Οι δύο νέοι με το βαθύ και ανήσυχο βλέμμα επιχειρούν έφοδο στον ουρανό, που ήταν της μόδας εκείνους τους καιρούς της μαζικής ουτοπίας. Γιατί πράγματι ου τόπος και ας δείχνει την πιο φημισμένη από τις νότιες ακτές, την παραλία της Γλυφάδας. Πριν την αξιοποιήσουν τα μεταπολεμικά σχέδια ανάπλασής της, την αξιοποιούσαν οι λαϊκοί φωτογράφοι, όπως ο άγνωστος δημιουργός της εικόνας μας. Με εργαλεία πρωτόγονα, έξι επτά δεκαετίες πριν εφευρεθεί το photoshop, εκείνοι -καθώς πενία τέχνας κατεργάζεται- σε φωτογράφιζαν αεροπολούντα στο στούντιο και σε εμφάνιζαν να επιχειρείς έφοδο στον ουρανό με ταχύτητα αστραπής, αφού «Αστραπή» ονομάζεται και το χάρτινο αεροπλανάκι στην μη ψεύτικη ακρογιαλιά της Γλυφάδας.
Η φωτοσοπιά σε όλο της το μεγαλείο, πριν καν ανακαλυφθεί, με τους λουόμενους να «παρακολουθούν» έκθαμβοι την από αέρος διέλευση της «Αστραπής» με τους δύο τυχερούς επιβάτες. Πρόσωπα μιας γενιάς που έζησε γραμμένη πάνω στο πετσί της την πραγματικότητα της Ιστορίας, μια δυο δεκαετίες αργότερα, όταν τα μηχανικά πετούμενα δεν ήσαν χάρτινα αεροπλανάκια, αλλά σιδερένια μεγαθήρια που ξερνούσαν φωτιά και θάνατο. Γι’ αυτό, όσο υπάρχουν παραλίες και παιγνιώδεις νέοι, ας διασκεδάζουν. ■