Οταν γλύκανε η θάλασσα

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο​​​​ταν ήμουν έφηβη, μαζευόμασταν με τα άλλα παιδιά των λουκουμοποιών όταν έσβηνε το τελευταίο καζάνι και πηγαίναμε για μπάνιο. Πέφταμε όπως ήμασταν, καλυμμένοι με τις ζάχαρες. Οι άλλοι κολυμβητές έλεγαν ότι γλύκανε η θάλασσα από την πολλή ζάχαρη». Τι ωραία εικόνα! Την είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Γαστρονόμος» η «κυρά των λουκουμιών», η Ντίνα Συκουτρή-Ανδρειωμένου από τη Σύρο.

Αξίζει να την αναζητήσετε στο Διαδίκτυο για να διαβάσετε μια συγκλονιστική πορεία ζωής, μια διαδρομή γεμάτη δυσκολίες αλλά και πάθος, άσβεστη όρεξη για δουλειά και προκοπή. Είναι θαύμα το πώς αυτή η γυναίκα κατάφερε να συνεχίσει τη λουκουμοποιία που ίδρυσε ο πατέρας της, πρόσφυγας από τη Σμύρνη, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη διάσωση του συριανού γλυκίσματος.

Γι’ αυτό το «θαύμα» βραβεύθηκε την περασμένη Τρίτη η «κυρά των λουκουμιών». Και αυτή ήταν η πιο συγκινητική στιγμή στα φετινά βραβεία ποιότητας του περιοδικού «Γαστρονόμος», στο Ζάππειο Μέγαρο. Η ανήσυχη, δαιμόνια Ντίνα Συκουτρή-Ανδρειωμένου, που στα 73 της χρόνια ορκίστηκε στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Πάτρας στο Τμήμα Ανθρωπιστικών Σπουδών, τομέας Ελληνικού Πολιτισμού, ξεχώρισε ως φρουρός της ιστορικής μνήμης. Βραβεύθηκε για το πείσμα της να συλλέξει τεκμήρια, να σώσει ό,τι ήταν δυνατό από την ιστορία του λουκουμιού, την ιστορία της Ερμούπολης, καθώς αυτά τα δύο όπως και η ίδια είπε στον λιτό αλλά συναισθηματικά φορτισμένο λόγο της, «αποτελούν ιστορικά ένα μοναδικό δίδυμο». Και τα δυο γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν από τους ίδιους ανθρώπους, Χιώτες και Ψαριανούς που έφτασαν στη Σύρο μετά την καταστροφή των νησιών τους το 1822-1824. Ετσι το συριανό λουκούμι απέκτησε πατρίδα, όπως και οι τεχνίτες του. Ετσι το απλούστερο γλυκό του κόσμου ρίζωσε και κατάφερε, μετά, να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο.

«Ο,τι έχει σταθερό υπόβαθρο και ρίζες υπερισχύει των ευκαιριακών προϊόντων», είπε από τη σκηνή λίγο πριν παραλάβει το βραβείο που φέρει το όνομα της Εύης Βουτσινά, της γυναίκας που αφιέρωσε τη ζωή της στη διάσωση θησαυρών της ελληνικής γαστρονομίας, της παράδοσης. Και έχει τη σημασία του ότι ήταν το πρώτο βραβείο που δόθηκε. Ηταν μια υπόμνηση ότι και η εξωστρέφεια και η καινοτομία πρέπει να πατάνε γερά στην ιστορία του τόπου, και όσοι παλεύουν να την προστατεύσουν αξίζουν πολλά βραβεία.

Λίγο πριν κατέβει, βουρκωμένη, από τη σκηνή η «κυρά των λουκουμιών» είπε:

«Ονομάζομαι Ντίνα Συκουτρή-Ανδρειωμένου. Είμαι η δεύτερη γενιά από τους πρόσφυγες γονείς μου που ήρθαν στη Σύρο το 1922, τον Γεώργιο Συκουτρή από τη Σμύρνη και τη Χρυσάνθη Συζίδου από την Κωνσταντινούπολη. Ζυμώθηκα με την ιστορία της προσφυγιάς και του λουκουμιού και αυτή υπηρετώ και αυτό συνεχίζουν και τα παιδιά μου, Αγγελική και Γιάννης».

Αυτή η Ελλάδα, τόσο γλυκιά και τόσο όμορφη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή