Η είδηση –τη δημοσίευσαν οι Times και την αναδημοσίευσε το Protagon– μάλλον δεν θα έβλεπε ποτέ το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα, διότι ίσως κανένας Ελληνας δήμαρχος δεν θα παραδεχόταν δημόσια ότι έδωσε εντολή στους υπαλλήλους του να εργάζονται για όσες ώρες πληρώνονται. Το έκανε ο δήμαρχος Μασσαλίας, και τα συνδικάτα των 11.500 εργαζομένων στις δημοτικές υπηρεσίες της πόλης… απεργούν. Οπως έγραψε ο γαλλικός Τύπος, εργαζόμενοι στις κοινωνικές υπηρεσίες εκτάκτου ανάγκης του δήμου δουλεύουν 10 με 12 ημέρες τον μήνα ενώ πληρώνονται για 30, ως αποζημίωση –η άτυπη συμφωνία χρονολογείται από το 2010– για τις σκληρές συνθήκες εργασίας. Ανεπίσημες συνεννοήσεις για πιο χαλαρό ωράριο έχουν γίνει και σε άλλες δημοτικές υπηρεσίες. Ηδη εισαγγελέας διεξάγει έρευνα για ενδεχόμενη ζημία του Δημοσίου.
Πρόσφατα, δύο εισαγγελικές έρευνες στη Νότια Ιταλία έδειξαν ότι το ένα τρίτο των δημοτικών υπαλλήλων φρόντιζε τις ιδιωτικές του υποθέσεις εν ώρα εργασίας – έβγαιναν για ψώνια, έβγαζαν βόλτα τα κατοικίδιά τους, έπαιζαν ξυστό ή δεν πήγαιναν καθόλου στη δουλειά και τις κάρτες χτυπούσαν συνάδελφοί τους. Τα παραπάνω παραδείγματα ουδεμία σχέση έχουν με το επίκαιρο θέμα της απορριμματοαποκομιδής στη σπουπιδοσκεπασμένη Ελλάδα με τους αδιάβατους πορθμούς-δρόμους και την αντίδική μας μοίρα. Εμείς στις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η χώρα δεν εμπλεκόμαστε σε συζητήσεις για τις λυσιτελέστερες μεθόδους αύξησης της παραγωγικότητάς μας.
Η συρρίκνωση των οικονομικών (το 40% των δήμων δεν έχει ισολογισμένους προϋπολογισμούς), τα οξύτατα χρέη και ελλείμματα, η μείωση προσωπικού, το θέμα των συμβασιούχων που «έληξε» το 2004 και ξαναδημιουργήθηκε με τα κενά και την «πίεση» για παρατάσεις συμβάσεων εποχικών υπαλλήλων, ώστε να καλυφθούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, άλλαξαν τα δεδομένα. Είναι αυτά αρκετά για να επιφέρουν μια άρδην μεταβολή των ηθών; Σύμφωνα με τις εμπειρίες ημών των κοινών θνητών, από τις περιφέρειες των επιπτώσεων, ακόμη και στην κρίση υπάρχουν ορισμένοι που συμβιβάζουν τα ασυμβίβαστα, που κανονίζουν τα ακανόνιστα, που βολεύουν τα αβόλευτα, που εισηγούνται πλαγιολισθήσεις, αποσιωπούν αθετήσεις, συνηγορούν για παρεκκλίσεις. Στη μία όχθη. Στην άλλη, οι πολλοί ψάχνουν να υποδείξουν τη λίγη απόσταση που χρειάζεται για να δει κανείς πόσο φανερά είναι τα κρυφά πράγματα….