Η μεγαλύτερη ανακρίβεια που ατυχώς επαναλαμβάνεται κάθε φορά που παρακολουθούμε επεισόδια στα ελληνικά γήπεδα είναι ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στη χώρα μας. Παραθέτω ενδεικτικά μερικά σκόρπια περιστατικά των τελευταίων μηνών από τα γήπεδα της Ευρώπης: οι οπαδοί της Αούστρια και της Ρόμα κυνηγιούνται για ώρα στη Βιέννη, στη Λυών οι οπαδοί των γηπεδούχων μπαίνουν στο γήπεδο μετά τη σύγκρουσή τους με τους αντίστοιχους της Μπεσίκτας – εδώ, όταν παίζουμε στην Ευρώπη, είμαστε όλοι σούζα, γιατί έχει περάσει το μήνυμα ότι «η UEFA δεν αστειεύεται». Πάλι σε αγώνα της Λυών, αυτή τη φορά στην Κορσική, οι οπαδοί της Μπαστιά επιτίθενται και χτυπούν εν ώρα αγώνα ποδοσφαιριστές των φιλοξενουμένων. Στο Λονδίνο σε ματς της Γουέστ Χαμ με την Τσέλσι ανοίγουν κεφάλια στις κερκίδες. Στο Βέλγιο (στο Βέλγιο!) οπαδοί της Σαρλερουά με της Σταντάρ προκαλούν επεισόδια και ο αγώνας διακόπτεται. Και φυσικά το περασμένο καλοκαίρι, στο Euro, Ρώσοι χούλιγκαν κυκλοφορούν σαν τακτικός στρατός και καταστρέφουν γαλλικές πόλεις.
Το πρόβλημα του χουλιγκανισμού υπάρχει, δεν είναι μόνο ελληνικό, δεν είναι αμιγώς αθλητικό και δεν είναι καθόλου λυμένο. Ο (προ σκανδάλων) Πλατινί είχε προειδοποιήσει ότι τα «εθνικιστικά» και τα «εξτρεμιστικά» στοιχεία πολλαπλασιάζονται στα ποδοσφαιρικά γήπεδα – η UEFA αύξησε μέσα σε μία διετία κατά 64% τις πειθαρχικές της διώξεις για περιστατικά βίας. Θα ήταν εξαιρετικά απίθανο οι οπαδοί του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ να άφηναν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που τους δόθηκε. Ήταν πρόκληση. Για κάποιους ίσως ήταν η πρώτη φορά που πάλευαν σε πεζογέφυρα.
Οι εικόνες των μαχών του Πανθεσσαλικού ήταν εντυπωσιακές, αλλά είχαν προηγηθεί ακόμα εντυπωσιακότερα γεγονότα, όπως ότι έπρεπε να φτάσουν τα μεσάνυχτα της Πέμπτης (προπαραμονή του τελικού) για να αποφασίσουν ο υφυπουργός Αθλητισμού Γ. Βασιλειάδης και η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού ότι ο αγώνας αναβάλλεται λόγω μη αριθμημένων εισιτηρίων. Εισιτηρίων που είχαν ήδη πουληθεί. Και είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό ότι ξημερώματα Παρασκευής (παραμονή του τελικού), παρά τη μη συναίνεση των παραπάνω, ο τελικός αποφασίζεται να πραγματοποιηθεί την ορισμένη ώρα στο ορισμένο γήπεδο, το οποίο, παρεμπιπτόντως, κατασκευάστηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες χωρίς τουαλέτες στο ένα του πέταλο. Αυτό κι αν είναι εντυπωσιακό.
Πάμε στα μετά του ματς, στο πιο εντυπωσιακό απ’ όλα, τις ανακοινώσεις. «Ήταν ο καλύτερος τελικός των τελευταίων δέκα ετών», σχολίασε ο δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος. Η ΕΠΟ: «Καταδικάζουμε με τον κατηγορηματικότερο τρόπο αυτές τις αθλιότητες και όλους όσοι τις προκάλεσαν. Και τους υπενθυμίζουμε: Τελικά το ποδόσφαιρο τους νίκησε». Το ποδόσφαιρο, όταν παίχτηκε, κρίθηκε από ένα γκολ οφσάιντ. Όπως δηλαδή του ταίριαζε τη συγκεκριμένη βραδιά.
Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο υπήρξε το μήνυμα ενός φίλου που, επηρεασμένος από τα όσα είδε στον τελικό, μου έστειλε τις εικόνες που είχε τραβήξει από ένα παιχνίδι δεύτερης κατηγορίας που έτυχε να παρακολουθήσει πέρυσι στην Αγγλία. «Είχαν φέρει στο γήπεδο παιδάκια με σύνδρομο Down», μου έγραψε, «και τα είχαν ντύσει με φανέλες της γηπεδούχου ομάδας και στο ημίχρονο τα συνόδευσαν στον αγωνιστικό χώρο, όπου όλο το γήπεδο τα χαιρετούσε και τα χειροκροτούσε. Μόνο να έβλεπε κανείς τη χαρά τους». Και στην Αγγλία γίνονται επεισόδια, αλλά γίνονται και τέτοια. Γιατί τελικά το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα είναι πόσο πολύ έχουμε αμελήσει να προσθέσουμε ποιότητα. Το βασικότερο στοιχείο που έλειπε από τον τελικό του Βόλου. ■