Κέντρο και περιφέρειες

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σ​​τη διάρκεια της επταετίας στρώματα ευρύτατα της κοινωνίας στην κυριολεξία συνετρίβησαν και εξανδραποδήθησαν. Ανατροπές συνετελέσθησαν στην ηγεσία των πολιτικών κομμάτων σαρωτικές, από μιαν άποψη, για τα ισχύοντα εν Ελλάδι. Αλλά επί της ουσίας, ουδέν το νέο προέκυψε. Και ήταν φυσικό, διότι η δυνατότητα αυτενεργείας των ηγετών μας είναι ανύπαρκτη, η πειθαρχία βάναυση και ολοκληρωτική, και η πορεία της χώρας προδιαγεγραμμένη για τις επόμενες πολλές δεκαετίες.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η κεντρική πολιτική σκηνή εκπέμπει, πλέον, λόγο μονότονο και ακατάληπτο εν πολλοίς. Και η μεν εκάστοτε κυβέρνηση μονίμως αισιοδοξεί ότι η επιστροφή στην «ομαλότητα» επίκειται με την υιοθέτηση και νέων μέτρων. Οσο για την αντιπολίτευση, στο σύνολό της πλέον –με εξαίρεση τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ– απλώς διαφωνεί για τη «δοσολογία» και συνηθέστατα κατά περίπτωση.

Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, η μεν Αριστερά σε όλες τις εκφάνσεις της επιχειρεί να διασώσει το «κράτος», αλλά δεν διαθέτει πλέον τον τρόπο και τα μέσα, και αναλώνεται σε μάχες οπισθοφυλακής έως ότου επέλθει το τέλος αναπόφευκτα. Η φιλελεύθερη αντιπολίτευση δίδει τη μάχη της «επιχειρηματικότητος», αλλά τα νέα επενδυόμενα κεφάλαια προέρχονται από το εξωτερικό και οι διαχειριστές τους είναι πολιτικά ανεξέλεγκτοι. Τέλος, οι παραδοσιακοί επιχειρηματίες, οι στρατιές των αυτοαπασχολουμένων βαίνουν προς εξαφάνιση. Νέα επιχειρηματική τάξη θα αναδειχθεί και μάταια ο ΣΥΡΙΖΑ, ή όποιο άλλο κόμμα, επιχειρεί να ελέγξει τις εξελίξεις με τεχνάσματα.

Υπήρξαν όμως και άλλες ουσιαστικότατες μεταβολές. Το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά κονδύλια αναπτύξεως δεν διανέμονται από την κεντρική κυβέρνηση αλλά δίδονται απευθείας στους περιφερειάρχες της χώρας έχει περιορίσει δραστικά την παρεμβατικότητα του Κέντρου, ανεξαρτήτως κόμματος που ασκεί κατά περίπτωση την εξουσία. Αρχίζει συνεπώς να διαμορφώνεται νέα συνείδηση ισχύος των περιφερειαρχών και των κατά τόπους μεγάλων επενδυτών, που διαθέτουν άμεση αντίληψη των αναγκών, του χαρακτήρος, των εμμονών –και άλλων συναφών– των κατοίκων της περιοχής και είναι αυτοί που δημιουργούν τις θέσεις εργασίας. Αντίθετα, οι αρχηγοί των πάσης φύσεως πολιτικών κομμάτων είναι αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να γενικολογούν, ή να αναλώνται σε ιδεολογικές συγκρούσεις για θέματα υπαρκτά ή ανύπαρκτα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι επισκέψεις τους στην επαρχία περνούν περίπου απαρατήρητες, σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν.

Κάποτε οι επιφανέστεροι πολιτικοί της Ελλάδος προέρχονταν από την περιφέρεια, αλλά σταδιακώς μετά τη μεταπολίτευση τα προβεβλημένα στελέχη των κομμάτων αναδεικνύονταν από την πολιτική χαβούζα του Λεκανοπεδίου της Αττικής, ως διαρκώς εναλλασσόμενη τηλεοπτική εικόνα παρά ως άτομα με υπόσταση.

Η ιστορία της νεότερης Ελλάδος άρχισε με την προσπάθεια του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια να δημιουργήσει συγκεντρωτικό κράτος, αλλά προσέκρουσε στην αντίδραση των ηγεμονικών μορφών που ανεδείχθησαν στη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας και του Απελευθερωτικού Αγώνος. Σήμερα επιστρέφουμε σταδιακώς στην παλαιά τάξη πραγμάτων, με ποιοτικές διαφορές τεράστιες φυσικά. Η εξέλιξη δεν είναι ευθύγραμμη, όπως πιστεύουν αριστεροί και φιλελεύθεροι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή