Τον άκουγα χθες το πρωί στην τηλεόραση και, προς στιγμήν, ομολογώ ότι τον λυπήθηκα. Λύγισα. Ο υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών να ζητάει βοήθεια από εμάς τους απλούς πολίτες, τους συμπολίτες του όπως μας αποκάλεσε, δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Να παραδέχεται την ανικανότητα της υπηρεσίας στην οποία είναι προϊστάμενος, να ομολογεί το αλαλούμ που έχει δημιουργηθεί, να σηκώνει τα χέρια ψηλά. Θέλει κουράγιο όλο αυτό.
Βοήθεια, βοηθήστε μας, έλεγε και ξαναέλεγε. Να σας βοηθήσουμε, κ. Ν. Μαυραγάνη. Να πάμε να στηθούμε στις ουρές, να ταλαιπωρηθούμε, να γίνουμε μπαλάκι από τον έναν υπάλληλο στον άλλον, από τη μία υπηρεσία στην άλλη, από το αστυνομικό τμήμα στη ΔΟΥ κι από κει στην αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Μεταφορών, για να αποδείξουμε ότι το πρόστιμο που καλούμαστε να πληρώσουμε για το ανασφάλιστο αυτοκίνητό μας είναι άδικο.
Και όταν λέω εμείς, αναφέρομαι σε εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες οχημάτων οι οποίοι έλαβαν τα ειδοποιητήρια, από λάθος του Δημοσίου, και πρέπει να μεταβούν στις περιφέρειες και στις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Μεταφορών για να καταθέσουν χαρτιά ακινησίας, δηλώσεις κλοπής, δηλώσεις καταστροφής του οχήματος, προκειμένου να διαγραφεί το πρόστιμο. Nα διορθώσουμε εμείς οι πολίτες το λάθος που κάνατε εσείς. Και πρέπει να το κάνουμε, καθώς λ.χ. όσον αφορά τα κλεμμένα αυτοκίνητα, τόσο το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη όσο και το υπουργείο Μεταφορών δεν έχουν το σύνολο των οχημάτων στις βάσεις δεδομένων.
Τουλάχιστον ο κ. Μαυραγάνης εμφανίστηκε ταπεινός και μετρημένος, απολογήθηκε, κατάλαβε ότι τα πράγματα είναι σοβαρά, δεν υπάρχει χώρος για εξυπνάδες. Αυτές τις συνήθεις, εξυπνακίστικες ατάκες υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης, που τις λένε –με επιθετικό ύφος και ειρωνεία– όταν θέλουν να κρύψουν την ανεπάρκειά τους.
Μερικές ημέρες πριν, σε τηλεπαράθυρο πρωινής εκπομπής, στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα, έλεγε: «Γνωρίζουμε το θέμα που έχει δημιουργηθεί με τις εσφαλμένες αποστολές προστίμων στους πρώην ιδιοκτήτες αυτοκινήτων και θα το διορθώσουμε». O δημοσιογράφος τον ρώτησε τι σκοπεύει να κάνει για να μην ταλαιπωρηθεί ο πολίτης, να μη χρειαστεί να πάει ο ίδιος στο αρμόδιες υπηρεσίες. Ξέρετε τι απάντησε το στέλεχος; «Α, όχι, αυτό δεν γίνεται, γιατί δεν υπάρχει διασύνδεση μεταξύ υπουργείων Οικονομικών και Μεταφορών. Θα πρέπει ο πολίτης να πάει στο Μεταφορών, να πάρει αντίγραφο μεταβίβασης και να το καταθέσει…».
Συνηθίσαμε στην ανεπάρκεια και στην ανικανότητα, στο «είμαι αναρμόδιος» ή στο «δεν είναι δική μου ευθύνη», σε όλο αυτό το απίστευτο αλαλούμ του Δημοσίου που κάνει αφόρητη την καθημερινότητά μας χρόνια τώρα, συχνά, χωρίς να μας προσφέρει ούτε τις πιο αυτονόητες διευκολύνσεις.
Αυτό που μένει τώρα, είναι να συνηθίσουμε και στο θράσος της εξουσίας, την ξετσιπωσιά, που πάει χέρι χέρι με την ανικανότητα, και τελευταία, δυστυχώς, καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο.