Ο κίνδυνος των πυρκαγιών κάθε καλοκαίρι στον ευρωπαϊκό Νότο είναι διαχρονικός, η κλιματική αλλαγή είναι εδώ, η Ελλάδα βεβαίως είναι χώρα της Νότιας Ευρώπης. Αρα, όπως οι χώρες του Βορρά είναι υποχρεωμένες να παίρνουν μέτρα και να διατηρούν ένα «οπλοστάσιο» για να αντιμετωπίζουν τα καιρικά φαινόμενα και τους βαρείς χειμώνες, αντίστοιχα η Ελλάδα υποχρεούται να είναι επαρκώς «εξοπλισμένη» για να αντιμετωπίζει, τόσο προληπτικά όσο και αφού ξεσπάσουν, τις πυρκαγιές του καλοκαιριού.
Το «οπλοστάσιο» και ο «εξοπλισμός» δεν αφορούν αποκλειστικά και μόνο τα ποικίλα πυροσβεστικά. Κυρίως αφορούν αυστηρούς νόμους και ελέγχους που ξεκινούν από τις κοινότητες και τους δήμους, περνούν από τις περιφέρειες και καταλήγουν στο κράτος, ενώ ταυτόχρονα απαιτούν ισχυρή κοινωνική συνείδηση των πολιτών. Αυτή η τόσο απαραίτητη κοινωνική συνείδηση δεν πρόκειται ποτέ να μεταλαμπαδευτεί με νουθεσίες, μηνύματα, παρακλήσεις μέσω των μίντια, ειδικά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου επικρατούν ασυδοσία, εγωκεντρισμός, άγνοια περί την αίσθηση του κοινού καλού και των κοινωνικών υποχρεώσεων, καθώς και άφθονη συνωμοσιολογία. Θα επιβληθεί με πολύ κόπο και επιμονή, με αυστηρούς νόμους και ακόμη αυστηρότερους ελέγχους, έστω και με ειδική αγωγή στα σχολεία.
Οι νόμοι θα καθορίζουν τις υποχρεώσεις και τις ποινές των πολιτών και των δήμων που θα παραβιάζουν ή αυτούς ή τους κανόνες πρόληψης και ασφάλειας, οι έλεγχοι θα ασκούνται από τους ΟΤΑ στους πολίτες που εργάζονται, διαμένουν ή έχουν ιδιοκτησία στα όριά τους, η περιφέρεια θα κρίνει συνεχώς και αυστηρά αν οι δήμαρχοι και τα δημοτικά συμβούλια κάνουν τη δουλειά τους. Ο ρόλος του κράτους είναι η θέσπιση των αυστηρών νόμων, η απόκτηση και συντήρηση των απαραίτητων μέσων πυρόσβεσης και η συνεχής υπενθύμιση – πίεση για τους κινδύνους που παραμονεύουν τα καλοκαίρια.
Είναι σαφές ότι ο κίνδυνος των πυρκαγιών του καλοκαιριού δεν πρόκειται να εξαφανισθεί (όπως και οι πυρκαγιές), αλλά το ζητούμενο είναι να μειωθούν κατά το δυνατόν τα αίτια που προκαλούνται από τον ανθρώπινο παράγοντα. Είναι επίσης φανερό ότι η μεγάλη ευθύνη ανήκει, σε ό,τι αφορά την πρόληψη και την κοινωνική συμπεριφορά, στους πολίτες, στις τοπικές κοινωνίες και στους δήμους. Στο κράτος ανήκει η ευθύνη της ύπαρξης κατάλληλων και επαρκών μέσων, όπως και του συντονισμού των ενεργειών, όταν τα πράγματα ξεφύγουν.
Με λίγα λόγια, ο κίνδυνος των πυρκαγιών θα μειωθεί όταν οι πολίτες μάθουν να μην πετούν σκουπίδια και μπουκάλια, όπου σταθούν και όπου βρεθούν, όταν είναι υποχρεωμένοι απολύτως να κουρεύουν έγκαιρα και πριν ξεραθούν τα χόρτα στις ιδιοκτησίες τους, όταν αντιληφθούν ότι απαγορεύονται διά ροπάλου οι επικίνδυνες δραστηριότητες στα οικόπεδα, τα χωράφια και τα δάση από Ιούνιο μέχρι Οκτώβριο. Τα ίδια, φυσικά, ισχύουν για τους δήμους, μαζί με την υποχρέωση να μαζεύουν τα σκουπίδια και να ασκούν με αυστηρότητα τους ελέγχους. Εως τότε, ο Θεός να βάζει το χέρι του…