Οι bullies στη ζωή μας

1' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σάββατο απόγευμα, ζευγάρι ηλικιωμένων διέσχιζε την πλατεία Συντάγματος με κατεύθυνση την Ερμού. «Μα τι καλά κι ευγενικά παιδιά!», έλεγε η κυρία στον άντρα της για τον κόσμο που είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται για το Athens Pride. «Δες τι ωραία χρώματα». «Ναι, αλλά γιατί μαζεύτηκαν εδώ;», τη ρώτησε. Η κυρία κοιτάει ένα χαρτί που της είχαν δώσει. «“Είναι θέμα παιδείας”», λέει. «Αδιόριστοι εκπαιδευτικοί θα είναι…».

Το χαριτωμένο περιστατικό ήταν μια νίκη του κινήματος. Ηταν το πρώτο Pride που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Συντάγματος, στη βιτρίνα της πόλης, ακριβώς για να μάθουν γι’ αυτό και οι πιο ανυποψίαστοι. Καταγράφηκε και άλλη μία νίκη το Σάββατο, αλλά μισή. Πρώτη φορά φέτος στην παρέλαση «κατέβηκαν» οργανωμένα και αστυνομικοί, μέλη της Δράσης Αστυνομικών κατά του Ρατσισμού. Ηταν περίπου τριάντα άτομα, πολλοί υπηρετούντες στο δραστήριο αλλά υποστελεχωμένο τμήμα αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας και κάποιοι ανοικτά μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Φορώντας μπλουζάκια με το σήμα της Δράσης, ένωσαν τις φωνές τους στο τραγούδι του πλήθους υπέρ της ανεκτικότητας, κατά της ομοφοβίας. Ακούγεται αυτονόητο, αλλά δεν είναι. Οι αστυνομικοί που υποστηρίζουν τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας δέχονται «αντίποινα» από συναδέλφους τους, βιώνοντας την απαξίωση και το χλευασμό. Αρκετοί στοχοποιούνται από φασιστικές ομάδες και χρυσαυγίτικα μπλογκ.

Δυστυχώς, πέρα από κάθε λογική, μερίδα των διαδηλωτών του Athens Pride εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των αστυνομικών, υποχρεώνοντάς τους τελικά να αποχωρήσουν. Μολονότι η συμμετοχή της Δράσης είχε προαναγγελθεί και είχε χαιρετιστεί από τους διοργανωτές, μία μικρή ομάδα ατόμων κατάφερε να επιβάλει τη δική της, αντίθετη, θέση.

Το έργο το έχουμε δει πολλές φορές. Ατομα και ομάδες χωρίς έρεισμα στην κοινωνία, εκπροσωπώντας κατά βάση τους ιδίους ή ισχνές μειοψηφίες, κατορθώνουν με όπλο το θράσος και τον τσαμπουκά να διαμορφώνουν την ατζέντα. Είναι νόμος της φύσης να ακούγεται αυτός που φωνάζει περισσότερο, από το προαύλιο του σχολείου μέχρι τον δρόμο, από το δημοτικό συμβούλιο μέχρι το Κοινοβούλιο. Εχουμε όλοι παραμερίσει μπροστά στους bullies της ζωής, παραχωρώντας τους πεδίο δράσης. Το Σάββατο, θα ήθελε κάποιον με μεγάλο σθένος και πηγαίο θάρρος (να μη συγχέεται με τον τσαμπουκά) που θα τους παραμέριζε, θα έπαιρνε από το χέρι τους αστυνομικούς και θα περπατούσαν μαζί για τον ίδιο σκοπό. Από μακριά, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι θα χαμογελούσε με περηφάνια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή