάξουμε;
Αλεξανδρος Κριτσικης, Δικηγόρος ΜΔΕ
Κυβερνώντας με ήξεις αφήξεις
Κύριε διευθυντά
Ο συνεργάτης σας κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος καυτηριάζει, σε δημοσίευμά του στην «Κ» (12.9. 2017), μερικά λεκτικά μαργαριτάρια του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, με τίτλο «Κλασικά Εικονογραφημένα». Και καταλήγει: «Η περίπτωση Τσίπρα αποδεικνύει ότι η στοιχειώδης καλλιέργεια, διότι περί αυτού πρόκειται, δεν είναι περιττό αξεσουάρ. Είναι το κύτταρο της πολιτικής και της κοινωνικής ηθικής».
Επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι, γενικότερα, κατά το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος»: «Οι νόμοι, η ηθική, η θρησκεία είναι γι’ αυτόν (τον προλετάριο) μόνο αστικές προλήψεις που πίσω τους κρύβονται ισάριθμα αστικά συμφέροντα».
Επίσης, στο «Πρώτο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς» (στις 2-6.3.1919), ο τελικός λόγος του Λένιν καταλήγει ως εξής («Ο Λένιν», Μαρξιστική – Λενινιστική Βιβλιοθήκη, ΚΑΖΑΝΤΖΑ, 1976): «Ολα αυτά δεν μπορούν παρά να συμβάλουν στο φώτισμα των μαζών, στην απαλλαγή τους από τις παλιές αστικοδημοκρατικές προκαταλήψεις και στο ατσάλωμά τους στην πάλη. Η νίκη της προλεταριακής επανάστασης σε όλο τον κόσμο είναι εξασφαλισμένη. Πλησιάζει η στιγμή της θεμελίωσης της Διεθνούς Σοβιετικής Δημοκρατίας».
Πού να φανταζόταν ο Λένιν ότι αυτό το ανελεύθερο και απολυταρχικό σύστημα, μετά τόσες αιματοχυσίες και καταστροφές του, παντού όπου πέρασε, θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος, λόγω των εγγενών αδυναμιών του, με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989.
Ατυχώς, η Ελλάδα περιλαμβάνεται μεταξύ των χωρών που δοκίμασαν τη φρίκη του Εμφυλίου. Και, το χειρότερο, λόγω ειδικών συνθηκών η διακυβέρνησή της κατέληξε, ειρηνικά, σε ηγέτες με επικίνδυνες ιδεοληψίες, ακραίων μαρξιστικών, αλλά και εθνικοχριστιανικών τάσεων. Με ριζοσπάστη πρωθυπουργό, που έχει γαλουχηθεί με τα προαναφερθέντα κομμουνιστικά ιδεώδη.
Χωρίς ίχνος ηθικού φραγμού, ειλικρίνειας και συνέπειας λόγων και έργων, με αποκλειστικό πάντα σκοπό τόσο την ανέλιξή του στην εξουσία όσο και την άσκησή της επί μακρόν. Χωρίς όμως να διαθέτει τα απαιτούμενα προς τούτο προσόντα, ενώ ο ίδιος θεωρεί εαυτόν ικανό να αναμορφώσει (εκτός της Ελλάδας) και την Ευρώπη, με πρότυπο τον Μαδούρο!
Ο κ. Τσίπρας θέλει να «αναμορφώσει» την Ευρωπαϊκή Ενωση, από την οποία όμως εξαρτάται σήμερα, ουσιαστικά, η αντιμετώπιση της εθνικής μας κρίσης και το μέλλον της χώρας.
Συμπερασματικά, φοβούμαι ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα είναι η μη προσαρμογή της στις σύγχρονες εξελίξεις, σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Συνακόλουθα δε, και η θεώρηση των πραγμάτων, περιλαμβανομένης της ψήφου, όχι βάσει του ορθού λόγου, αλλά με όρους θυμικού και ιδεοληψιών. Με αναχρονιστική νοοτροπία, όπως κατά το θεοκρατικό και πολεμικό παρελθόν μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χωρίς Διαφωτισμό, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον!
Γρηγορης Γ. Βαρελας, Οικονομολόγος, απόφοιτος Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, πρώην διευθυντής διοίκησης ΕΤΕ, Θρακομακεδόνες Αττικής
Ελλάς – Ελβετία και… Καρανίκας
Κύριε διευθυντά
Επανέρχομαι πάλι στον ιδρυτή του συντάγματος της Ελβετίας, τον Ιωάννη Καποδίστρια, του οποίου ο πόθος ήταν, όπως έλεγε στον φίλο του Jean-Gabriel Eynard στη Γενεύη, ότι «θέλω να εφαρμόσω το ίδιο σύστημα στην πατρίδα μου». Αλλά όταν ήρθε εδώ, οι μαφιόζοι των συμφερόντων της εποχής εκείνης τον δολοφόνησαν. Η χώρα αυτή έχει εφαρμόσει την τέλεια αποκέντρωση, όλα τα 26 καντόνια είναι ανεξάρτητα, το κάθε ένα έχει την κυβέρνησή του, το δικό του σύστημα φορολόγησης, ασφάλειας, υγείας, παιδείας, δημόσια διοίκηση άριστη (δεν υπάρχουν μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι). Λοιπόν εάν οι πολιτικοί της Ελλάδος ήθελαν πραγματικά το συμφέρον της πατρίδας τους, ας εφήρμοζαν το σύνταγμα της Ελβετίας (όχι επειδή κατοικώ εκεί 56 χρόνια) ή άλλης σκανδιναβικής χώρας, που προοδεύει. Θα μου πείτε τώρα ότι μιλάτε για χώρες που δεν είχαν ποτέ προβλήματα, όπως η Ελλάδα, αλλά ξεχνάτε ότι τα περισσότερα προβλήματα τα έχουν δημιουργήσει οι πολιτικοί και βέβαια με τη συνεργασία των Ελλήνων ψηφοφόρων. Το τελευταίο περιστατικό με τις Σκουριές είναι ένα δείγμα για τους ενδιαφερόμενους που θέλουν να επενδύσουν. Είναι αδιανόητο ένα πρώην γκαρσόνι να είναι σύμβουλος στρατηγικής του πρωθυπουργού και να στέλνει «στα τσακίδια» μια ξένη σοβαρή εταιρεία που έχει επενδύσει στη χώρα δισ., ενώ εργάζονται εκεί 2.500 άτομα. Λυπάμαι πάρα πολύ για την κατάντια της χώρας μας…
Δημητρης Σκεπαρνιας – Γενεύη