Κάθε εποχή έχει τη χάρη της στο Ζαγόρι. Το καλοκαίρι αγαλιάζεις βόλτες στη δροσιά, χορταίνει το μάτι σου πράσινο σε δεκάδες αποχρώσεις. Απαραίτητη στάση το χωριό Αρίστη. Ο ποταμός Βοϊδομάτης από κάτω, έχει φύση πυκνή για εξερεύνηση, εφαλτήριο για ορεσίβιες δραστηριότητες. Ανεπτυγμένο χωριό, με παραδοσιακή ζαγορίσια αρχιτεκτονική, πέτρινα σπίτια με στέγες από σχιστόπλακα, λιθόστρωτα καλντερίμια, μεγάλη πλατεία.
Επιλέξαμε για φαγητό το εστιατόριο Salvia του διακεκριμένου ξενοδοχείου Aristi Mountain Resort. Και πέσαμε διάνα. Καθίσαμε στη βεράντα με την αφειδώλευτη, παραμυθένια θέα στα γύρω βουνά και στο χωριό. Ωραία δροσιά, και στα ποτήρια μας η «Στάλα», η απαστερίωτη, αφιλτράριστη pale ale της Ζυθοποιίας Ηπείρου.
Το μενού μικρό, σφιχτό, μια φρέσκια ματιά στη γαστρονομία του τόπου. Δημιουργός του ο ευφάνταστος Γιάννης Κιόρογλου, chef de cuisine ο άξιος Χρήστος Διαμάντης. Υπάρχουν ορισμένες «πονηρές» παραφωνίες, μερικά πιο οικεία προς το διεθνές κοινό του ξενοδοχείου πιάτα (βλ. καρπάτσιο με γκοργκοντζόλα, μπον φιλέ στη σχάρα), όμως ο κανόνας είναι η εντοπιότητα. Ακομπλεξάριστα εκφρασμένο, δεν προσφέρει φαγητό ταβέρνας, δε θα βρείτε τα τυπικά του τόπου εδέσματα. Δεν έχει νόημα άλλωστε, έχει κάμποσες ταβέρνες η περιοχή. Πάντως το μενού έχει τοπικά τυριά και αλλαντικά, ψάρια ποταμίσια, κρεατικά από το χωριό και τις γύρω περιοχές. Το ξενοδοχείο έχει μια μικρή επισκέψιμη φάρμα, που καλύπτει εν μέρει τις ανάγκες του σε ζαρζαβατικά και μυρωδικά.
Ξεκινήσαμε δυνατά με τη σαλάτα φακής, με πιπεριά Φλωρίνης και λαχανικά τουρσεμένα. Δροσερή, στιβαρή, όσο πρέπει ξινούτσικη. Εξαιρετικής νοστιμιάς το χέλι στη σχάρα με καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, με τις καπνιστές γεύσεις να εξομαλύνονται από λεπτοκομμένο πράσινο μήλο. Ωραία ιδέα οι λουκουμάδες με χειροποίητο λουκάνικο, όμως ήθελαν λίγο περισσότερο αλλαντικό για να δυναμώσει η γεύση.
Στα κύρια. Η πέστροφα σε κρούστα αλατιού με μυρωδικά ήταν έξοχη, τόσο ζουμερή και νόστιμη δεν την έχουμε ξαναφάει. Το ζαγορίτικο σπετζοφάι νοστιμότατο: με κεφτέδες κρεάτινους, όχι ψωμένιους, πιπεριές κέρατα ψητές, μια ωραία σάλτσα ντομάτας και μια γερή κουταλιά γιαούρτι. Αποκάλυψη το «αρνί με πατάτες» που έχει υποστεί ένα κολακευτικό λίφτινγκ: ένα ευμεγέθες φιλέτο από μπούτι ψήνεται σε κενό αέρος, διατηρώντας ένα ωραίο κράτημα, ροδίζει μετά στο τηγάνι, και συνοδεύεται με πατατούλες σοτέ και μια πυκνότατη σάλτσα από τα κόκαλα.
Ελληνική η λίστα κρασιών, με ηπειρώτικες επιλογές και άλλες, ταιριαστές με το μενού. Στα γλυκά θα ήθελα περισσότερο ηπειρώτικο χαρακτήρα (π.χ. κάτι με πρόβειο γιαούρτι), όμως ευχαριστηθήκαμε τις λεπτές φέτες αχλαδιού μαριναρισμένες σε σιρόπι πιπερόριζας με παγωτό σοκολάτας.
Μισή ώρα δρόμος τα Γιάννενα, θα επανέλθουμε. ■