Ηταν αστραπιαία αυτή τη φορά η παρέμβαση των διωκτικών αρχών για το τραγικό ναυτικό δυστύχημα στην Αίγινα. Ο πλοίαρχος και ο πηδαλιούχος του μικρού δεξαμενόπλοιου-υδροφόρας, που διεμβόλισε το ψαροκάικο και είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν δύο ζωές, συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στο Λιμεναρχείο.
Η άμεση παρέμβαση μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους. Πρώτον, οι Αρχές έχουν την εμπειρία διαχείρισης τραγωδιών στην Αίγινα. Να θυμίσουμε ότι εκεί, πριν από δέκα μήνες, υπήρξε μια άλλη σύγκρουση πλεούμενων με τέσσερις νεκρούς. Τότε, το ταχύπλοο που προκάλεσε την τραγωδία ρυμουλκήθηκε, οι επιβαίνοντες σ’ αυτό αποβιβάστηκαν στο νησί και πήγαν στο σπίτι του ιδιοκτήτη με ταξί και γλίτωσαν τη σύλληψη. Η αποκτηθείσα εκ της περυσινής τραγωδίας εμπειρία ενισχύεται και από το γεγονός ότι πέρυσι χρειάστηκαν τρεις μέρες για να μάθουμε ποιος ευθυνόταν για την τραγωδία –«προσωπικά δεδομένα» είχε πει το υπουργείο Ναυτιλίας– ενώ φέτος τα μάθαμε αμέσως. Μπορεί πάλι η άμεση σύλληψη να οφείλεται στο γεγονός ότι ο καπετάνιος της υδροφόρας, σε αντίθεση με τον οδηγό του ταχύπλοου τον Αύγουστο του 2016, σταμάτησε να βοηθήσει στην περισυλλογή των ναυαγών. Ισως να οφείλεται και στο γεγονός ότι φέτος δεν παρενέβη ο υπουργός Ναυτιλίας στο Λιμενικό για να τους πει να κάνουν καλά τη δουλειά τους, κάτι που είχε κάνει πέρυσι ο κ. Θοδωρής Δρίτσας.
Κι ενώ οι διωκτικές αρχές αυτή τη φορά έκαναν την δουλειά τους, το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να τελειώσει τη σύνδεση της Αίγινας με το χερσαίο δίκτυο 16 χρόνια τώρα. Η μεταφορά 2-2,5 εκατ. κυβικών νερού για την κάλυψη των αναγκών των 15.000 κατοίκων τον χειμώνα και 60.000 το καλοκαίρι γίνεται ακριβά με υδροφόρες σαν κι αυτή που προκάλεσε το φετινό τραγικό δυστύχημα. Το κόστος φτάνει τα 4-4,5 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 1-1,5 εκατ. το πληρώνουν όλοι οι κάτοικοι της Περιφέρειας Αττικής· πάνε δεν πάνε στην Αίγινα. Το τραγικότερο δε όλων είναι ότι σύμφωνα με τον δήμαρχο του νησιού οι απώλειες λόγω κακού δικτύου έφτασαν το 2014 στο 46% του ακριβού νερού που μεταφέρεται. Η διαδικασία σύνδεσης της Αίγινας με το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ ξεκίνησε το 2001 και ο διαγωνισμός είναι «θαμμένος στις ενστάσεις», όπως έγραφε η «Καθημερινή» (23.07.2016).
Αυτό που ονομάζουμε «κρίση» είναι ένα κουβάρι χρόνιων προβλημάτων. Οχι άλυτων, αλλά χρόνιων, διότι οι λύσεις συνεχώς αναβάλλονται. Αυτό το κουβάρι έκανε τη χώρα τρύπιο λαγήνι, σαν το σύστημα ύδρευσης της Αίγινας όπου ξοδεύονται 4-4,5 εκατ. ετησίως για τη μεταφορά νερού, αλλά το μισό από αυτό χάνεται σε διαρροές. Δέκα χρόνια σε κρίση και η Αίγινα εξακολουθεί να πετά 2 εκατ. κάθε χρόνο. Αν δεν κλείσουν αυτές οι τρύπες –δύο εκατομμύρια εδώ, τρία παραπέρα– προκοπή δεν πρόκειται να δούμε.