Διπλή συγκίνηση για το «Δέντρο του Μάη»

Διπλή συγκίνηση για το «Δέντρο του Μάη»

2' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το «Δέντρο του Μάη», που κατά το προαιώνιο βαυαρικό έθιμο τοποθετείται κάθε χρόνο ανήμερα την Πρωτομαγιά στις πλατείες πόλεων και χωριών, ευωδίασε φέτος την ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα στο Μόναχο με ελληνικό άρωμα.

Σύμφωνα με την παράδοση, που κρατάει από το 1520 μ.Χ., άγαμοι νέοι στήνουν την Πρωτομαγιά στην κεντρική πλατεία έναν κορμό δέντρου και στολίζουν τα κλαδιά του με διάφορα σύμβολα και στεφάνια, τοποθετώντας στην κορυφή του ένα στέμμα, ενώ ακολουθούν μουσική και παραδοσιακοί χοροί με την μπίρα να ρέει άφθονη.

Φέτος το δέντρο, στην πλατεία Laim του Μονάχου, ονομάστηκε «Δέντρο της Ανεκτικότητας» και αφιερώθηκε στους πρόσφυγες / μετανάστες, ενώ οι εκδηλώσεις, στις οποίες πήρε μέρος, μαζί με άλλες εκκλησιαστικές αντιπροσωπείες, και η αντιπροσωπεία της Ιεράς Μητρόπολης Γερμανίας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συνοδεύτηκαν με δημόσια διακήρυξη εναντίον του ρατσισμού και της ακροδεξιάς ιδεολογίας στην Ευρώπη.

Για την ελληνική αντιπροσωπεία η συγκίνηση ήταν διπλή. Οι διοργανωτές την υποδέχθηκαν με τη γερμανική ορχήστρα να παίζει κατά την προσέλευσή της ένα τραγούδι, το «Ελληνικό κρασί», του διάσημου Γερμανού τραγουδιστή Udo Jürgens, γραμμένο για τους Ελληνες μετανάστες στη Γερμανία.

Ο Udo Jürgens έγραψε τη μουσική του τραγουδιού στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ύστερα από κάποιες διακοπές του στη Ρόδο και όπως είχε δηλώσει από την πρώτη στιγμή ήταν βέβαιος πως αυτή η μελωδία θα είχε μεγάλη επιτυχία.

Χρειάστηκε να περάσουν δύο χρόνια μέχρις ότου ο στιχουργός Michael Kunze συνδέσει τους στίχους με τους Ελληνες μετανάστες που ζούσαν στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία της Γερμανίας και ιδιαίτερα στην περιοχή στον ποταμό Ρουρ, τη «χαλύβδινη» καρδιά της γερμανικής βαριάς βιομηχανίας.

Και έρρεε στο γερμανικό πεντάγραμμο και τα ερτζιανά άφθονο το «ελληνικό κρασί» σαν το «αίμα της γης», όπως λέει ένας από τους στίχους του.

Το τραγούδι, που κυκλοφόρησε με τίτλο «Ελληνικό κρασί», εξιστορεί τη νοσταλγία και τον πόνο για την πατρίδα των Ελλήνων μεταναστών της Γερμανίας, με την ακόλουθη περιγραφή:

Ενας άντρας επισκέπτεται μια κρύα νύχτα μία ταβέρνα και συναντά εκεί άντρες με καφέ μάτια και μαύρα μαλλιά, ενώ ακούγεται ξένη και μεσογειακή μουσική.

Οι θαμώνες τον προσκαλούν να πιει μαζί τους κρασί, εκείνος αποδέχεται την πρόσκληση και παράλληλα γίνεται κοινωνός της νοσταλγίας των θαμώνων να επιστρέψουν από «την ξενητειά στους πράσινους λόφους, στη θάλασσα και στον αέρα της πατρίδας τους, στις συζύγους τους και στα παιδιά τους».

Η θλίψη και τα αισθήματα της μοναξιάς συνοδεύονται με το κρασί που είναι το «αίμα της γης» και τα «παλιά γνωστά τραγούδια», αφού οι Ελληνες στη γερμανική πόλη που ζουν αισθάνονται ξένοι και απομονωμένοι. «Ελληνικό κρασί και τα παλιά γνωστά τραγούδια. Θα σε κεράσω και πάλι. Βιώνω και πάλι τη νοσταλγία. Στην πόλη αυτή θα είμαι μόνο ένας ξένος και μόνος», λέει μια από τις στροφές.

Βράβευση

Ο Udo Jürgens ερμήνευσε το τραγούδι το 1974, και έγινε πολύ γνωστό όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και γενικότερα στην Ευρώπη, ενώ το 1975 ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής προσκάλεσε στην Αθήνα και βράβευσε τον Jürgens και τον Michael Kunze για τη δημιουργία τους.

«Ηταν μια πολύ συγκινητική στιγμή», είπε στην «Κ» για την υποδοχή στην πλατεία Laim του Μονάχου, όπου στήθηκε το «Δέντρο της Ανεκτικότητας», ο αρχιερατικός επίτροπος κ. Απόστολος Μαλαμούσης, που συμμετείχε στην αντιπροσωπεία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή