Η κατάρρευση της δικτατορίας των Συνταγματαρχών επήλθε πριν από 43 χρόνια και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας εορτάσθηκε με μία σεμνή δεξίωση, στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, με διακριτή την παρουσία αντιστασιακών της περιόδου εκείνης. Στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος δεν προσεκλήθη ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, πρώην των Ελλήνων, που επεχείρησε να ανατρέψει τη χούντα, ηγούμενος του κινήματος της 13ης Δεκεμβρίου 1967. Ενδεικτικό αυτό του πνεύματος της μεταπολιτεύσεως.
Σε διαφόρους τόνους, πολιτικοί, σχολιαστές, αμέσως εμπλεκόμενοι την εποχή εκείνη και άλλοι μεταγενέστεροι αναφέρθηκαν στην οικτρά εκείνη περίοδο. Εχουν αναμφιβόλως την αξίαν τους οι διάφορες τοποθετήσεις ή κάποιες από αυτές τουλάχιστον. Αλλά υπάρχει και ένα «κληροδότημα» των χρόνων της δικτατορίας που πέρασε στη μεταπολίτευση και διαμόρφωσε την πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά των Ελλήνων. Ενδεικτικά αναφέρονται κάποια από τα στοιχεία του δικτατορικού καταπιστεύματος. Η δικτατορική περίοδος λειτούργησε «καθαρτικά» για τους πολιτικούς του παλαιού καθεστώτος, που ο καθένας τους προσωπικά μετείχε στη διαμόρφωση κλίματος ανωμαλίας και τελικώς στην εκτροπή. Δεν συνέτριψε την παλαιά πολιτική τάξη η χούντα του Γεωργίου Παπαδόπουλου και του Δημητρίου Ιωαννίδη· «εξιλέωσε» απλώς τους παλαιούς πολιτικούς από τις αμαρτίες του παρελθόντος και επανήλθαν στο προσκήνιο και στη συνέχεια στην εξουσία.
Είναι ενδεικτικό επίσης ότι η πολιτειακή αλλαγή συνετελέσθη επί χούντας με το δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου το 1973 και την κατάλυση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Εάν δεν υπήρχε εκείνη η εξέλιξη, με την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος θα επανερχόταν στον θρόνο του. Ο Κων/νος Καραμανλής «αξιοποίησε» βεβαίως το γεγονός για να ενεργήσει καθ’ ον τρόπον ενήργησε στη συνέχεια.
«Ιερά και εθνοσωτήριος» αποστολή των Συνταγματαρχών ήταν να αποτρέψουν την επικράτηση των κομμουνιστών, που θεωρούσαν επικείμενη. Το μόνον που κατάφεραν ήταν να αμβλύνουν την αντίθεση μεταξύ «φιλελευθέρων αστών» και «αριστερών» στη διάρκεια της δικτατορίας και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την ιδεολογική κυριαρχία της νέας Αριστεράς στα χρόνια της μεταπολιτεύσεως. Αυτό συμβαίνει όταν μικρόνοες αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες.
Τέλος, επανελθών ο Κων/νος Καραμανλής, με την κατάρρευση της χούντας, επεχείρησε να εμφυσήσει πνεύμα «ευρωπαϊκό» στη συντηρητική παράταξη, που όμως την αποξένωσε από τον παραδοσιακό πυρήνα της Δεξιάς. Εξ ου και η δημιουργία ακραίων κομμάτων – έμπρακτη αντίδραση παραδοσιακών Δεξιών, που θεωρούν ότι «προδόθηκαν» από τους ηγέτες τους.
Συνθήματα λαϊκής Δεξιάς, αντίθετα, υιοθέτησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όπως «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» ή το «Βυθίσατε το Χόρα» και ήταν αυτός που επανέφερε σε χρήση τη λέξη «έθνος» και ανέλαβε την έκφραση του «πατριωτικού αισθήματος» των Ελλήνων. Ηταν η μεγαλύτερη πολιτική στρέβλωση που συνετελέσθη στα χρόνια της μεταπολιτεύσεως και εξακολουθεί να ισχύει απολύτως σήμερα. Δεν δημιούργησε δίκαιο η «Επανάσταση», όπως ισχυρίζονταν οι υποστηρικτές της, αλλά άφησε «κληροδότημα», σαφώς.