Είπα ότι η παραίτησή μου είναι στη διάθεση του πρωθυπουργού, αλλά επρόκειτο για λογοπαίγνιο εξήγησε ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής. Δεν νομίζω ότι πίστεψε κανείς την πρόθεσή του να παραιτηθεί για μια πετρελαιοκηλίδα, την οποία μάλιστα σύσσωμη η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει μικρή σε μέγεθος και χωρίς ιδιαίτερα σοβαρές συνέπειες.
Αλλωστε, είναι γνωστό σε όλους ότι δεν τα πηγαίνει καλά αυτή η κυβέρνηση με τις παραιτήσεις, όπως δεν τα πηγαίνει καλά και με τις απαντήσεις. Εδώ βουίζει ο τόπος με τις αποκαλύψεις για το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και τους «ειδικούς λογαριασμούς» που κανείς δεν ελέγχει στο υπουργείο Πολιτισμού και η υπουργός όχι μόνο δεν βρίσκει κάτι να πει, αλλά μας ενημερώνει ότι τις επόμενες μέρες θα βρίσκεται στο Πεκίνο. Επιλέγει δηλαδή και τον πλέον κατάλληλο τρόπο για να μας δείξει πώς είναι όταν παριστάνει κανείς ότι δεν καταλαβαίνει.
Ας επιστρέψουμε όμως στην πετρελαιοκηλίδα την οποία οι κάτοικοι της Γλυφάδας, της Πειραϊκής, του Αλίμου, έβλεπαν από το μπαλκόνι τους. Και όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να την υποβαθμίσει, δηλώνοντας παράλληλα πόσο αποτελεσματικός υπήρξε ο κρατικός μηχανισμός, οι εικόνες τη διαψεύδουν. Οπως και οι επιστήμονες που σημειώνουν ότι θα χρειαστεί τουλάχιστον ένας χρόνος για να μπορέσει κανείς να κολυμπήσει με ασφάλεια στις περιοχές που μολύνθηκαν. Η επιχειρησιακή ικανότητα της πολιτείας υπήρξε φτωχή, φτωχότατη.
Δεν πέφτουμε βέβαια και από τα σύννεφα. Δυστυχώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση συνδυάστηκε με την πολύ μεγάλη ανευθυνότητα, όπως καταγγέλλεται, της εταιρείας του 45 ετών πλοίου.
Την κλήση στο Λιμενικό δεν την έκαναν τις πρώτες κρίσιμες ώρες του περιστατικού τα μέλη του πληρώματος αλλά άλλο πλοίο που βρισκόταν στην περιοχή. Επίσης, από τα έντεκα μέλη που έπρεπε να είναι το πλήρωμα, έλειπαν τα εννέα.
Αν και η έρευνα των αρμόδιων αρχών θα αποκαλύψει τι έφταιξε, τι πραγματικά συνέβη και ποιοι ευθύνονται, δεν χρειάζεται να περιμένουμε τα αποτελέσματά της για να καταλήξουμε για άλλη μια φορά, στο πικρό συμπέρασμα ότι είναι πολλά αυτά που… κρέμονται από μια κλωστή. Ηταν εξαιρετικά εύστοχη η ανακοίνωση περιβαλλοντικών οργανώσεων όπως το WWF και η Greenpeace που είπαν αυτό που λίγο πολύ όλοι σκεφτήκαμε. Εξέφρασαν την ανησυχία τους για την ικανότητα της πολιτείας να αντιδράσει, θέτοντας το εξής ερώτημα: Πώς θα μπορέσει να διαχειριστεί ένα σημαντικότερο ατύχημα πετρελαϊκής ρύπανσης;
«Μια χώρα με μεγάλη θαλάσσια κυκλοφορία παρουσιάζεται ανέτοιμη να αντιδράσει έγκαιρα, προστατεύοντας τον θαλάσσιο πλούτο και τις ακτές της, ακόμη και σε ένα περιστατικό που ήταν αρχικά σχετικά περιορισμένο», τόνισαν. Ανέτοιμη να ελέγξει, ανέτοιμη να προστατεύσει, ανέτοιμη να αντιδράσει.