Αν έπαιζαν μπάλα μόνο οι έντεκα με τους έντεκα, συν οι αναπληρωματικοί, ή μπάσκετ μόνο πέντε με άλλους πέντε, τα πράγματα θα ήταν σχετικώς απλά. Και τα παιχνίδια με το φουσκωμένο πετσί, όποιου σχήματος και χρώματος, δεν θα ήταν μια τεράστια βιομηχανία παραγωγής χρήματος, εξουσίας και ιδεολογίας. Μπάλα όμως παίζουν πολλοί. Η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ καταρχάς, που θησαυρίζουν θησαυρούς επί της γης, αδιαφορώντας λ.χ. για το ότι για να γίνει το Μουντιάλ στο Κατάρ, το 2022, πρέπει να καταντήσουν είλωτες οι μετανάστες· να πεθαίνουν δουλεύοντας για να φτιάξουν τις εγκαταστάσεις. Μπάλα (και μπάσκετ, ιστιοπλοΐα, κρίκους κτλ.) παίζουν και οι πολιτικοί. Μόνο επί νικών και μεταλλίων όμως, οπότε διεκδικούν χώρο στις πανηγυρικές φωτογραφίες της «εθνικής υπερηφάνειας».
Μπάλα παίζουν και τα κανάλια, ειδικευμένα και μη. Αυτά θέλουν σόου, συνεχές, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, 365 μέρες τον χρόνο. Ασφυκτιά λοιπόν το καλεντάρι, πολλαπλασιάζονται οι αγώνες, κλατάρουν όλο και συχνότερα οι παίχτες – και; Μπάλα παίζουν και οι στοιχηματατζήδες, νόμιμοι και μη. Επινοούν μάλιστα όλο και πιο ευφάνταστα παίγνια: μονός ή ζυγός αριθμός τα κόρνερ, περισσότερα τα οριζόντια δοκάρια ή τα κάθετα, πόσες φορές θα γκρινιάξει στον διαιτητή ο Ρονάλντο κ.ο.κ. Για να πείσουν έτσι το τεράστιο κοινό τους πως οι ελπίδες του αυξάνονται, αφού πια μπορεί να πολιορκήσει τη θεά Τύχη από είκοσι πλευρές.
Μπάλα παίζουν και οι παράγοντες, οι θεσμικοί, ο θεός να τους κάνει, και οι επιχειρηματικοί, που δεν ξέρουν να χάνουν επειδή δεν θέλουν να χάνουν, δεν συμφέρει. Και επειδή δεν το θέλουν, έχουν σε μόνιμη λειτουργία τη μηχανή της γκρίνιας: για να επηρεάσουν διαιτητές, παρατηρητές, δικαστές, οπαδούς, δημοσιογράφους, Γιατί και οι δημοσιογράφοι παίζουν μπάλα, που πρώτα τη βάφουν στο χρώμα της λατρεμένης τους ομάδας· το ίδιο χρώμα έχουν τα γυαλιά τους, ώστε να βλέπουν «αντικειμενικά», αλλά και η φανατίνη που διοχετεύουν στους αναγνώστες τους, οι οποίοι αποτελούν τον «ηρωικό λαό» κάθε «ιστορικής ομάδας», τον στρατό της. Φυσικά και παίζουν μπάλα και οι «ηρωικοί λαοί». Φυσικά και ακούνε μόνο μπράβο από τους στρατάρχες τους, ακόμα κι όταν τα κάνουν γης Μαδιάμ, όπως στον Βόλο, στον τελικό του Κυπέλλου, ανάμεσα σε δύο ομάδες αδελφικές υποτίθεται, προσφυγογενείς. Ισως γι’ αυτό οι οργανωμένοι διάλεξαν να αλληλοδαρθούν πάνω στην αερογέφυρα. Για να δείξουν ότι τα περί αδελφοσύνης, ευγενούς άμιλλας κτλ. είναι λόγια του αέρα.