Αναρωτιέμαι πόσο Ελληνοαυστραλός θα νιώθει τώρα εκείνος ο δυστυχής τουρίστας που τον έδειραν οι κουκουλοφόροι την περασμένη Κυριακή, επειδή ψώνιζε από εμπορικό κατάστημα. «Ερχόμαστε και αφήνουμε λεφτά στη χώρα σας και τρώμε ξύλο από πάνω;», ρωτούσε το κενό η γυναίκα του, που ήταν μπροστά στο επεισόδιο, μαζί με τα δύο παιδιά τους. Ηταν η πρώτη Κυριακή που, με επίσημη υπουργική απόφαση, τα μαγαζιά μπορούσαν να λειτουργήσουν ελεύθερα. Πού να εξηγήσεις στη γυναίκα πως ο φόβος της Εκκλησίας και ο φόβος της αριστερής βίας κρατούσαν για χρόνια τα μαγαζιά κλειστά τις Κυριακές και ότι, με την εκστρατεία εκφοβισμού που είχε προηγηθεί από ακραίους συνδικαλιστές της Αριστεράς, και πάλι ήταν θαύμα που τα καταστήματα είχαν ανοίξει. Αλλά και γιατί να έχει η γυναίκα την υποχρέωση να κατανοήσει σε όλο το βάθος της την «ιδιαιτερότητα» που μας δέρνει αλύπητα; Αυτή ήλθε στη χώρα για διακοπές, για να περάσει καλά. Απλώς, δεν πρόκειται να ξανακάνει το ίδιο λάθος.
Τυπικά ελληνικά καραγκιοζιλίκια, θα ήταν εύκολο να πεις και να ξεμπερδέψεις, όμως, μετά τα προχθεσινά, είναι φανερό ότι τα Εξάρχεια και οι διάφορες εκδοχές της Αριστεράς που συμπλέουν μαζί τους έχουν βάλει στόχο να εμποδίσουν την αναζωογόνηση του εμπορικού κέντρου της πρωτεύουσας. Ο δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης το είπε ευθέως χθες – με τη χαρακτηριστική φωνούλα του έστω, αλλά το είπε. Μάλιστα, εμμέσως υπέδειξε και τον πολιτικό χώρο που διεξάγει τον πόλεμο εναντίον της ελεύθερης λειτουργίας των καταστημάτων, όταν χαρακτήρισε ως «συγκοινωνούντα δοχεία» τους τραμπούκους συνδικαλιστές και τους αναρχικούς. Οι βάνδαλοι που κατέστρεψαν την Ερμού προχθές έδρασαν γρήγορα και οργανωμένα σε ομάδες, εφοδιασμένοι με εργαλεία. Ο απολογισμός ήταν 67 καταστήματα με ζημιές. Και το χειρότερο όλων; Δεν υπάρχει ελπίδα. Διότι υπάρχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και υπουργός Δημοσίας Τάξεως ο Ν. Τόσκας. Καφκική κατάσταση, όταν δεν είναι φαρσοκωμωδία.
Το περασμένο Πάσχα βρέθηκα στη Μαδρίτη, πρωτεύουσα χώρας με την οποία θεωρούμε ότι έχουμε πολλά κοινά. Χώρα βαθύτατα Ρωμαιοκαθολική και, επίσης, με ισχυρή την παράδοση και την παρουσία της Αριστεράς στην πολιτική ζωή. Μεγάλη Παρασκευή και Μεγάλο Σάββατο όλα τα καταστήματα στη Μαδρίτη ήσαν ανοικτά, όπως κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Ακόμη και την Κυριακή του Πάσχα τα περισσότερα ήσαν ανοικτά. Κουκουλοφόροι δεν υπήρχαν; Και βέβαια υπήρχαν! Ιδίως τη Μεγάλη Παρασκευή η πόλη ήταν γεμάτη από δαύτους με τις ψηλές, κωνικές κουκούλες τους. Πολύ πιο εντυπωσιακοί μάλιστα από τους δικούς μας. Ανήκαν στις διάφορες ευλαβείς αδελφότητες και ακολουθούσαν τις υποβλητικές λιτανείες των αγαλμάτων της Παναγίας από πλατεία σε πλατεία. Την ίδια ώρα, ακριβώς δίπλα, ένας άλλος κόσμος μπαινόβγαινε χαρούμενα στα μαγαζιά και τα καφέ. Συνυπήρχαν χωρίς ο ένας κόσμος να ενοχλεί τον άλλο. Ως τουρίστας, βλέποντας τη συνύπαρξη, ένιωθες τη διαφορά επιπέδου στον πολιτισμό τους. Συμπέρασμα: καλύτερα Ισπανοαυστραλός παρά Ελληνοαυστραλός…
Κατρούγκαλος
Υπάρχει ένα σχήμα λόγου που λέγεται μετωνυμία. Μετονομάζεις τα πράγματα αναφερόμενος σε ένα χαρακτηριστικό μέρος τους. Λες, π.χ., μπάλα και εννοείς το ποδόσφαιρο ως παιχνίδι όχι το αντικείμενο χωρίς το οποίο δεν παίζεται. Βαρετά και γνωστά όλα αυτά, το ξέρω, ευχαριστώ πολύ. Τα θυμίζω όμως για χάρη του κομψευόμενου Κατρούγκαλου, του οποίου ζήτησαν τη γνώμη για το σχέδιο περί παραλλήλου νομίσματος της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα. «Το σχέδιο», είπε, «δεν αφορούσε παράλληλο νόμισμα, αλλά παράλληλο σχέδιο πληρωμών». Α, πάλι καλά! Γιατί εγώ νόμιζα ότι οι πληρωμές θα γίνονταν με νόμισμα…
Φυσικά, ο Κατρούγκαλος δεν προσπαθεί να πείσει εσάς ή εμένα. Απευθύνεται σε ανθρώπους που δεν μπορούν να καταλάβουν από μετωνυμίες, που δεν καταλαβαίνουν ότι η λειτουργία ενός παλιόχαρτου μέσα στην οικονομία το κάνει στην πράξη να είναι νόμισμα, όχι η όψη του. Προτιμώ να μη σκέπτομαι πόσοι μπορεί να είναι αυτοί…
Είναι πολιτική
Με τη χθεσινή εμφάνιση του, πάντως, ο Κατρούγκαλος προσέφερε –ακουσίως– μια υπηρεσία στην ενημέρωση. Ερωτηθείς για τον καταιγισμό κυβερνητικών επιθέσεων στη Δικαιοσύνη, δεν διαπίστωσε «καμία επιθετικότητα εναντίον της Δικαιοσύνης εκ μέρους των κυβερνητικών στελεχών». Ωστόσο, παραδέχθηκε αυτό που καταγγέλλει η αντιπολίτευση: τον πολιτικό χαρακτήρα της επίθεσης, έστω και αν αυτός την ονομάζει κάπως αλλιώς. «Φυσικά και υπάρχει πολιτικό διακύβευμα», είπε, «όταν θέλουμε να κάνουμε θεσμικές αλλαγές.
Οταν υπάρχουν ιδεολογικά – πολιτικά ζητήματα, είναι φυσικό αυτά να μεταφέρονται και στη Δικαιοσύνη».
Χωρίς αιδώ (ίσως τον βοηθά το μαντιλάκι του να την ξεπερνά) ο Κατρούγκαλος μας λέει ότι είναι θεμιτό οι νόμοι να εφαρμόζονται ώστε να βολεύουν τις πολιτικές και ιδεολογικές προτεραιότητες της εκάστοτε κυβέρνησης. Θέτει, δηλαδή, το δίκαιο της κυβέρνησης υπεράνω του κράτους δικαίου – ο καθηγητής της Νομικής. Κατ’ αυτό τον τρόπο, πράγματι βοηθά να αντιληφθούν όσοι δεν είχαν ακόμη καταλάβει πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση, διότι στρέφεται ευθέως κατά των θεσμών της δημοκρατίας, που αυτός και οι όμοιοί του ονομάζουν περιφρονητικά «αστική». Ευτυχώς που υπάρχουν η Ευρωπαϊκή Ενωση και το Συμβούλιο της Ευρώπης και εμείς είμαστε μέλη τους, ευτυχώς…