Η υπόθεση των δικαστικών διώξεων κατά του Ανδρέα Γεωργίου κυρίως, αλλά και κατά δύο διευθυντών της Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), είναι εξαιρετικά διδακτική για όποιον επιθυμεί να κατανοήσει τις βαθύτερες αιτίες της κακοδαιμονίας αυτής της χώρας.
Αν μάλιστα τυχαίνει ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης να έχει την υπομονή να αναζητήσει ο ίδιος γεγονότα και στοιχεία, να θέσει τα κοινής λογικής ερωτήματα και να δώσει τις άμεσες απαντήσεις, που αβίαστα προκύπτουν, εύκολα θα προσθέσει τη συγκεκριμένη πολλαπλή και επίμονη δίωξη στους λόγους που κάνουν την κρίση που ξέσπασε το 2008 να συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Δεν έχω κανένα λόγο να μη δεχθώ ότι η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου πιστεύει ενδομύχως ότι η εκτίμηση του ελλείμματος του 2009, που έγινε σε τρεις (κύριες) φάσεις, ήταν προϊόν συνωμοσίας, η οποία, όπως κάθε συνωμοσία, στόχευε στην υπαγωγή του κράτους στη δημοσιονομική πειθαρχία των μνημονίων.
Το ερώτημα είναι εάν οι προσωπικές πεποιθήσεις της κ. Ξένης Δημητρίου αρκούν για να καταργήσει δύο αποφάσεις του Συμβουλίου Εφετών οι οποίες, αντιθέτως προς τις πεποιθήσεις όσων συμφωνούν με την ανώτατη εισαγγελέα, έκριναν ότι δεν υπάρχει ζήτημα που, σύμφωνα με τον νόμο, οφείλει να απασχολήσει τη Δικαιοσύνη. Εξάλλου, αν το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου δεχθεί το νέο αίτημα της κ. Δημητρίου (και θα μου επιτρέψετε να μην έχω πειστεί ότι η κ. Θάνου, τέως πρόεδρος και ήδη σύμβουλος του κ. Τσίπρα, διαφώνησε σε κάτι), διόλου απίθανο, αφού εξελίσσονται τις μέρες αυτές περίπλοκες διαδικασίες διορισμού στις πολλές κενές θέσεις του ανώτατου δικαστικού οργάνου, τότε μια νέα, τρίτη, σύνθεση εφετών θα πρέπει να επανέλθει επί των δύο ομοίως απαλλακτικών βουλευμάτων.
Πολλοί άλλοι πιστεύουν ότι οι αναιρέσεις θα «πέφτουν» μέχρις ότου έρθει σε τακτική δικάσιμο η υπόθεση του ελλείμματος. Θα ήταν άλλωστε ενδιαφέρον να ζητηθεί από τον τρέχοντα υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο να μαρτυρήσει δικαστικώς όσα πιστεύει για το περίφημο θέμα των ελλειμμάτων Καραμανλή.
Το συμφέρον
Αν πάλι η επίμονη αναιρεσείουσα εισαγγελέας δεν δικαιωθεί, τότε η συγκεκριμένη υπόθεση με τον υπολογισμό του ελλείμματος θα κλείσει. Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι αυτό είναι το συμφέρον της χώρας. Δεν θέλω να πιστέψω όσα ακούγονται για την αραχνοειδή δικαστική δίωξη Γεωργίου. Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος δεν είχε κομματική στήριξη, δεν είχε «μέσον» στο κατεστημένο των Αθηνών, υπηρέτησε, ως υπάλληλος, το μισητό ΔΝΤ, ήταν καλός στατιστικολόγος, μια δουλειά που δεν εκτιμούν οι πολιτικοί, και είναι ένας κλειστός χαρακτήρας.
Με άλλα λόγια, ο Γεωργίου ήταν και παραμένει το τέλειο θύμα για όσους πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή τα είχαν κάνει όλα σωστά, ότι το δημοσιονομικό άνοιγμα δεν έφτασε ποτέ το 15%, ούτε καν το 12%, ίσως μάλιστα να μην πέρασε το 4%-5%, όπως φαίνεται να υποστηρίζει η μοναδική μάρτυς Ζωή Γεωργαντά, που χρησιμοποιείται σε όλες τις ανακρίσεις, τις ακροάσεις πολλαπλών δικαστηρίων, τις υποβολές πρόσθετων πολυσέλιδων δικαστικών αιτημάτων και άλλα παρόμοια, που κανείς από εμάς δεν θα μπορούσε να τα κάνει χωρίς την καθοδήγηση ενός ή περισσοτέρων άριστων νομικών.
Στην αγορά συζητείται το όνομα του κ. Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, ο οποίος μάλιστα φέρεται να έχει το αυτί του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, αλλά δεν είμαι έτοιμος να δεχθώ ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από μια πρόδηλη σύμπτωση απόψεων.
Οπως, εξάλλου, θα προτιμούσα να έχει καταλάβει λάθος εξαίρετος οικονομικός παράγων σε ό,τι αφορά τις μύχιες πεποιθήσεις του ιδίου του κ. Καραμανλή, στο όνομα του οποίου διεξάγεται αυτή η «μάχη των μαχών» με θύμα επί σφαγήν τον Γεωργίου, αλλά με στόχο τον Παπανδρέου και άλλους «συνωμότες», που υποτίθεται ότι έδρασαν μεταξύ 2010 και 2011 σε συνεργασία με τις ξένες δυνάμεις εναντίον των συμφερόντων του κράτους.