Χρειάστηκαν μόλις τρεις ώρες. Τόσο έμεινε ανοικτό το βιβλίο προσφορών που άνοιξε η κυβέρνηση της Λευκωσίας για να καλύψει την έκδοση του επταετούς ομολόγου, ύψους 850 εκατ ευρώ, με το χαμηλό επιτόκιο – ρεκόρ 2,75%, που «έβγαλε» στις αρχές της εβδομάδας. Οι προσφορές που κατατέθηκαν; Αντιστοιχούσαν σε πάνω από 3,5 δισ. ευρώ! «Χωρίς υπερβολή, αυτοί που ήθελαν να μπουν έκαναν ουρά, είχα καιρό να το δω αυτό», έλεγε την επομένη στην «Κ», από το Λονδίνο, σύμβουλος της κυπριακής κυβέρνησης στο εν λόγω project.
Την ίδια ώρα, στην Αθήνα, είχαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντιληφθούν πόσο μεγάλο λάθος κάνουν όταν καθυστερούν –υποτίθεται διαπραγματευόμενοι– να υλοποιήσουν όσα συμφωνούν τα τελευταία χρόνια, στα αλλεπάλληλα μνημόνια. Οσες άλλες χώρες μπήκαν σε ανάλογη δοκιμασία (μαζί και η Κύπρος) χρειάστηκαν ένα πρόγραμμα. Στην Ελλάδα φτάσαμε στο τρίτο-τέταρτο, και το κοντέρ συνεχίζει να γράφει.
Τι χάνουμε έτσι; Πολλά. Οταν τα βασικά επιτόκια είναι μηδενικά, το να βγαίνει μια ευρωπαϊκή χώρα, με διασφαλισμένη την επόμενη μέρα της, στις αγορές προσφέροντας απόδοση 2,75% σε επταετή ορίζοντα συνιστά επενδυτική ευκαιρία πρώτης τάξης. Αρα, όλοι θέλουν να αγοράσουν το στόρι της και μαζί το χρέος της. Κάπως έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε το σκηνικό με τις ουρές των ξένων οίκων μπροστά από το βιβλίο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο δεύτερος λόγος
Σύμφωνα με ξένους αναλυτές, που παρακολουθούν από κοντά το ελληνικό ζήτημα, αυτός ήταν ο ένας πολύ καλός λόγος που είχε η Αθήνα τις τελευταίες ημέρες για να προβληματιστεί έντονα σχετικά με την πορεία της. Ο άλλος είχε να κάνει με τη δήλωση του επικεφαλής του κόμματος των Φιλελευθέρων στη Γερμανία, Κρίστιαν Λίτνερ, την Τετάρτη.
Ως γνωστόν, πρότεινε, ούτε λίγο ούτε πολύ, προσωρινό Grexit για να διαγραφεί το μη βιώσιμο χρέος. Προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα, χαρακτήρισε «ηθικό κίνδυνο» το ενδεχόμενο διαγραφής του χρέους μας με παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
«Υπό κανονικές συνθήκες, στην Αθήνα θα έπρεπε να έχει χτυπήσει συναγερμός», είπε στην «Κ» επικεφαλής αναλυτής ξένης τράπεζας. Ο λόγος; Το κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP) πιθανότατα θα είναι ο κυβερνητικός εταίρος των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) της κ. Αγκελα Μέρκελ μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Αν κρίνει, λοιπόν, κανείς με βάση τις θέσεις που εκφράζονται από το FDP, το τελευταίο πράγμα στο οποίο θα συναινέσουν μετεκλογικά θα είναι σε μια μείωση του ελληνικού χρέους.
Και όλα αυτά, την ώρα που η κυβέρνηση στην Αθήνα περιμένει ότι από Οκτώβριο – Νοέμβριο το θέμα θα ξαναμπεί στο τραπέζι των συζητήσεων. Τουλάχιστον αυτή την υπόσχεση έχει λάβει. Με τη διαφορά ότι και στο πρόσφατο παρελθόν (2014) και άλλη ελληνική κυβέρνηση (Σαμαρά) είχε πάρει ανάλογη δέσμευση, η οποία ωστόσο ποτέ δεν τηρήθηκε. Κατά συνέπεια, δεν αποκλείεται η ιστορία να επαναληφθεί, με το ίδιο αποτέλεσμα: πρόωρες εκλογές.
Ο βασικός προβληματισμός, όμως, εκείνων που έχουν τοποθετήσει τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα είναι μήπως οδεύσουμε σε «αλυσίδα» εκλογών. Και εξηγούν: Στην Ελλάδα υπάρχουν δύο κρίσιμες ημερομηνίες, που ενδεχομένως να δρομολογούν ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις. Η μία αφορά τις ευρωεκλογές και η άλλη την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Και αναρωτιούνται: Τι θα γίνει αν η χώρα οδεύσει και σε άλλες, πρόωρες εκλογές, σε μικρό διάστημα και μάλιστα με το σύστημα της απλής αναλογικής;