Εγραφε πέρυσι η Αννα Διαμαντοπούλου για τη Βενεζουέλα: «Βάζεις τα χρήματα (ο πληθωρισμός είναι ήδη στο 141,5%) σε πολλές μικρές σακούλες και τα κρύβεις κάτω από τα ρούχα σου. Περιμένεις από μία έως δύο ώρες για να πάρεις το λεωφορείο και να πας στο συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ που έχει γάλα. Μπαίνεις σε μια τεράστια ουρά (επίσημα η κυβέρνηση απαγόρευσε τις ουρές) που μπορεί να έχει και 400 ανθρώπους και παρακαλάς όταν φτάσεις στο τέλος να υπάρχει ακόμα γάλα. Ξαναπεριμένεις το λεωφορείο και καμουφλάρεις όσο μπορείς το προϊόν γιατί κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να βρεθείς σε ένα χαντάκι για ένα μπουκάλι γάλα. Είσαι τυχερός αν γυρίσεις σώος στο σπίτι σου σε επτά ώρες!».
Στην κηδεία του δημιουργού ενός τέτοιου κράτους δεν παρέστη κανένας πρωθυπουργός χώρας της Ε.Ε., εκτός από τον κ. Τσίπρα. Αντίθετα, πένθησαν τον Τσάβες οι κ. Μουγκάμπε, Αχμεντινετζάντ, Χαμενεΐ, Μπασάρ αλ-Ασαντ, Πούτιν, Κιμ Γιονγκ Ουν. Συλλυπητήρια έστειλαν και οι ηγέτες της Χεζμπολάχ και της Χαμάς. Στα συλλυπητήρια δυτικών διακρίθηκαν ο Εργατικός κ. Κόρμπιν και ο αριστεριστής υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας κ. Μελανσόν, ο μόνος που κρατά ίσες αποστάσεις μεταξύ Λεπέν και Μακρόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί ακόμα να υπερασπίζεται τον κ. Μαδούρο και τους παρακρατικούς colectivos του. Τώρα έβαλε μπρος και τη μέθοδο του συμψηφισμού, που παλαιότερα καταδίκαζε: κάλεσε τη Ν.Δ. να μιλήσει για την Παραγουάη κουνώντας της το δάχτυλο. Σαν να νομιμοποιούνται οι φόνοι διαδηλωτών στη Βενεζουέλα επειδή ενδεχομένως γίνονται και στην Παραγουάη. Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται απέναντι με την Ευρώπη. Το 2015, μόλις εξελέγη, έσπευσε να διαφωνήσει με την Ε.Ε στην καταδίκη της Ρωσίας για την πολιτική της στην Ουκρανία. Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί μοναδική περίπτωση. Το 1982, η αριστερή κυβέρνηση Α. Παπανδρέου απέλυσε τον υπουργό Ασημάκη Φωτήλα διότι προσυπέγραψε κείμενο των Ευρωπαίων εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας του Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία. Νωρίτερα, δύο μόλις χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα, το ΚΚΕ στήριξε τη δικτατορία του αιμοσταγούς Βιντέλα στην Αργεντινή. Και το 2011 στεκόταν αλληλέγγυο «στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Κόμματος Εργατών Κορέας και του [βόρειο]κορεάτικου λαού». Αλλά ούτε και οι Αριστεροί έχουν την αποκλειστικότητα. Παλαιότερα («Κ» 6/5/2009) έγραφα για τα τρία ψηφίσματα κατά του σταλινισμού (2 στο Ευρωκοινοβούλιο και 1 στο Συμβούλιο της Ευρώπης) τα οποία καταψήφισαν όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά κόμματα. Ομόψυχα επίσης υποστηρίξαμε εγκληματίες όπως ο Οτσαλάν, ο Μιλόσεβιτς, o Κάρατζιτς. Μη νομίσετε όμως ότι αυτή η εθνική ομοψυχία είναι εφικτή και για άλλους στόχους όπως π.χ. να διαμορφώσουμε συνθήκες σταθερότητας, που είναι απαραίτητες για να βγούμε από την κρίση. Για τέτοιου είδους εθνική ομοφωνία είναι ικανές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και εμείς πιστεύουμε (σε ποσοστό 68%!) ότι είμαστε θύματά τους, επειδή δεν ανταποκρίνονται στην αλληλεγγύη που τους «παρέχουμε». Οπως πιστεύει και ο Μαδούρο.